Na łamach dwutygodnika „The Remnant” ukazał się ostatnio artykuł poświęcony Franciszkanom Niepokalanej. Jak czytamy, w tym przypadku wcale nie chodzi o zgromadzenie „kryptolefebrystyczne”. Franciszkanie nie mieli nigdy żadnych związków z arcybiskupem Marcelem Lefebvrem ani z Bractwem Kapłańskim św. Piusa X. Przyczyną części represji dotykających to zgromadzenie jest za to maryjna i kolbiańska duchowość braci, której sprzeciwiają się liberalne środowiska w Kościele.
Franciszkanie Niepokalanej od początku celebrują Novus Ordo Missae. Wkrótce po tym, jak papież Benedykt XVI wydał motu proprio „Summorum Pontificum”, przełożeni Franciszkanów Niepokalanej – przy wyraźnej aprobacie członków zgromadzenia (około 300 osób) – podjęli decyzję o celebracji „starej” Mszy. Wśród braci znalazła się jednak garstka niezadowolonych, którzy zaczęli się głośno domagać zmian. Zaczęli oni przekonywać watykańskich kurialistów, iż „przełożeni próbują im narzucić starą Mszę”, co z kolei umożliwiło progresywną reakcję.
Wesprzyj nas już teraz!
Zgromadzenie Franciszkanów Niepokalanej zostało założone (podobnie jak Bractwo Kapłańskie św. Piusa X) w 1970 roku – w czasie dotkliwego kryzysu powołań na Zachodzie. Od początku aż do teraz cieszy się stałą liczbą postulantów i seminarzystów. Franciszkanie Niepokalanej posiadali własne seminarium i wydawnictwa, z sukcesem prowadząc apostolat. Obecnie do zgromadzenia należy około 500 członków i jest ono obecne na sześciu kontynentach. Bracia realizują franciszkański charyzmat wyrażony przez św. Maksymiliana Marię Kolbe, w sposób szczególny czcząc Matkę Bożą Pośredniczkę Wszelkich Łask.
„The Remnant” przypomina, że watykańska Kongregacja ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, zakazując Franciszkanom sprawowania Mszy „trydenckiej” zgodnie ze zwykłymi przepisami prawa, sama naruszyła normy prawno-kanoniczne. A decyzji tej towarzyszyła długa lista zabiegów „dyscyplinujących”, ocenianych przez tradycjonalistów jako „niemoralne i niesprawiedliwe”.
Jak czytamy, chodzi m. in. o 1) usunięcie legalnie wybranych przełożonych i zastąpienie ich komisarzem, 2) nałożenie aresztu domowego na sędziwego założyciela Franciszkanów Niepokalanej – o. Stefano Manelliego, 3) zakaz celebrowania liturgii zgodnie z „Summorum Pontificum” Benedykta XVI, 4) przejęcie administracji zasobami zgromadzenia przez o. Volpiego, 5) zamknięcie seminarium, 6) przerwanie toku formacji seminaryjnej, która będzie mogła być wznowiona tylko dzięki indywidualnej decyzji komisarza w sprawie każdego z seminarzystów, 7) odwołanie zaplanowanych na kolejny rok święceń diakonatu i kapłaństwa, 8) narzucenie obowiązku podpisania deklaracji mówiącej, iż Novus Ordo Missae jest „autentycznym wyrazem” liturgicznej tradycji Kościoła (odmowa oznacza usunięcie ze zgromadzenia). Od braci absurdalnie wymaga się także „zaakceptowania” dokumentów ostatniego soboru, 9) bracia muszą pisemnie wyrażać chęć dalszego życia zakonnego, tylko że już w nowych warunkach. 10) O. Volpi zawiesił Misję Niepokalanej Pośredniczki we Włoszech, oczekując od jej członków formalnej deklaracji podporządkowania, 11) komisarz zawiesił także Trzeci Zakon, bynajmniej nie deklarując, że wznowi on jego działalność w przyszłości. 12) Ustanowiony przez Kongregację ds. Instytutów Życia Konsekrowanego komisarz zawiesił także działalność zasłużonego wydawnictwa Franciszkanów Niepokalanej – Casa Mariana Editrice – prezentującego tradycyjnie katolicką perspektywę na liturgię i teologię.
Równocześnie „The Remnant” przypomina, że duchownych, którzy dopuścili się poważnych nadużyć w Kościele, nie spotkały tak surowe kary, nie mówiąc już o środkach pozostawiających wątpliwości co do ich moralności i adekwatności.
Źródło: The Remnant, AS.
