Kanadyjski Sąd Najwyższy uznał jednogłośnie, że lekarze mogą „pomagać” w zakończeniu życia osób starszych i schorowanych. Sędziowie orzekając w sprawie Carter przeciwko Kanadzie uchylili ustawę z 1993 roku, zakazującą tzw. wspomaganego samobójstwa.
Dziewięciu sędziów swoją decyzją unieważniło przepisy kodeksu karnego, zakazujące tzw. wspomaganego samobójstwa w przypadku osób dorosłych niepełnosprawnych lub nieuleczalnie chorych, które chcą zakończyć życie z powodu trwałego i trudnego do zniesienia cierpienia. Kodeks karny stanowił, że każdy, kto doradza popełnienie samobójstwa lub pomaga w nim jest winien przestępstwa, które ścigane jest z oskarżenia publicznego.
Wesprzyj nas już teraz!
Trybunał dał rządowi federalnemu 12 miesięcy na „naprawienie” przepisów naruszających Kartę Praw. Przywódcy religijni i działacze organizacji broniących życia z przerażeniem zareagowali na orzeczenie sądu. – Sąd Najwyższy powiedział dziś Kanadyjczykom, że życie słabych, niedołężnych i wrażliwych osób nie jest warte ochrony. Sąd w istocie zdecydował, że dla niektórych ludzi będzie lepiej, by umarli i zezwolił tym, którzy są silni, aby zakończyć życie tych, którzy są słabi. To jest fatalny dzień, dzień hańby dla Kanady – podkreślał Jim Hughes, prezes Campaign Life Coalition.
– Weszliśmy na ścieżkę ślepoty moralnej, wierząc, że zabicie kogoś w imię „współczucia” lub „miłosierdzia” jest rozwiązaniem problemu bólu. Całe życie jest darem i nikt nie ma moralnego prawa do jego pozbawiania – stwierdził Alex Schadenberg, dyrektor wykonawczy Koalicji Zapobiegania Eutanazji. – Legalizacja wspomaganego samobójstwa stworzy nowe ścieżki nadużyć względem osób starszych, niepełnosprawnych i innych społecznie poniżanych grup – dodał Schadenberg.
Sąd orzekał w sprawie Lee Cartera, który w 2010 r. zabrał matkę do Szwajcarii, gdzie poddana została eutanazji. Kay Carter cierpiała na zwyrodnieniowe zwężenie kanału kręgowego. W kwietniu 2011 r. stowarzyszenie B.C. Civil Liberties Association złożyło w imieniu Lee Cartera pozew w sądzie, domagając się zmiany prawa dot. eutanazji. Stowarzyszenie do wniosku o legalizację tzw. wspomaganego samobójstwa włączyło także sprawę Glorii Taylor, która cierpiała na chorobę Lou Gehriga. Taylor zmarła śmiercią naturalną w 2012 roku.
W czerwcu 2012 roku sędzina Lynn Smith zniosła zakaz „wspomaganego samobójstwa” twierdząc, że „samobójstwo jest technicznie legalne w Kanadzie, zakaz wspomaganego samobójstwa jest niezgodny z konstytucją, gdyż uniemożliwia uzyskanie pomocy osobom niepełnosprawnym, pragnącym się zabić”. W sierpniu 2012 r. konserwatywny rząd odwołał się od decyzji, argumentując, że zakaz eutanazji istnieje, aby „chronić wszystkich Kanadyjczyków, w tym najsłabszych członków naszego społeczeństwa”. W październiku 2013 roku sąd apelacyjny uznał skargę rządu i przywrócił zakaz tzw. wspomaganego samobójstwa. Sędziowie orzekli, że sąd niższej instancji przekroczył swoje uprawnienia.
W czerwcu 2014 roku Zgromadzenie Narodowe Quebecu przyjęło projekt zezwalający na eutanazję. W październiku 2014 r. Sąd Najwyższy zajął się skargą w sprawie Cartera. Prokurator generalny apelował o podtrzymanie prawnej ochrony ludzkiego życia. W lutym Sąd Najwyższy zniósł jednak zakaz „wspomaganego samobójstwa”.
Źródło: LSN, AS.
