Dokładnie 18 czerwca 1968 roku Paweł VI podpisał konstytucję Pontificalis Romani, wprowadzającą nowe teksty liturgiczne stanowiące cześć zreformowanej liturgii Kościoła. Po raz pierwszy obrzędy święceń diakonów, prezbiterów i biskupów przeprowadzane były wedle całkowicie nowego porządku.
Jak przyznawali członkowie Consilium ad Exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia, nie był to retusz, czy korekta dotychczasowego rytu a całkowicie nowy tekst. Jak we wspomnieniach zapisał jeden z członków tej komisji, o. Bernard Botte, finalnym pracom towarzyszył zasadniczy pośpiech – architekci „reformy” chcieli, by zaproponowany model liturgii został jak najszybciej wcielony w życie.
Wesprzyj nas już teraz!
18 czerwca 1968 roku Paweł VI formalnie zaaprobował tekst „Obrzędów święceń biskupa, prezbiterów i diakonów”. Kolejne uzyskiwały aprobatę później. Jak się jednak okazuje, wiarygodność materiałów, na których oparli się „reformatorzy”, w tym związanych z Pseudo-Hipolitem, jest dziś przedmiotem zasadniczej kontrowersji. Mimo tego, w imię „oczyszczania” ksiąg liturgicznych z historycznych naleciałości i form nadanych im w XIII wieku, zdecydowano się na daleko idącą rekonstrukcję.
źródło: rorate-caeli.blogspot.com
mat
