Działania ludzi doprowadziły niemal do zapomnienia o obecności Boga. W takiej sytuacji staje się coraz wyraźniejsze, że egzystencja Kościoła żywi się sprawiedliwym odprawianiem liturgii i że Kościół znajduje się w niebezpieczeństwie, kiedy pierwszeństwo Boga nie występuje już w liturgii, a zatem i w życiu – pisze Benedykt XVI.
Rosyjskie wydanie XI tomu Opera Omnia Benedykta XVI zostało opublikowane na Wielkanoc, która w tym roku obchodzona była w tym samym czasie na Wschodzie i Zachodzie. Papież Benedykt XVI został poproszony na początku przedsięwzięcia, jeszcze w roku 2015, o napisanie przedmowy – co też uczynił. Prezentowane poniżej fragmenty tekstu został opublikowane w „Corriere della Sera”, 15 kwietnia 2017 roku.
Wesprzyj nas już teraz!
Nihil Operi Dei praeponatur – „Nie należy przedkładać niczego ponad służbę Bożą”. Tymi słowami św. Benedykt w swojej Regule (43,3) ustanowił absolutny priorytet służby Bożej w odniesieniu do innych zadań życia monastycznego. To, nawet w życiu monastycznym, nie było siłą rzeczy oczywiste, ponieważ dla mnichów praca na roli i w dziedzinie wiedzy także stanowiła podstawowe zadanie.
W rolnictwie, tak jak w rzemiośle oraz w pracy formacyjnej, może dochodzić do doczesnych nagłych wypadków, które mogą się wydawać ważniejsze od liturgii. Stojąc w obliczu tego wszystkiego, św. Benedykt, dając priorytet liturgii, jednoznacznie uwypukla w naszym życiu pierwszeństwo samego Boga: „W godzinie brewiarza, gdy tylko usłyszą sygnał, niech porzucą wszystko, co mogą mieć w ręku i pospieszą jak najprędzej” (43,1).
W sumieniu dzisiejszego człowieka sprawy Boże, a wraz z nimi liturgia, nie wydają się w rzeczywistości czymś naglącym. Pilna potrzeba wiąże się z każdą możliwą rzeczą. Sprawy Boże nawet nie wydają się pilne. Cóż, można potwierdzić, że życie klasztorne jest w każdym wypadku czymś odmiennym od życia ludzi świata i jest to bez wątpienia sprawiedliwe. Niemniej pierwszeństwo Boga, o którym zapomnieliśmy, jest ważne dla wszystkich. Jeśli Bóg nie jest już ważny, kryteria ustalania, co jest ważne, ulegają zmianie. Człowiek, odkładając Boga na bok, poddaje swoje własne „ja” ograniczeniom, które czynią go niewolnikiem sił materialnych i które zatem są przeciwne jego godności.
W ciągu lat, jakie nastąpiły po Soborze Watykańskim II, ponownie uświadomiłem sobie priorytet Boga i liturgii Mszy św. Niezrozumienie reformy liturgicznej, które szerzyło się powszechnie w Kościele katolickim, doprowadziło do coraz większego stawiania na pierwszym miejscu aspektu nauczania i własnej aktywności oraz kreatywności. Działania ludzi doprowadziły niemal do zapomnienia o obecności Boga. W takiej sytuacji staje się coraz wyraźniejsze, że egzystencja Kościoła żywi się sprawiedliwym odprawianiem liturgii i że Kościół znajduje się w niebezpieczeństwie, kiedy pierwszeństwo Boga nie występuje już w liturgii, a zatem i w życiu.
Najgłębsza przyczyna kryzysu, który osłabia Kościół, tkwi w zacieraniu priorytetu Boga w liturgii. To wszystko sprawiło, że poświęciłem się tematowi liturgii w dużo większej mierze niż w przeszłości, gdyż wiedziałem, że prawdziwa odnowa liturgii jest fundamentalnym warunkiem odnowy Kościoła.
Watykan, dzień św. Benedykta
11 lipca 2015 roku
Benedykt XVI
Źródło: „Rorate Caeli”
Tłum. z j. ang.: Jan J. Franczak
