Korzenie ruchu ekologicznego i polityczne machinacje napędzające światową politykę w dziedzinie tzw. globalnego ocieplenia – to główne wątki najnowszej publikacji Ruperta Darwalla pt. „The Age of Global Warming: History”. Darwall doskonale pokazuje, w jaki sposób nauka o klimacie przerodziła się w pseudonaukę, która stała się narzędziem manipulacji międzynarodowych decydentów.
Darwall szczegółowo opisał siły, które kształtują debatę publiczną w kwestii tzw. zmian klimatycznych. Publikacja wyraźnie odcina się od ustaleń międzynarodowego panelu ONZ ds. zmian klimatycznych, który daje wytyczne politykom dot. realizacji kosztownych programów, mających niwelować negatywne skutki globalnego ocieplenia, za które wini się przede wszystkim człowieka.
Wesprzyj nas już teraz!
Darwall prześledził debatę publiczną na temat rzekomego globalnego ocieplenia począwszy od czasów dwóch angielskich intelektualistów: Thomasa Malthusa i Williama Stanleya Jevonsa, którzy obawiali się, że w pewnym momencie zabraknie zasobów naturalnych i żywności dla szybko rosnącej liczby ludności.
Malthus opowiedział się za radykalnym zmniejszeniem przyrostu naturalnego, by nie zbrakło żywności dla ludzi. Mówił, że liczba ludności rośnie wykładniczo, a zasoby żywności – arytmetycznie.
Z kolei ekonomista Jevons obawiał się radykalnego ograniczenia zasobów naturalnych, w szczególności węgla kamiennego, który był główną siłą napędową Imperium Brytyjskiego. Jevons wychodził z założenia, że nowe technologie zwiększą zużycie węgla i zagrożą rentowności gospodarki w dłuższym okresie.
Takie myślenie zrodziło ruch anty-wzrostowy, który ostatecznie doprowadził do powstania współczesnego ruchu ekologicznego. Nowi intelektualiści dokładali do tego ruchu swoje kwestie. I tak Rachel Carson zwróciła uwagę na problem zanieczyszczenia środowiska, będącego produktem ubocznym wzrostu gospodarczego i konsumpcji. Z kolei Barbara Ward rozpropagowała pojęcie „zrównoważonego rozwoju”.
Darwall w swojej publikacji dokonał przeglądu nauki, zajmującej się kwestiami rzekomego ocieplenia klimatu. Powołując się na filozofa nauki Karla Poppera, zauważył, że współcześni klimatolodzy sprzeniewierzyli się nauce. Jak mawiał Popper, nauka łatwo może obalić fałszerstwa. Teorie mogą bowiem być testowane i obalane. W końcu jednak można zbliżyć się do prawdy.
Tymczasem naukowcy, zajmujący się kwestiami tzw. globalnego ocieplenia nie działają w ten sposób. Ich teorie opierają się na przewidywaniach przyszłości, która nie jest poznawalna. A zatem ich hipotezy trudno obalić, przynajmniej w chwili obecnej.
Darwall wykazuje, że odejście od koncepcji Poppera zmieniło naukę globalnego ocieplenia w drastyczny sposób. Teorie opierają się na modelach statystycznych, a statystyki stale są manipulowane, gdy się okazuje, że nie potwierdzają słuszności modelu.
W rezultacie w klimatologii liczy się tzw. konsensus naukowy i autorytet najlepszych naukowców. Dlatego teorie globalnego ocieplenia mogą być w dowolny sposób manipulowane, zgodnie z zapotrzebowaniem polityków.
Darwall przypomina ostrzeżenie prezydenta Eisenhowera, który obawiał się zdominowania spraw narodowych przez potencjalnie niebezpieczne zasady, narzucone innym członkom społeczeństwa przez różnego rodzaju „ekspertów”.
Darwall w swojej książce opisuje interakcje zachodzące pomiędzy ekonomią, nauką, ochroną środowiskai polityką. Ujawnia, jak właściwie czyjeś „wymysły” doprowadziły do wydania – zwłaszcza w Europie – ogromnych sum pieniędzy podatników na realizację wydumanych programów walki ze skutkami ocieplenia klimatu. Darwall zauważa, że tego typu polityka utrudnia wzrost gospodarczy, zmniejsza dobrobyt i zagraża pomyślności ludzi.
Rupert Darwall to znany publicysta anglojęzyczny. Ekonomista i historyk, absolwent uniwersytetu w Cambridge. Jest autorem kilku publikacji, m.in.: “Paralysis or Power? – The Centre Right in the 21st Century (CPS 2002)”, “A Better Way to Help the Low Paid – US lessons for the UK tax credit system (CPS 2006)”, i “Reluctant Manager”.
Źródło: The Washington Times, AS.
