Kościół naucza, że Bóg stworzył anioły daleko lepszymi od ludzi. Jako czyste duchy posiadające najjaśniejszą inteligencję i wielką moc, z natury przewyższają one nawet najbardziej utalentowanych ludzi. W konsekwencji rewolty, upadłe anioły straciły cnotę, ale nie inteligencję czy moc. Wedle swojej opatrzności, Bóg powstrzymuje ich aktywność. Jednak nadal pozostają z natury daleko potężniejsze w stosunku do człowieka.
Zgodnie z tym, Kościół zawsze aprobował artystyczne przedstawienia demona jako inteligentnego, bystrego, chytrego i potężnego istnienia, lecz pełnego złośliwości we wszelkich swoich planach. Nawet sankcjonował jego wizerunek jako stworzenia o zniewalających wdziękach, odbijających jakości, których duch ciemności używa, by się zamaskować dla uwiedzenia człowieka.
Wesprzyj nas już teraz!
Nasz pierwszy obrazek jest przykładem takiego przedstawienia demona. Diaboliczny i złośliwy, chytry i penetrujący oraz podstępny, demon podsuwa, w przebiegły sposób, myśli potępienia drzemiącemu Dr. Faustowi. To jest klasyczne ukazanie diabła. Ciężko jest nam go sobie inaczej wyobrazić.
Lecz jak się dziś przedstawia wierne anioły? Są ukazane jako byty o czystych intencjach, wesołe i niewinne. To się zgadza z ich wybitną świętością, błogością, czystością.
Niemniej jednak, takie wizerunki tracą właściwą równowagę, poprzez podkreślanie dobra i czystości wiernych aniołów przy braku ukazania ich godnej podziwu inteligencji, siły i majestatu. Zamiast tego, zazwyczaj są namalowane jako słabe stworzenia bez cienia odwagi.
***
Nasz drugi obrazek pokazuje dziecko przechodzące przez chwiejny most. Chroni je anioł stróż.
Naturalnie, idea dziecka kontynuującego swój beztroski spacer pod czułą opieką niebiańskiego Księcia jest dosyć wzruszająca. Jednak, jeśli się bliżej przyjrzymy temu księciu, szczególnie jego fizjonomii, czyż nie dostrzeżemy braku siły, inteligencji, bystrości i zwinności właściwej anielskiej naturze, które spotykamy na każdym wizerunku Księcia Ciemności?
Przyjrzyj się ciału dobrego anioła na obrazie. Zauważ delikatną, nieinteligentną i ospałą postawę. Porównaj ją do giętkiej zwinności i czujności demona.
Czy kontrast może być ostrzejszy? Czy to ma sens?
Jakie wrażenie jest przekazane oglądającym poprzez uporczywe reprezentowanie demona jako inteligentnego, żywotnego i zdolnego; a dobrego anioła jako delikatnego, bezwyrazowego i niemal głupiego?
Otóż, że praktykowanie cnoty ma miejsce u stworzeń bez kręgosłupa i zmysłów, podczas gdy nałóg* jest właściwy silnym i inteligentnym istotom.
Tak oto widzimy jeszcze jeden przykład oszustwa, które poprzez romantyzm nadal wnika głęboko w wiele religijnych środowisk.
Plinio Corrêa de Oliveira
Źródło: krucjata.org.pl
