„Ci, którzy nosić go będą, otrzymają w każdy piątek zupełne win swych odpuszczenie oraz wielkie pomnożenie wiary, nadziei i miłości” – powiedział Pan Jezus w objawieniu skierowanym wobec Apolonii Andriveau. Chrystus, trzymając w ręce szkaplerz czerwony, zachęcił do praktykowania tradycyjnych form pobożności.
Ludwika Apolonia Andriveau urodziła się w 1810 r. w majętnej rodzinie. Po śmierci matki rodzina umieściła ją w klasztorze sióstr elżbietanek, gdzie zyskała opinię najzdolniejszej uczennicy. Władze zgromadzenia miały nadzieję na wstąpienie do ich wspólnoty młodej Ludwiki. Jednak w wieku dwudziestu trzech lat postanowiła rozpocząć formację zakonną w Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia (popularnie nazywanych szarytkami), założonym przez św. Wincentego à Paulo w 1633 r. Została skierowana do pracy z dziećmi. Z powodu złego stanu zdrowia przełożeni przenieśli siostrę Apolonię do posługi w zakrystii. Największą jednak radość sprawiało jej opiekowanie się chorymi i ubogimi, w których widziała cierpiącego Chrystusa. Zmarła w 1895 r. opatrzona świętymi sakramentami.
Wesprzyj nas już teraz!
Od 26 lipca do 14 września 1846 siostra Apolonia otrzymała łaskę objawień prywatnych, z których zwierzyła się swojemu stałemu spowiednikowi. Kapłan ten nakazał zakonnicy spisanie wszystkich wizji. Siostra Apolonia zapisała między innymi: „Gdy modliłam się wieczorem w kaplicy, zauważyłam Chrystusa Pana odzianego w długą szatę koloru purpury oraz błękitny płaszcz. Ale nie była to już twarz znużona bólami zadanymi w pretorium, jaką widziałam kilka dni przedtem w czasie Mszy św. Było to uosobienie piękna.
Pan Jezus trzymał w prawej ręce szkaplerz szkarłatny. Na jednej stronie szkaplerza był przedstawiony Zbawiciel ukrzyżowany, u stóp krzyża narzędzia Jego bolesnej Męki. Dostrzegłam również słowa: Święta Męko Pana naszego Jezusa Chrystusa zbaw nas. Na drugiej stronie szkaplerza widniało Najświętsze Serce Jezusa i Maryi, a pomiędzy nimi był krzyż, wokoło napis: Najświętsze Serce Jezusa i Maryi strzeżcie nas”.
Pan Jezus zapowiedział również, że wszystkim, którzy będą ze czcią nosili czerwony szkaplerz, co piątek będzie zsyłał odpuszczenie win oraz pomnożenie cnót. Siostra Apolonia w swoich relacjach z objawień wyrażała nadzieję, że Kościół chętnie udzieli pozwolenia na rozpropagowywanie tego dewocjonalium oraz zwiąże z nim wiele odpustów. Zwierzała się również, że często bardzo intensywnie myśli o Męce Pańskiej. Przyznała, że „odkąd widziałam Pana Jezusa na Krzyżu, myśleć mogę jedynie o Jego Męce. Prawie zawsze słyszę wraz z Nim wrzaski Jego okrutnych katów w pretorium”.
Objawienia siostry Apolonii miały również charakter nieco polityczny. Czytając jej relację z objawień, widać jak na dłoni troskę szarytki o swoją ojczyznę – Francję – która tkwiła w rewolucyjnym zamęcie. Siostra przytaczała słowa Pana Jezusa, który mówił: „Francja nie zginie, zbawię ją przez mój Krzyż, do którego mnie miłość przybiła”. Jednak wizjonerka uzależniła nawrócenie „najstarszej córy Kościoła” od propagowania w niej kultu Męki Pańskiej i praktyki noszenia czerwonego szkaplerza. Siostra Apolonia zachęcała również do szczególnego przeżywania każdego piątku, jako dnia Męki i Śmierci Pana Jezusa. Relacjonowała, że Boski Mistrz niezwykle cierpi z powodu oziębłości katolików, którzy w piątek nie zachowują nakazanego postu i wstrzemięźliwości od zabaw. Przekazała również, że Pan Jezus prosi o to, by księża misjonarze zwrócili się do Stolicy Apostolskiej z prośbą o możliwość odprawiania w każdy piątek Mszy wotywnej o Męce Pańskiej. Chrystus zapowiedział, że odpowiedź Rzymu będzie pozytywna. Tak też się stało.
Władzę poświęcenia i nałożenia Szkaplerza Męki Pańskiej mają jedynie kapłani ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego à Paulo. Pobożnie noszący szkaplerz mogą uzyskać odpusty, które zatwierdził w 1847 r. papież bł. Pius IX. Odpust zupełny można uzyskać w dzień nałożenia szkaplerza, w każdy piątek (warunkiem dodatkowym jest rozważanie Męki Pańskiej) oraz w godzinę śmierci. Z kolei odpust cząstkowy można uzyskać w każdy dzień tygodnia za co najmniej półgodzinne rozważanie Męki Pańskiej oraz za ucałowanie „ze skruszonym sercem” szkaplerza i odmówienie modlitwy: „Te ergo quaesumus, tuis famulus subveni, quos pretioso sanguine redemisti” („Przeto Cię błagamy, ratuj sługi Twoje, któreś Krwią Twoją najdroższą odkupił”).
Szkaplerz czerwony można uzyskać pod adresem:
Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Św. Wincentego à Paulo
ul. Warszawska 8
31-155 Kraków
tel.: 12 422 99 74
Kajetan Rajski
