Na całym świecie 15 października jest obchodzony Dzień Dziecka Utraconego. To dzień szczególnej pamięci o dzieciach zmarłych przed narodzinami i o ich rodzinach. Statystyki wskazują, że około 10–15 proc. wszystkich ciąż kończy się poronieniem, z czego do 80 proc. poronień dochodzi w pierwszym trymestrze ciąży. To dramatyczne przeżycie dla rodziców i całej rodziny.
W Dniu Dziecka Utraconego wybrzmiewa w sposób szczególny głos rodziców, którzy doświadczyli straty dziecka. W wielu miastach w Polsce odprawiane są Msze św. w intencji zmarłych dzieci oraz ich rodziców, organizowane są spotkania, podczas których rodzice mogą podzielić się swoim bólem oraz doświadczyć wspólnoty z osobami, które również przeżyły śmierć dziecka.
Wesprzyj nas już teraz!
W tym roku modlitwa w intencji zmarłych dzieci i rodziców przeżywających stratę będzie miała miejsce m.in. 15 października na Mszy św. o godz. 19.30 w kościele NSJ we Wrocławiu, podczas Mszy św. 18 października o godz. 19.30 w kościele dominikanów na Służewie w Warszawie czy też 27 października o godz. 15.00 w Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Gdańsku.
Od 14 do 16 października zaplanowano również rekolekcje skierowane przede wszystkim do osób, które w jakikolwiek sposób utraciły dziecko w jego okresie prenatalnym.
Obchody Dnia Dziecka Utraconego pierwszy raz zorganizowano w 1988 r. w Stanach Zjednoczonych. W Polsce jest obchodzony od 15 lat. Ma na celu uwrażliwienie społeczeństwa oraz zmianę stereotypów, jeśli chodzi o podejście do tak traumatycznego wydarzenia, jakim jest poronienie. Datę obchodów ustalono na 15 października, ponieważ licząc umownie od 1 stycznia, tyle trwałaby ciąża.
Aktualnie Rada ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski prowadzi prace nad przygotowaniem pomocy duszpasterskich dla rodziców po stracie nienarodzonego dziecka. Opracowanie to będzie zawierało materiały z dziedziny psychologii, prawa, teologii i liturgiki. Pomoce duszpasterskie zostaną wydane prawdopodobnie jeszcze w tym roku.
Akt zawierzenia zmarłego dziecka Bożemu Miłosierdziu (do prywatnego odmawiania)
Jezu Miłosierny, Ty poleciłeś swoim Apostołom: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże (Mk 10,15). Ty z miłością kładłeś na dzieci ręce i błogosławiłeś je. Zachęceni Twoim przykładem składamy dziś w Twym Najmiłosierniejszym Sercu nasze dziecko, którego śmierć opłakujemy. Odpowiadamy w ten sposób na Twoje wezwanie, które przekazałeś świętej siostrze Faustynie: Dziś sprowadź Mi dusze ciche i pokorne, i dusze małych dzieci, i zanurz je w miłosierdziu moim. Dusze te są najwięcej podobne do serca mojego, one krzepiły Mnie w gorzkiej konania męce; widziałem je jako ziemskich aniołów, które będą czuwać u moich ołtarzy, na nie zlewam całymi strumieniami łaski. Łaskę moją jest przyjąć zdolna tylko dusza pokorna, dusze pokorne obdarzam swoim zaufaniem (Dzienniczek, nr 1220). Ośmieleni, Jezu, Twoją dobrocią pokornie prosimy: przyjmij nasze dziecko do wspólnoty zbawionych i pozwól mu oglądać swoje Oblicze. Ty, który płakałeś nad śmiercią przyjaciela Łazarza, spójrz z miłością również na nas, rodziców/dziadków tego dziecka, oraz wszystkich dotkniętych jego stratą. Napełnij nas nadzieją na spotkanie z naszym dzieckiem w wieczności w domu kochającego Ojca. Jezu Miłosierny, z ufnością prosimy: ulecz nasze zranienia, ratuj od rozpaczy, uwolnij od bólu i cierpienia, usuń lęki z naszego serca i obdarz nas Twoim pokojem.
Maryjo, Matko Pocieszenia, otul swoim macierzyńskim płaszczem nasze dziecko i przedstaw je Miłosiernemu Bogu. Ty, która bezgranicznie zaufałaś, naucz także nas ufności w tych trudnych chwilach pożegnania i rozłąki z ukochanym dzieckiem.
Amen.
KAI
TK
