Pod koniec lipca 1941 r., w obozie koncentracyjnym Auschwitz Niemcy wytypowali co dziesiątego więźnia na śmierć głodową. Przyzwyczajony do głodu ojciec Maksymilian Kolbe przetrwał ponad dwa tygodnie bez chleba i wody. Zniecierpliwieni esesmani 14 sierpnia 1941 roku uśmiercili go zastrzykiem fenolu.