Trybunał Konstytucyjny orzekł, że ustawa o ratyfikacji paktu fiskalnego jest zgodna z Ustawą Zasadniczą. Pięciu sędziów złożyło zdanie odrębne.
Kwestią sporną był sposób przyjęcia ustawy o ratyfikacji paktu fiskalnego przez Parlament. Zdaniem przedstawicieli PiS, którzy złożyli wniosek do Trybunału, ustawę należało przyjąć nie większością zwykłą, dwóch trzecich głosów.
Wesprzyj nas już teraz!
Artykuł 90 Konstytucji znajduje zastosowanie w przypadku chęci przekazania, na podstawie umowy międzynarodowej, organizacji międzynarodowej lub organowi międzynarodowemu kompetencji organów władzy państwowej w niektórych sprawach. W takim przypadku ustawa wyrażająca zgodę na ratyfikację umowy międzynarodowej musi być uchwalona przez Sejm, jak również przez Senat większością dwóch trzecich głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów i senatorów. Wyrażenie zgody na ratyfikację takiej umowy jest też możliwe w referendum ogólnokrajowym.
Trybunał nie dopatrzył się jednak przeniesienia kompetencji, o których mówi Konstytucja. Uzasadnił to tym, że pakt fiskalny nie wiąże państw, które nienależną do strefy euro, a przepis nie tworzy samo dzielnie mechanizmu stabilizacyjnego, poddanego Unii Europejskiej.
Sędziowie Zbigniew Cieślak, Mirosław Granat, Marek Kotlinowski, Teresa Liszcz i Marek Zubik złożyli zdanie odrębne. Ich zdaniem ustawa o ratyfikacji paktu fiskalnego została przyjęta w niewłaściwy sposób. – Mechanizm stabilizacji ze swej istoty oznacza dzielenie się przez państwa członkowskie kompetencjami i przekazywanie ich na rzecz EMS, natomiast rozporządzanie tymi kompetencjami przez mechanizm stabilizacyjny następuje w przypadku Polski po uchyleniu derogacji, ale zobowiązanie do ich przekazania następuje już teraz. Zobowiązania te wiążą Polskę już teraz, natomiast ich skutek – wejście w życie, jest odroczony – mówił Granat.
Źródło: „Nasz Dziennik”
ged
