Kandydaci do kapłaństwa powinni przede wszystkim przygotować się do życia w zażyłości z Trójjedynym Bogiem i nawiązać szczególną przyjaźń z Jezusem, z którym pewnego dnia upodobnią się w kapłaństwie. Chodzi tu o życie secundum formam Evangelii, czyli zgodnie z formą Ewangelii – pisze abp Hector Aguer.
Abp Hector Aguer to emerytowany arcybiskup La Platy w Argentynie. Od dłuższego czasu angażuje się w dyskusję o przyszłości Kościoła, zwalczając modernistyczne błędy i zachęcając do wierności Tradycji. Poświęcił teraz kilka słów życiu seminaryjnemu.
Jak stwierdził arcybiskup Aguer na łamach „LifeSiteNews”, po II Soborze Watykańskim starano się Kościół zniesławić, obarczając go winą za podział ludzkości. Coraz częściej zapominano albo nie chciano pamiętać, że Kościół jest święty, bo jest przecież Ciałem Chrystusa i składana jest w nim Najświętsza Ofiara. Księża powoływali się na „ducha soboru” żeby robić, co im się żywnie podoba, na przykład w liturgii. Odrzucano nauczanie Stolicy Apostolskiej, choćby w kwestii encykliki „Humanae vitae”. W seminariach czytano teksty „neokatolickich” teologów, co doprowadzało wielu do porzucenia drogi kapłaństwa.
Wesprzyj nas już teraz!
Z biegiem czasu kryzys stał się tak potężny, że należy w zasadzie mówić o rozkładzie. Teraz mówi się jednak o konieczności kontynuowania rewolucji, a to za sprawą synodalności. Kościół miałby stać się różnorodny, pomieścić wiele tożsamości. Kościół przekształca się w ruch polityczny, jakby wzorowany na peronizmie argentyńskiej polityki. W roli prezydenta Perona występuje jednak papież Franciszek.
Arcybiskup zwrócił w związku z tym uwagę na sytuację w seminariach. Stwierdził, że zamiast wchodzić w te szaleństwa, seminarzyści powinni przygotowywać się do autentycznego życia „w zażyłości z Trójjedynym Bogiem”, nawiązując szczególną przyjaźń z Chrystusem – Tym, do którego chcą się upodobnić poprzez kapłaństwo. „Kandydaci do kapłaństwa powinni przede wszystkim przygotować się do życia w zażyłości z Trójjedynym Bogiem i nawiązać szczególną przyjaźń z Jezusem, z którym pewnego dnia upodobnią się w kapłaństwie. Chodzi tu o życie secundum formam Evangelii, czyli zgodnie z formą Ewangelii. Rozważmy znaczenie słowa „forma” w kontekście teorii hylomorficznej: pojęcie to odnosi się do duszy. Być ugruntowanym w wierze, nadziei i miłości oznacza osiągnięcie ducha modlitwy, siły innych cnót, gorliwości w pozyskiwaniu wszystkich ludzi dla Chrystusa oraz, rzecz jasna, synowskiego oddania Najświętszej Dziewicy, którą Pan zostawił nam jako Matkę. Formacja duchowa wymaga całościowego podejścia – nic nie może pozostać niedokończone. Pełnia praktykowania miłości rozciąga się od Chrystusa na Kościół, który jest z Nim nierozerwalnie związany. Jak naucza św. Augustyn w Komentarzu do Ewangelii Jana: „Posiada się Ducha Świętego w takiej mierze, w jakiej kocha się Kościół Chrystusowy” (Tractatus XXXII.8)” – napisał arcybiskup.
Zwrócił też uwagę na konieczność pamięci o wymiarze krzyża. „Współcześnie modne stało się rozwodzenie nad radością, podczas gdy o krzyżu, pokucie i umartwieniu mówi się niewiele – a częściej nie wspomina się o nich wcale. Zaraźliwość „sukcesizmu” sprawia, że zapominamy o wymaganiach Ewangelii, choć w rzeczywistości jedynie przez jej przyjęcie możemy dostąpić błogosławieństwa, które nam oferuje. Wielu pragnie Chrystusa bez krzyża. Nie jest to pierwszy przypadek w dziejach Kościoła, gdy ludzie ulegają temu zniekształceniu prawdy o życiu chrześcijańskim, sprzecznemu z nauczaniem św. Pawła zawartym w jego listach oraz z życiem świętych, które daje temu świadectwo” – podkreślił.
Źródło: lifesitenews.com
Pach
