Większość z nas nie pamięta, jaki jest prawdziwy cel Wielkiego Postu. Nie chodzi tylko o praktyki ascetyczne; one muszą prowadzić do czegoś głębszego. Przypomina o tym włoski historyk, prof. Roberto de Mattei.
„Większość ludzi nie wie lub zapomina, czym jest Wielki Post. Katechizm Piusa X był bardzo jasny, definiując go jako «czas postu i pokuty ustanowiony przez Kościół tradycją apostolską». W następnym paragrafie św. Pius X wyjaśnił jego cel: «Uświadomienie nam obowiązku czynienia pokuty przez całe nasze życie; naśladowanie w pewien sposób rygorystycznego czterdziestodniowego postu, który Jezus Chrystus podjął na pustyni; przygotowanie nas poprzez pokutę do świętego obchodzenia Wielkanocy» (n. 36)” – napisał uczony w felietonie na łamach „Corrispondenza Romana”.
„Nawet u dobrych katolików, którzy nie zapominają o Wielkim Poście, sprowadza się on do kilku praktyk ascetycznych: postu, umartwień, jałmużny, które z pewnością są godne pochwały i zawsze były zalecane przez Kościół, ale nie są wystarczające, aby przekazać nam ducha Wielkiego Postu. Jest nim przede wszystkim głębsze oderwanie się od grzechu i hojniejsze przyjęcie woli Bożej” – wskazał Roberto de Mattei.
Wesprzyj nas już teraz!
„Benedykt XVI w orędziu na Wielki Post 2009 przypomina, że już na pierwszych kartach Pisma Świętego Bóg nakazuje człowiekowi powstrzymanie się od spożywania zakazanego owocu: «Z wszelkiego drzewa tego ogrodu możesz spożywać według upodobania; ale z drzewa poznania dobra i zła nie wolno ci jeść, bo gdy z niego spożyjesz, niechybnie umrzesz» (Rdz 2, 16-17). Ten nakaz dany Adamowi przez Boga jest pierwszym przykazaniem wstrzemięźliwości od pokarmów, jakie otrzymał człowiek. Komentując ten Boży nakaz, św. Bazyli pisze, że «’nie wolno ci jeść’ jest zatem prawem postu i wstrzemięźliwości» (Sermo de jejunio: PG 31, 163, 98). Jeśli zatem Adam nie posłuchał przykazania Pana, by «nie jeść owocu z drzewa poznania dobra i zła, poszcząc», zauważa dalej Benedykt XVI, «wierzący zamierza pokornie poddać się Bogu, ufając w Jego dobroć i miłosierdzie» (orędzie z 11 grudnia 2008 r.)” – zaznaczył włoski historyk.
„Duch pokuty przejawia się przede wszystkim w wysiłku dostosowania się do woli Bożej w każdej chwili, nawet bolesnej i upokarzającej w naszym życiu. 26 marca 1950 r., z okazji Wielkiego Postu w Wielkim Roku Świętym, Pius XII zwrócił się do wiernych w następujący sposób: «Umieć znosić życie! Jest to pierwsza pokuta każdego chrześcijanina, pierwszy warunek i pierwszy środek świętości i uświęcenia. Z potulną rezygnacją, właściwą tym, którzy wierzą w sprawiedliwego i dobrego Boga oraz w Jezusa Chrystusa, nauczyciela i przewodnika serc, przyjmijcie z odwagą codzienny, często ciężki krzyż. Kiedy niesie się go z Jezusem, jego ciężar staje się lekki»” – cytował.
„Wysiłek zjednoczenia naszej woli z wolą Bożą poprzedza każdą praktykę ascetyczną. Dlatego Jezus podkreśla głęboki sens postu, piętnując postawę faryzeuszy, którzy skrupulatnie przestrzegali rytualnych nakazów narzuconych przez prawo, ale ich serce było dalekie od Boga. Prawdziwy post, wyjaśnia Boski Mistrz, jest raczej wypełnianiem woli niebiańskiego Ojca, który «widzi w ukryciu i odda tobie» (Mt 6, 18). On sam daje przykład, odpowiadając szatanowi pod koniec 40 dni spędzonych na pustyni: «Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych» (Mt 4, 4). «Prawdziwy post – konkluduje Benedykt XVI – ma zatem na celu spożywanie ‘prawdziwego pokarmu’, którym jest pełnienie woli Ojca» (por. J 4, 34)” – podkreślił Roberto de Mattei.
„Kto miłuje wolę Ojca, ten nienawidzi grzechu, który jest pogwałceniem Bożego prawa” – dodał historyk.
Źródło: corrispondenzaromana.it
Pach
