Przewodniczący Papieskiej Akademii Życia, abp Vincenzo Paglia, popełnił wyjątkowo kuriozalną i skandaliczną deklarację, twierdząc nie tylko, że Kościół jest „szafarzem pigułek prawdy” w kwestiach moralnych, ale sugerując także, iż należy na pewnych warunkach dopuścić możliwość wykonywania procedur… wspomaganego samobójstwa.
Abp Paglia po raz kolejny wywołał kontrowersję wypowiedzią na temat ludzkiego życia, którego z urzędu powinien bronić. Hierarcha wziął udział w Międzynarodowym Festiwalu Dziennikarskim we włoskiej Perugii.
– Osobiście nie praktykowałbym pomocy samobójcom, ale rozumiem, że mediacja prawna może być największym wspólnym dobrem, jakie jest konkretnie możliwe w warunkach, w jakich się znajdujemy – mówił.
Wesprzyj nas już teraz!
Stwierdził następnie, że przy zachowaniu określonych przez władze świeckie warunków prawnych (tu powołał się na orzeczenie włoskiego Trybunału Konstytucyjnego z 2019 roku), „nie można wykluczyć wykonalności” tego typu samobójstwa. Duchowny użył słowa praticabile, które zdaje się wskazywać bardziej na techniczny aspekt wykonalności niż na moralną akceptację, niemniej cały kontekst pokazuje jego niejednoznaczny stosunek do tematu.
Jeszcze więcej niejasności w jego wypowiedź wniosły uwagi, w których w sposób jawny potwierdził on wyrzeczenie się Urzędu Nauczycielskiego typowe dla modernistycznych biskupów. Stwierdził mianowicie, że Kościół nie jest „szafarzem pigułek prawdy” we współczesnym, pluralistycznym społeczeństwie, zaś „myśl teologiczna ewoluuje w historii, w dialogu z Magisterium i doświadczeniem Ludu Bożego (sensus fidei fidelium), w dynamice wzajemnego wzbogacania się”.
Warto też zwrócić uwagę na sposób argumentowania użyty przez abp. Paglię, opiera się on bowiem całkowicie na świeckiej filozofii personalistycznej, a nie choćby na Dekalogu, ze względu na który uznajemy jako chrześcijanie, że wskazania moralne pochodzą od Boga, a nie są wypracowywane w jakiś sposób przez ludzką wspólnotę. Przy tej samej okazji
Mówca przekonywał, iż „refleksja teologiczna rozwinęła koncepcję osoby, która wychodzi od faktu, który jest dla wszystkich rozpoznawalny, to znaczy, że od samego początku jesteśmy umieszczeni w kontekście relacji, które sprawiają, że wzajemnie się wspieramy”. „Nasza osobista tożsamość jest strukturalnie relacyjna. Zdaliśmy sobie z tego sprawę z niemal brutalną namacalnością podczas pandemii: zachowania każdego mają reperkusje na innych. Wszyscy jesteśmy współzależni, związani ze sobą” – to są jego zdaniem powody, dla których należy wspierać innych, aby nie porywali się na swoje życie, nie ma natomiast mowy o wyższej, Boskiej sankcji, które zabraniałyby samobójstwa.
Nie jest to zresztą pierwsza kontrowersyjna wypowiedź abp. Pagli na temat tzw. wspomaganego samobójstwa. W roku 2019 zapytany przez dziennikarzy, czy kapłan katolicki mógłby być obecny przez takiej „procedurze”, odpowiedział, że nie należy tego wykluczać, ponieważ… „Pan nigdy nikogo nie opuszcza”. Z kolei w roku 2018 hierarcha sugerował, że należałoby zmienić treść Katechizmu Kościoła katolickiego, tak by – wbrew odwiecznym poglądom Kościoła na tę kwestię – stwierdzić, iż kara śmierci jest „niedopuszczalna”.
W kwestii eutanazji i rzekomego postępu teologicznego nauczanie Kościoła nie pozostawia wątpliwości. O promowaniu antykoncepcji, aborcji i właśnie eutanazji pisał Jan Paweł II w encyklice Evangelium vitae: Nie można zaprzeczyć, że również środki społecznego przekazu biorą często udział w tym spisku, utwierdzając w opinii publicznej ową kulturę, która uważa stosowanie antykoncepcji, sterylizacji, aborcji, a nawet eutanazji za przejaw postępu i zdobycz wolności.
Rewindykacja prawa do przerywania ciąży, dzieciobójstwa i eutanazji oraz prawne jego uznanie jest równoznaczne z przyjęciem wynaturzonej i nikczemnej wizji ludzkiej wolności: z uznaniem jej za absolutną władzę nad innymi i przeciw innym. To jednak oznacza śmierć prawdziwej wolności: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu” (J 8, 34) – dodawał papież.
Źródło: ncregister.com / ilriformista.it
FO
