Święty ksiądz abp Józef Bilczewski jest wzorem Dobrego Pasterza, który całkowicie ufając Bogu, wszystkie swoje siły poświęcił dla głoszenia Chrystusa.
1.Arcybiskup z chłopskiego domu
Józef Bilczewski przyszedł na świat 26 kwietnia 1860 roku w Wilamowicach koło Kęt, diecezja krakowska, jako pierwsze z dziewięciorga dzieci Franciszka Biby i Anny z domu Fajkisz. Ojciec Józefa, prosty rolnik i stolarz, był człowiekiem surowym i wymagającym. Matka była osobą bardzo pobożną. Józef wzrastał w atmosferze głęboko religijnego domu. W 1868 roku, po ukończeniu ośmiu lat, Józef Bilczewski rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Wilamowicach, a potem kontynuował ją w Kętach i w gimnazjum w Wadowicach. Maturę zdał z wyróżnieniem w czerwcu 1880 roku, po czym wstąpił do Seminarium Duchownego w Krakowie. Na stoliku w pokoju seminaryjnym umieścił mały obrazek z napisem: „Któż, jak Chrystus”, czyniąc to zawołanie treścią każdego dnia. Po dwudziestu latach posługi kapłańskiej, studiach w Rzymie, Paryżu i Wiedniu oraz pracy jako profesor lwowskiego uniwersytetu, w grudniu 1900 roku, Ojciec Święty Leon XIII mianował ks. Józefa Bilczewskiego, arcybiskupem lwowskim.
Wesprzyj nas już teraz!
2.Z modlitwy czerpał siłę
Abp Józef Bilczewski był przede wszystkim mężem modlitwy. Zamiłowanie do modlitwy odziedziczył po matce, prostej kobiecie, zatopionej w Bogu. Już jako kleryk długie godziny spędzał w seminaryjnej kaplicy na rozmowie z Bogiem. Będąc profesorem we Lwowie, zamieszkał w klasztorze Bernardynów. Uczestniczył w ich życiu modlitewnym, odmawiając razem z zakonnikami brewiarz. W centrum jego modlitwy znajdowała się Eucharystia. Wieczorem w czasie modlitw przygotowywał się do odprawiania Mszy św. W ciągu dnia często widziano go w kościele przed Najświętszym Sakramentem.
3.Czciciel Najświętszego Sakramentu
Lata życia i pasterskiej posługi abp. Józefa Bilczewskiego przypadają na ożywienie w całym Kościele katolickim kultu Eucharystii. Przypominał on swoim diecezjanom o obowiązku regularnego udziału we Mszy św. niedzielnej. Zachęcał również do codziennego uczestniczenia we Mszy św. i częstego przyjmowania Komunii św. Pouczał wiernych, że Eucharystia jest nie tylko pokarmem dającym siłę w codziennym życiu. Jest również źródłem największej radości. Staje się podstawą jedności w rodzinie i w całym społeczeństwie. Zapraszał do adoracji Najświętszego Sakramentu, udziału w nabożeństwach i procesjach eucharystycznych. Wielką troską otaczał dzieci przygotowujące się do Pierwszej Komunii Świętej.
4.Duchowy syn Maryi
Józef Bilczewski od dziecka czcią i miłością najlepszego syna otaczał Matkę Najświętszą, nazywając Ją swą „Matuchną”. Pragnął, by taką samą pobożnością darzyli Ją wierni archidiecezji lwowskiej, naśladując Jej cnoty, szczególnie całkowite zaufanie Bogu. Abp Bilczewski swoją posługę pasterską w archidiecezji lwowskiej powierzał Matce Bożej. Odnawiając śluby króla Jana Kazimierza, ukazywał Maryję jako wzór cnót chrześcijańskich, zaufania Bogu i całkowitego powierzenia Mu swojego życia.
5.Dobry pasterz
„Stałem się głową tej Archidiecezji, by także być jej sercem. Wszystko, co Was obchodzi, znajdzie oddźwięk w duszy mojej” powiedział ks. abp. Józef Bilczewski rozpoczynając swoją posługę arcybiskupią. Abp Bilczewski był gorliwym pasterzem archidiecezji lwowskiej. Rozwijał strukturę parafialną i troszczył się o budowę kościołów. W ciągu 23 lat jego duszpasterzowania zostało zbudowanych 328 kościołów i kaplic. Zabiegał o wzrost powołań kapłańskich. Liczba alumnów Seminarium Duchownego z 79 w 1900 roku wzrosła do 134 w 1914 roku. Często bywał w seminarium, interesując się życiem osobistym kleryków, ich sytuacją rodzinną i materialną. Troszczył się o dni skupienia dla kapłanów. Zabiegał o podniesienie poziomu katechizacji, zachęcając również świeckich do włączenia się w dzieło przekazywania prawd wiary. Do współpracy duszpasterskiej z kapłanami abp Bilczewski zapraszał siostry zakonne, tworząc ośrodki duszpasterskie przy kaplicach i ochronkach. Od sióstr zakonnych oczekiwał, by na co dzień zastępowały kapłana w prowadzeniu katechezy dzieci i dorosłych oraz opiekowały się chorymi, prowadziły nabożeństwa i przygotowywały do sakramentów.
6.Szczery Polak
Jako metropolita Józef Bilczewski działał też na polu społecznym i oświatowym. Jako członek Rady Szkolnej Krajowej zabiegał o polepszenie doli nauczycieli, o zakładanie szkół, ochronek, czytelni i bibliotek, zwalczając w ten sposób analfabetyzm. Znane jest jego słynne wystąpienie w Sejmie w 1907 r. W tym gorącym przemówieniu postulował podniesienie płac nauczycielskich. Organizował i popierał związki i stowarzyszenia religijne, dobroczynne i zawodowe. We Lwowie zbudował wielki dom katolicki.
W czasie wojen 1914-20 organizował komitet arcybiskupi do pomocy ofiarom wojny i występował w obronie Polaków napadanych i mordowanych przez ukraińskich nacjonalistów.
7.Pochowano go z najuboższymi
Ksiądz abp. Józef Bilczewski zmarł w opinii świętości 20 marca 1923 roku. Według ostatniej swojej woli, został pochowany na cmentarzu Janowskim we Lwowie, w miejscu gdzie grzebano ubogich, dla których był ojcem i opiekunem. Na jego grobie zawsze były świeże kwiaty i mimo trudnych czasów komunizmu przychodzili tu ludzie, by prosić Boga o łaski za jego wstawiennictwem. Staraniem archidiecezji lwowskiej przeprowadzono proces beatyfikacyjny Józefa Bilczewskiego, którego pierwsza faza została zakończona 18 grudnia 1997 r. ogłoszeniem przez św. Jana Pawła II dekretu o heroiczności jego cnót. W czerwcu 2001 r. został uznany przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych za cudowny, wyproszony za wstawiennictwem Józefa Bilczewskiego, fakt nagłego, trwałego i niewytłumaczalnego co do sposobu uzdrowienia dziewięcioletniego chłopca Marcina Gawlika z bardzo ciężkich poparzeń. To otworzyło drogę do beatyfikacji arcybiskupa lwowskiego. Dokonał jej św. Jan Paweł II 26 czerwca 2001 r. we Lwowie podczas swej podróży apostolskiej na Ukrainę. W 2005 r. świętym ogłosił go papież Benedykt XVI.
Źródła – niedziela.pl, brewiarz.pl, dolinamodlitwy.pl
Adam Białous
