Każdy nosi w sercu projekt osoby, którą kocha. To, co wydaje się miłością od pierwszego wejrzenia, faktycznie jest wypełnieniem pragnienia, realizacją marzenia. Platon, przeczuwając to, twierdził, że wszelka wiedza jest wspomnieniem z poprzedniej egzystencji. Nie jest to prawdą w tym kształcie, w jakim to powiedział, ale staje się prawdziwe, jeśli przyjmiemy, że miał na myśli ideał, który w sobie nosimy, wytworzony przez nasze zapatrywania, zwyczaje, doświadczenia i pragnienia. W przeciwnym razie skąd byśmy natychmiast wiedzieli, widząc osoby lub rzeczy, że je pokochaliśmy? Zanim kogoś spotkamy, mamy już wzorzec tego, co nam się podoba i co nam się nie podoba; pewne osoby pasują do tego wzorca, a inne nie.