Publikujemy naszą listę najgorszych Polaków w historii. Wybór nazwisk z ponad 1000 lat był niestety niezwykle trudny. Na naszej liście znaleźć mieli się też m.in. pewien generał, pewien redaktor, pewien ważny polityk lubiący alkohol i pewien rzecznik. Ich nazwisk jednak nie zamieściliśmy. Mają jeszcze szansę.
Wśród najgorszych Polaków nich nie brakuje zwykłych głupców, którzy postawieni na wysokich stanowiskach lub znajdując się w wirze historycznych niepokojów zdawali celująco egzamin z własnej indolencji i małości charakteru.
Wesprzyj nas już teraz!
Nie mogliśmy przejść obojętnie wobec tego typu zestawień sporządzanych przez liberalne i lewicowe media. Zbyt często gościli na nich patrioci uznawani przez kosmopolitycznych lewaków za szkodników wartych pogardy. Nie zagościli na tych listach ci, którzy całym swym życiem i aktywnością zaangażowani byli lub są w niszczenie Polski i narodu. To ci, których imiona wciąż są honorowane w przestrzeni publicznej przez nazwy ulic czy szkół. Wielu z nich wciąż żyje i jest aktywnych w życiu politycznym, medialnym czy społecznym, odciskając swe piętno na polskiej teraźniejszości.
Dlatego zwracamy się do naszych czytelników, by podzielili się swoimi przemyśleniami na ten temat. Prosimy o nadsyłanie zestawienia 10 najgorszych Polaków na naszą skrzynkę kontaktową [email protected] lub wpisywanie jej jako komentarza pod tym tekstem. Liczymy, że i tym razem jak i wtedy gdy prosiliśmy o nadsyłanie nazw ulic noszących imiona komunistycznych antybohaterów, czytelnicy zainteresują się naszą propozycją.
Oto nasza lista:
Feliks Dzierżyński – pochodził z inteligenckiej rodziny, twórca sowieckich organów bezpieczeństwa i symbol czerwonego terroru. Od początku popierał bolszewików, wkrótce wszedł do ścisłego kierownictwa rewolucji i stał się bliskim współpracownikiem Lenina. Stał na czele Czeka, popełniającej masowe zbrodnie na ludności cywilnej. Pod jego kierownictwem dochodziło do masowych rozstrzeliwań wrogów władzy sowieckiej, jak sam podkreślał, jego organizacja reprezentuje sobą „terror masowy”. Kierował sowiecką policją polityczną, był także ministrem spraw wewnętrznych. Stalin oceniał go jako „oddanego rycerza proletariatu”.
Bolesław Bierut – działacz komunistyczny, pierwszy przywódca „ludowej Polski. W okresie międzywojennym prowadził działalność polityczną, aresztowany za komunistyczną agitację. W trakcie moskiewskich „szkoleń” został agentem Sowietów, w latach 30-tych promował komunizm m. in. w Austrii i Czechosłowacji. Aresztowany za działalność szpiegowską, został w roku 1933 skazany na 7 lat więzienia, dzięki czemu nie padł ofiarą czystek w szeregach komunistów, przeprowadzonych przez Stalina. Po wybuchu II wojny światowej zrzekł się polskiego obywatelstwa i przyjął sowieckie. Był ważnym członkiem krajowej Rady Narodowej, we władzach ludowych reprezentował nurt skrajnie pro-moskiewski.
Stanisław S. Potocki (1753-1805) – wojewoda ruski, generał, marszałek konfederacji targowickiej a następnie… rosyjski generał. W reakcje na uchwalenie Konstytucję 3 Maja dążył do interwencji rosyjskiej armii. karierę, już na jej początku, zawdzięczał rosyjskiej protekcji. Używał nigdy mu nie przyznanego tytuł hrabiowskiego. Otoczony pogardą, już w 1793 roku opuścił Polskę. W trakcie insurekcji kościuszkowskiej zaocznie skazany na śmierć.
Stanisław A. Poniatowski – ostatni król Rzeczpospolitej Obojga Narodów, mason, marionetka w rękach Katarzyny II. Według świadectw z epoki, publicznie upokarzany przez rosyjskiego ambasadora. Jego dwór uważano za przykład obyczajowego upadku. Koronował się w dniu imienin Katarzyny II, w dniu jej imienin także abdykował, pozostawiając po sobie królewskie długo o wysokości 40 milionów złotych polskich.
Seweryn Rzewuski ( 1743-1811) – hetman polny koronny, spiskujący z faworytem Katarzyny II feldmarszałkiem Grigorijem Aleksandrowiczem Potiomkinem. Jeden z inicjatorów zawiązania konfederacji targowickiej, będący także jej dowódcą wojskowym.
Franciszek K. Branicki (1730-1819) – współtwórca konfederacji targowickiej. Pełnił funkcję posła „króla Stasia” w Rosji, brał udział w pracach komisji, która przeprowadziła likwidację jezuitów. Rosyjska dyplomacja otwarcie traktowała go jako jednego z usłużnych, umożliwiających obalenie konstytucji majowej. Był jednym z przywódców stronnictwa rosyjskiego w Polsce. W trakcie insurekcji został skazany zaocznie na śmierć. Stał się symbolem zdrady.
Karol Świerczewski – wierny Sowietom generał, alkoholik, oprawca. Swoją niekompetencją i pijaństwem doprowadził do hekatomby polskich żołnierzy pod Budziszynem w 1945 roku. Laureat wielu czerwonych nagród rozlewający krew polskich żołnierzy i morderca bohaterów.
Stanisław Stadnicki – wyznający kalwinizm żyjący na przełomie XVI i XVII wieku awanturnik i warchoł, nazwany „Diabłem Łańcuckim”. Bandytą na wielka skalę został jednak dopiero w czasie wojny o tron polski pomiędzy Zygmuntem III Wazą i Maksymilianem Habsburgiem. Dzieje Stadnickiego rysują sie jako pasmo mordów, rozbojów i wszelkich okrucieństw.
Bolesław Śmiały – odpowiedzialny za męczeńską śmierć krakowskiego biskupa Stanisława, kanonizowanego w 1253 roku. Monarcha został wygnany z kraju i pozbawiony korony w 1079 roku. Jego ambitna polityka zagraniczna nie przyniosła zamierzonych efektów.
Edward Gierek – pierwszy sekretarz PZPR, jego rządy doprowadziły do gigantycznego zadłużenia i pogorszenia się sytuacji gospodarczej kraju. Uzyskane kredyty i pomoc nie przełożyły się na rozwój gospodarczy. W latach gierkowskiej „odwilży” wpisano do konstytucji przyjaźń z ZSRR i przyznano Leonidowi Breżniewowi order Virtuti Militari.
Władysław Gomułka – komunistyczny dygnitarz, należący od 1941 roku do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. Poparł interwencję wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji. Odsunięty od władzy przez czerwonych towarzyszy po krwawym stłumieniu robotniczego protestu na Wybrzeżu w 1970 r.
Wanda Wasilewska – komunistka i zaprzedana stalinistka. Zawsze wierna swym sowieckim mocodawcom i swej prawdziwej ojczyźnie –ZSRR. Wiceprzewodnicząca PKWN, deputowana do Rady Najwyższej ZSRR.
Józef Różański – oficer NKWD i MBP. Setki osób, przesłuchiwanych przez Różańskiego lub jego podwładnych, straciło życie lub zostało kalekami. Nadzorował śledztwo w sprawie Witolda Pileckiego i faktycznie jest sprawcą skazania go na karę śmierci.
UWAGA!
W skład listy opublikowanej pierwotnie wkradł się chochlik! Przez pomyłkę zamiast Seweryna Rzewuskiego na liście znalazł się Henryk Rzewuski. Nie myli się tylko ten, kto nic nie robi, ale wpadka jest solidna, więc szczerze ubolewamy. Dziękujemy czytelnikom, którzy zwrócili nam uwagę na ten błąd obrażający pamięć Henryka Rzewuskiego.
