Prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę o wsparciu kobiet w ciąży i rodzin „Za życiem”. Ustawa ma stanowić pomoc dla rodzin wychowujących dzieci niepełnosprawne, a także zachętę dla kobiet, które znajdą się w trudnej sytuacji życiowej związanej ze stanem zdrowia nienarodzonego dziecka. Projekt ustawy został zaproponowany przez PiS w momencie odrzucenia obywatelskiej inicjatywy „Stop Aborcji”, która wprowadzałaby pełną ochronę życia.
Celem uchwalonych rozwiązań, jak wskazywano w uzasadnieniu do projektu ustawy, jest uregulowanie w sposób kompleksowy wsparcia dla kobiet w ciąży i ich rodzin, ze szczególnym uwzględnieniem kobiet w ciąży powikłanej oraz w sytuacji niepowodzeń położniczych, a także dzieci, u których zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą ich życiu, powstałe w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu.
Wesprzyj nas już teraz!
Wnioskodawca wskazał, że potrzeba wprowadzenia rozwiązań zawartych w ustawie wynika z konieczności zapewnienia przez państwo rodzinom w Polsce poczucia bezpieczeństwa, w szczególności gdy może wystąpić sytuacja nieodwracalnego upośledzenia albo nieuleczalnej choroby zagrażającej życiu dziecka. Opieka państwa w zakresie przewidzianym w ustawie ma obejmować dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej, w tym do diagnostyki prenatalnej, oraz dostęp do instrumentów polityki na rzecz rodziny. Ustawa podpisana przez prezydenta nie podejmuje jednak w żadnym stopniu problemu aborcji, na skutek której w Polsce zabijanych jest co roku około 1000 dzieci. Wszystko wskazuje na to, że w najbliższym czasie rząd Beaty Szydło nie będzie pracował nad projektem ustawy chroniącej życie od poczęcia, a ustawa „Za Życiem” będzie jedynie formą dodatkowego wsparcia socjalnego.
Ustawa określa uprawnienia kobiet w ciąży i rodzin do wsparcia w zakresie dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej oraz instrumentów polityki na rzecz rodziny. Przez rodzinę ustawodawca rozumie odpowiednio: małżonków, rodziców dziecka w fazie prenatalnej, rodziców dziecka, opiekuna faktycznego dziecka, a także pozostające na ich utrzymaniu dzieci.
Należy podkreślić, że ustawa wskazuje szereg płaszczyzn, na których kobieta w ciąży oraz rodzina mają uzyskiwać wsparcie, przy czym szereg z tych zobowiązań ma być realizowanych na zasadach określonych w przepisach odrębnych. W szczególności kobiety w ciąży mają mieć zagwarantowany dostęp do diagnostyki prenatalnej, świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i leczenia szpitalnego, w tym zabiegów wewnątrzmacicznych, a także wsparcia psychologicznego, rehabilitacji leczniczej oraz zaopatrzenia w wyroby medyczne.
Ustawa nadaje rodzinie uprawnienia do specjalnego poradnictwa koordynowanego przez asystenta rodziny w sytuacjach ciąży powikłanej, niepowodzeń położniczych, jeżeli u dziecka zdiagnozowano ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą jego życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju lub w czasie porodu. Koordynacja asystenta rodziny ma być finansowana ze środków Funduszu Pracy, z którego corocznie na ten cel będzie przeznaczana kwota do 70 mln zł.
W ustawie przewidziano także jednorazowe świadczenie z tytułu urodzenia się żywego dziecka, które ma ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu. Wysokość świadczenia ustawa określa na 4000 zł.
Źródło: KAI, PCh24.pl
POz
