10 lutego 1976 roku Sejm PRL uchwalił poprawki do konstytucji, wprowadzające zapisy o przewodniej roli PZPR oraz przyjaźni ze Związkiem Sowieckim. Sprzeciwiających się zaciskaniu sojuszu I sekretarz KC PZPR tow. Edward Gierek nazwał „zacietrzewionymi antykomunistami, ślepymi politycznie”.
Na mocy sejmowej decyzji zapisano w konstytucji – do której poprawki własnoręcznie wnosił Józef Stalin – że Polska jest państwem socjalistycznym. Wprowadzono nowy art. 3 o przewodniej roli PZPR i Froncie Jedności Narodu:
Wesprzyj nas już teraz!
„Przewodnią siłą polityczną społeczeństwa w budowie socjalizmu jest Polska Zjednoczona Partia Robotnicza”.
„Współdziałanie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego i Stronnictwa Demokratycznego stanowi podstawę Frontu Jedności Narodu”.
„Front Jedności Narodu jest wspólną płaszczyzną działania organizacji społecznych ludu pracującego i patriotycznego zespolenia wszystkich obywateli – członków partii, stronnictw politycznych i bezpartyjnych, niezależnie od ich stosunku do religii – wokół żywotnych interesów Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”.
W konstytucji pojawił się też zapis, że PRL „nawiązuje do szczytnych tradycji solidarności z siłami wolności i postępu, umacnia przyjaźń i współpracę ze Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich i innymi państwami socjalistycznymi”.
Podczas głosowania w Sejmie tylko jeden z posłów wstrzymał się od głosu – Stanisław Stomma z koła poselskiego Znak.
luk
