Pochodzący z Italii Wenancjusz Fortunat, biskup Poitiers, zasłynął jako autor hymnów na cześć Krzyża Świętego. Umiłował to, co świat ma za głupstwo, czyli zbawczą moc Męki Pańskiej i Jej poświęcił swój talent poetycki. Właściwie nazywał się on Venantius Honorius Clementianus Fortunatus. Urodził się niedaleko miejscowości Treviso w północnych Włoszech. Studiował w Rawennie, gdzie zapoznał się z dziełami Wergiliusza, Horacego i Owidiusza, a także z twórczością poetów chrześcijańskich.
Był ochrzczony i praktykował wiarę, lecz minęło wiele lat, zanim zdecydował się na wybór stanu. Wenancjusz był ciekaw świata i miłował podróże, żył więc jako wędrowny poeta, zatrzymując się w różnych miejscach na dłużej. Pierwsza odnotowana podróż była wszakże podróżą świętą – pielgrzymował bowiem do grobu św. Marcina z Tours, ponieważ dzięki jego wstawiennictwu został uleczony z ciężkiej choroby oczu. Nota bene kult tego świętego i świątyni, w której spoczywały jego szczątki, był w Wiekach Średnich bardzo rozpowszechniony i niejedna znana postać zawdzięczała mu uzdrowienie (np. św. Grzegorz z Tours).
Celowo zbaczał z trasy, aby zwiedzić między innymi Noricum, Szwabię i Metz. Zostawiał zaś po sobie okolicznościowe wiersze u różnych gospodarzy i przyjaciół. W końcu dotarł na dwór Merowingów, zapewne, by zostać nadwornym literatem. Nie zabawił tam jednak długo. Udał się następnie do Paryża, Reims i Tours, gdzie poznał tamtejszego biskupa św. Grzegorza i nawiązał z nim przyjaźń. W końcu dotarł do Poitiers i zamieszkał przy klasztorze, którego przełożoną była św. Radegunda. Pełnił tam funkcję sekretarza.
Wesprzyj nas już teraz!
Dopiero tej świętej służebnicy Bożej udało się nakłonić podróżnika do ustatkowania się i przyjęcia święceń kapłańskich. Jego żarliwa miłość do Ukrzyżowanego i nabożeństwo do Jego bolesnej Męki ujawniły się w twórczości poetyckiej z tego okresu. Z okazji sprowadzenia relikwii Krzyża Świętego przez cesarza Justyna II napisał dwa hymny: Vexilla Regis (Sztandary Króla) i Pange, lingua, gloriosi proelium (Sław, języku, chwalebną walkę). Pieśń O Redemptor do dziś włączona jest do liturgii poświęcenia olejów w Wielki Czwartek. Poza tym Wenancjusz Fortunat był autorem żywotów świętych i pism katechetycznych kierowanych do katechumenów czy też chociażby Objaśnienia do modlitwy Pańskiej.
Biskupem Poitiers Święty został niedługo przed śmiercią, w roku 600. Jego kult zyskał lokalne zatwierdzenie przez hierarchię Galii, a przetrwał głównie za sprawą obecności jego tekstów w liturgii Kościoła.
Kościół wspomina św. Wenancjusza Fortunata 14 grudnia.
FO
