Na myśl o tym, co się działo z Chrystusem na Golgocie, kiedy Go nawet opuścił Ojciec Przedwieczny, dobrego katolika ogarnia święta trwoga. A ja powiadam, że u stóp naszych ołtarzy spotykają Jezusa Chrystusa daleko większe zniewagi niż na górze Kalwarii. Ile tu złych spowiedzi, ile niedbalstwa w słuchaniu Mszy Świętych, ile świętokradzkich Komunii.
Gdybyśmy mieli należyte pojęcie, kim jest Jezus Chrystus, nie znieważalibyśmy Go w kościele, jak mówi św. Bernard. Zasmucamy bowiem Zbawiciela, kiedy jesteśmy w kościele roztargnieni, zajmujemy się rzeczami doczesnymi, z mniejszą skromnością tutaj się zachowujemy niż w domach magnatów ziemskich. Światowe niewiasty i dziewczęta u stopni ołtarza roztaczają swą próżność, ściągają ku sobie spojrzenia, dla siebie kradną niejako cześć i pokłon należne samemu Bogu.
Najmilsi, Stwórca jest cierpliwy, przyjdzie jednak kiedyś kolej na Jego zemstę, nadejdzie wieczność!
Św. Jan Vianney, Kazania, Sandomierz 2010, s. 180.
