Mija właśnie sto lat od urodzin Louisa de Funès. Ani we francuskiej, ani w angielskiej wersji Wikipedii nie ma wzmianki, że ten wybitny komediowy aktor, który wielką karierę rozpoczął po czterdziestym roku życia, był głęboko wierzącym katolikiem wspierającym tradycyjnych księży, a także monarchistą.
Znany ze znakomitych francuskich komedii Carlos Luis de Funes Galarza, znany pod pseudonimem Louis de Funès, odtwórca 130 ról filmowych, w tym słynnego Żandarma i pogromcy „Fantomasa”, potrafi zaskoczyć do dziś! Mało kto wie bowiem, że ów wybitny aktor znany z dużego ekranu i teatralnych desek przez większą część życia był katolickim tradycyjonalistą.
Wesprzyj nas już teraz!
De Funès to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych aktorów wszechczasów. Rozpoczynając życie zawodowe od drobniutkich rólek i popisów wirtuozerii w mało popularnych piano barach, stał się największym francuskim aktorem swoich czasów – niezwykły geniusz komedii w dobrym stylu, obdarzony niezrównaną mimiką i ogromnym talentem (również tanecznym) stał się jedną z ikon dwudziestowiecznego kina.
Najbliżsi współpracownicy wspominają go jako „obsesyjnie skrupulatnego pracoholika”. Spędzał na scenie godziny rozpoczynając dopracowywanie prób na długo przed przybyciem techników i innych aktorów – kierował się przy tym dewizą, że „w pracy nie ma miejsca na przypadek”. Cechując się wielką skromnością i głęboką pokorą pragnął jednocześnie, aby jego role były na tyle dobre i piękne, by mogły być oglądane przez wszystkich – również przez małe dzieci.
Louis de Funes do końca swych dni był również głęboko wierzącym, gorliwym katolikiem. Francuzi pamiętają, jak w 1983 r. mówił, że w radości widzów dostrzega palec Boży. Aktor nadzwyczaj cenił sobie Tradycję – udzielał między innymi wsparcia arcybiskupowi Lefebvre oraz Bractwu Św. Piusa X. Gdy w 1977 roku grupa tradycyjnych wiernych pod przewodnictwem ks. Ducaud-Bourgeta otrzymała dostęp do jednego z paryskich kościołów, de Funès wziął wspólnotę na swoje utrzymanie i poświęcił się jej z pełnym oddaniem. Słynny żandarm zapisał tradycjonalistom trzecią część swego ogromnego majątku.
O swojej religijności de Funès opowiadał m.in. w wywiadzie telewizyjnym udzielonym Guy’owi Béartowi w Wigilię Bożego Narodzenia z 1981 roku. Zapis tej rozmowy możemy przeczytać w książce Eric Léguebe’a pt. „Louis de Funès, Roi du Rire”, przytaczamy tłumaczenie wywiadu za: jacquesblutoir.blogspot.com:
– Jest Pan wierzący?
– Oczywiście, oczywiście.
– Od dawna?
– Od zawsze… Jezus był wpływowym towarzyszem mojego dzieciństwa, jest wpływowym towarzyszem mojego życia zawodowego i mego życia w ogóle.
– Czy pomaga Panu w życiu zawodowym?
– Nieustannie. Byłem bardzo szczęśliwy i to z pewnością dzięki niemu.
– Jakie ma Pan wyobrażenie o Jezusie?
– Na obrazkach mego katechizmu był zawsze kimś bardzo delikatnym, jasnowłosym i czuło się, że każdy poryw wiatru może go unieść… Choć był on synem cieśli. Uwierz mi, że był facetem, który miał metr dziewięćdziesiąt, niezwykłą siłę i że miał takie bicepsy! Kiedy wyrzucał kupców za drzwi świątyni brał ich po trzech… i hop! Mówił donośnym głosem, czynił cuda… Przewodził ludziom i mnie również. Widzę go śmiejącego się.
W filmach z Louisa de Funès, dostrzec można liczne nawiązania naszej Wiary. Chociażby wówczas, gdy w zakończeniu „Kapuśniaczka”, odlatujący ku niebu w statku kosmicznym Claude Ratinier i jego przyjaciel Garbus śpiewają refren pochodzącej z Lourdes maryjnej pieśni „Po górach, dolinach”.
De Funès był także aktywnym rojalistą. Każdego 21 stycznia – w rocznicę zgilotynowania Ludwika XVI – brał udział w obchodach upamiętniających śmierć króla. Monarchię uznawał bowiem za ustrój najdoskonalszy.
31 lipca mija setna rocznica urodzin tego wielkiego aktora. Zmarł 27 stycznia 1983 w Nantes.
Wieczny odpoczynek racz mu dać Panie!
Magdalena Żuraw
