„Chociaż wspólnota kościelna zawsze posiada wymiar powszechny, to jednak swój najbardziej bezpośredni i widzialny wyraz znajduje w życiu parafii. Parafia jest niejako ostatecznym umiejscowieniem Kościoła, a poniekąd samym Kościołem zamieszkującym pośród swych synów i córek”- św. Jan Paweł II.
Parafia to miejsce niezwykle ważne w życiu każdego katolika, otóż tam stawiamy swoje pierwsze kroki na drodze do wieczności poprzez przyjmowanie sakramentów. Każdy wierzący od momentu chrztu żyje, chcąc lub nie, w jakiejś parafii. Prawdopodobnie większość z nas przyjęła Pierwszą Komunię Świętą, jak i sakrament bierzmowania właśnie tam. Mimo to, rodzi się pytanie, czemu tak niewiele z nas czuje jakąkolwiek więź z tak szczególną wspólnotą? Czy w dzisiejszych czasach da się jeszcze zbudować solidną, lokalną wspólnotę wiernych?
Christifideles Laici – adhortacja papieża Jana Pawła II
„Wszyscy powinniśmy odkryć, poprzez wiarę, prawdziwe oblicze parafii, czyli samą tajemnicę Kościoła, który właśnie w niej istnieje i działa. Ona bowiem, choć czasem bywa uboga w ludzi i środki, niekiedy rozproszona na rozległych obszarach, albo zagubiona w ludnych, pełnych chaosu dzielnicach wielkich metropolii, nigdy nie jest po prostu strukturą, terytorium, budynkiem, ale raczej rodziną Bożą jako braci ożywionych duchem jedności, domem rodzinnym, braterskim i gościnnym, wspólnotą wiernych. Parafia wreszcie jest zbudowana na gruncie rzeczywistości teologicznej, bowiem jest ona wspólnotą eucharystyczną, czyli wspólnotą zdolną do sprawowania Eucharystii, będącej żywym źródłem jej wzrostu i sakramentalnym węzłem doskonałej komunii z całym Kościołem. Ta zdolność wynika z tego, że parafia jest wspólnotą wiary oraz wspólnotą organiczną, czyli taką, która składa się z wyświęconych kapłanów i z innych chrześcijan, i w której proboszcz, reprezentujący biskupa diecezji, jest hierarchicznym ogniwem łączącym parafię z całym Kościołem partykularnym”.
Św. Jan Paweł II nie bagatelizował ważnej roli parafii w życiu katolika. Co więcej, wyjaśniał jej fundamentalną rolą dla wiernych. Kluczowym słowem, które powinniśmy przywołać jest „wspólnota”.
Paweł VI, przemawiając do kleru rzymskiego na początku swojego pontyfikatu, powiedział: „Myślę po prostu, że ta pradawna i czcigodna struktura, jaką jest parafia, spełnia niezastąpioną i wielce aktualną misję. To ona zbiera chrześcijański lud w pierwszą wspólnotę; ona przysposabia go i przyzwyczaja do normalnej praktyki życia liturgicznego; ona podtrzymuje i ożywia wiarę we współczesnych ludziach; ona zapewnia młodzieży szkolnej zbawczą naukę Chrystusa: ona pobudza do odczuwania i praktykowania pokornej miłości przejawiającej się w dobrych i braterskich uczynkach”.
Wesprzyj nas już teraz!
Globalna wioska niszczy więź
Żyjemy obecnie w czasach wielkich możliwości. Transmisje mszy świętych sprawiają, że zostajemy w domu zamiast przekroczyć progi świątyni, a nasz elastyczny oraz mobilny styl życia powoduje, że do Kościoła przychodzimy przy okazji, w miejscu gdzie aktualnie się znaleźliśmy. Większość wiernych nie czuje się już związana z jakimkolwiek Kościołem parafialnym. Staliśmy się bezdomnymi wędrowcami od mszy do mszy, od kościoła do kościoła, a nasze zaangażowanie we własną parafię ograniczamy do minimum. Jest to niewątpliwe przykra perspektywa anonimowych uczniów spotykających się ze swoim nauczycielem co raz to w innej szkole i co raz to w innym towarzystwie. Zastanówmy się, jaka klasa jest silniejsza? Z pewnością ta, w której uczniowie znają się ze sobą dobrze, spędzają ze sobą sporo czasu i czują ze sobą emocjonalną więź. Kiedy jesteśmy osobno, jesteśmy słabsi…
Jan Maria Vianney, czyli przykład proboszcza
Święty Jan Maria Vianney zwykł mówić: Gdy w parafii jest święty proboszcz, to jest to dobra parafia, jeśli mamy do czynienia z dobrym proboszczem, to mamy średnią parafię. A gdzie jest zły proboszcz, tam jest żadna parafia.
Prawdą jest, iż to właśnie proboszcz pełni funkcję zarządcy parafii. Jest to niezwykle ważna, odpowiedzialna, ale i trudna rola. Św. Jan Maria Vianney potrafił uczynić z małej, zapuszczonej moralnie i materialnie wioski miejsce znane na cały świat. O jego parafianach początkowo mówiono, iż tylko chrzest odróżnia ich od zwierząt, a liczbę uczestników niedzielnej Mszy Świętej można było policzyć na palcach. Jedyną podporą stały się dla niego post i modlitwa. Spędzając większość dnia w konfesjonale stał się spowiednikiem grzeszników z całej Francji. Parafia, która była skazana na porażkę, dzięki wielkości swojego pasterza, zyskała olbrzymie ożywienie wiary.
Optymistyczny Jubileusz
Parafia pw. św. Wawrzyńca w Nowym Sączu – Biegonicach obchodzi w tym roku swój okrągły jubileusz. Otóż powstała ona w 1269 roku, a jej fundatorką była św. Kinga! Obok tak wielkiej i niesamowitej historii indyferentnie nie potrafił przejść proboszcz ks. Piotr Lisowski, który w 2010 roku został rządcą parafii i tuż z początkiem swojego urzędowania podjął przygotowania do jubileuszu. Wzrost wiary wśród parafian w różnym wieku, świadomości oraz poczucia wspólnoty to chyba największe wyzwanie jakie można postawić sobie w dzisiejszych czasach. Apostazja, negatywny wpływ mediów czy zamknięcie się na drugiego człowieka to problemy już uniwersalne. W celu ożywienia wiary w parafii rozpoczęto kilkuletnie przygotowania do Jubileuszu 750-lecia. Zwiększenie kultu św. Wawrzyńca, wprowadzenie specjalnej modlitwy, zorganizowanie pielgrzymki śladami świętego, katecheza dla dorosłych oraz ukoronowanie przygotowań poprzez sprowadzenie relikwii św. Wawrzyńca z pewnością zaowocuje w przyszłości.
Program działań objął także renowacje najcenniejszych zabytków posiadanych przez parafię.
Powołany przez proboszcza Komitet Jubileuszu pomagał w przygotowaniu jak najlepszego kalendarza wydarzeń, którego najważniejszym momentem będzie uroczysty odpust z udziałem biskupa już 10 sierpnia. Najlepsze jeszcze przed parafianami, jednak została już wydana wielka monografia Parafii pw. św. Wawrzyńca w Nowym Sączu- Biegonicach licząca 1592 strony, ponad 400 fotografii i 7596 przypisów! Autorem tak imponującego dzieła jest dr Marek Smoła.
Rozwój wiary, świadomość historyczna i patriotyzm lokalny
Ta niewielka, licząca lekko ponad 2 tysiące członków, ale aktywna i dobrze zarządzana parafia dała przykład. Znając już kierunek czas zacząć działać. Dziś w Kościele potrzeba przede wszystkim odbudowania świadomej wspólnoty wiernych. Czas przypomnieć o roli świętych w Kościele, a także o panujących zasadach. Człowiek we wspólnocie może więcej, dlatego najwyższy czas dać coś od siebie i zacząć budować. Wszechobecny marksizm kulturowy niszczy cywilizację łacińską. Być może to ostatnia szansa by uratować naszą Ojczyznę. Zacznijmy od pracy u podstaw na poziomie parafii i stańmy się ostoją Bożego ładu w chaosie cywilizacji śmierci, upokorzenia i powszechnej demoralizacji.
Krzysztof Rzońca
