7 i 8 grudnia w Zgierzu i w Łęczycy odbyły się pikiety antykomunistyczne, zorganizowane przez tamtejsze środowiska narodowe. Daty pikiet związane były ze zbliżającymi się rocznicami wprowadzenia stanu wojennego i masakry robotników na Wybrzeżu w 1970 roku.
7 grudnia o godz. 16 przed zgierskim ratuszem zebrała się grupa kilkunastu osób, które z inicjatywy Narodowego Zgierza protestowały przeciw propagowaniu komunizmu w przestrzeni publicznej naszego kraju. Jak wyjaśnił prowadzący pikietę, „w Polsce Jaruzelski, Kiszczak czy Bauman nie zostali rozliczeni, a są wręcz stawiani w roli autorytetów moralnych i »ludzi honoru«”.Odczytany został list do władz miasta z apelem o zmianę nazwy ulicy Lucjana Szenwalda. Padły również hasła przeciw Unii Europejskiej, która staje się nowym „Związkiem Sowieckim”.
Wesprzyj nas już teraz!
Dzień później o godz. 15.30 na łęczyckim placu Kościuszki, podobną pikietę zorganizowało tamtejsze koło Młodzieży Wszechpolskiej, również protestując przeciwko starej i nowej komunie. Odczytano listę ofiar stanu wojennego. Adam Małecki, wiceprezes Młodzieży Wszechpolskiej, wystąpił z zaproszeniem na łódzką manifestację „Idzie Antykomuna”, która odbędzie się 14 grudnia br.
Na zakończenie demonstranci wyrazili swój sprzeciw wobec komunizmu tradycyjnymi hasłami, takimi jak „Raz sierpem, raz młotem, w czerwoną hołotę”, czy „A na drzewach zamiast liści będą wisieć komuniści”.
Poniżej publikujemy treść listu, jaki został skierowany do Jarosława Komorowskiego, przewodniczącego Rady Miasta Zgierza:
„24 lata temu oficjalnie »skończył się w Polsce komunizm«. Mimo to nadal w przestrzeni publicznej funkcjonują »miejsca pamięci« stworzone na użytek propagandy komunistycznej. Nawet dzisiaj spotykamy w Polsce ulice, place, parki, pomniki i inne obiekty noszące imiona działaczy i organizacji komunistycznych. Gloryfikują one zbrodniczy system, który wymordował na całym świecie około 100 milionów ludzi i na pół wieku zniewolił naszą ojczyznę.
Mimo zrzucenia z pomników większości działaczy komunistycznych w naszym mieście w roku 1990, pozostała w Zgierzu ulica Lucjana Szenwalda – członka Komunistycznej Partii Polski, oficera Armii Czerwonej i tzw. »Ludowego Wojska Polskiego«.
Szenwald w 1930 roku wstąpił do Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej, a dwa lata później, w 1932 r. został członkiem Komitetu Dzielnicowego Komunistycznej Partii Polski na warszawskim Powiślu. Przypomnieć należy, że Komunistyczna Partia Polski w 1920 roku wsparła agresję bolszewicką na Polskę, później była jawną agenturą Związku Sowieckiego i wykonywała akty terrorystyczne przeciw Państwu Polskiemu, dążąc do wcielenia Polski do ZSRS. W marcu 1937 roku Szenwald został po raz pierwszy aresztowany przez policję w związku z działalnością antypaństwową. Do 1939 roku pozostawał pod stałym nadzorem władz. Po wybuchu II wojny światowej udał się na tereny okupowane przez Armię Czerwoną. We Lwowie związał się z kolaboracyjną grupą polskich komunistów, na czele której stała Wanda Wasilewska. Publikował propagandowe artykuły na łamach polskojęzycznego sowieckiego organu Komunistycznej Partii (bolszewików) Ukrainy »Czerwony Sztandar«, uczestniczył w działalności agitacyjnej na rzecz propagowania wśród Polaków stalinizmu, negując istnienie niepodległego państwa polskiego (pracował m.in. w Lwowskim Obwodowym Radiokomitecie). Działania te realizował mając świadomość dokonywanych przez władze sowieckie zabójstw i masowych deportacji setek tysięcy Polaków z ziem wschodnich w głąb ZSRS.
W czerwcu 1941 roku zgłosił się na ochotnika do Armii Czerwonej, w której służył do roku 1943. Skierowany do tworzącej się przy boku Armii Czerwonej 1. Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki początkowo pełnił funkcję łącznika sztabowego, a następnie kronikarza tej formacji.
Jednocześnie cały czas tworzył agitacyjną poezję, w której m.in. atakował prawowity Rząd RP na Uchodźstwie oraz gen. Władysława Andersa, który wyprowadził polskie wojsko z ZSRR do Iranu.
Brał udział w bitwie pod Lenino, za co został przez marionetkowe władze odznaczony Krzyżem Walecznych i sowieckim orderem Czerwonej Gwiazdy. Od 1944 r. kontynuował pracę na rzecz indoktrynacji politycznej polskich żołnierzy – w stopniu kapitana był wykładowcą w Szkole Oficerów Polityczno-Wychowawczych. Zginął w wypadku samochodowym koło Kurowa pod Lublinem 22 VIII 1944 roku.
Utrzymanie obecnej nazwy w/w ulicy utrwala zafałszowany obraz najnowszej historii Polski, stanowi pochwałę zdrady Ojczyzny oraz jest formą gloryfikacji zbrodniczej ideologii, wymierzonej w niepodległość Polski. Gloryfikowanie postaci pokroju Szenwalda jest także sprzeczne z porządkiem prawnym obowiązującym w Polsce, szczególnie z art. 13 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku (»zakazane jest istnienie partii politycznych i innych organizacji odwołujących się w swoich programach do totalitarnych metod i praktyk działania nazizmu, faszyzmu i komunizmu, a także tych, których program lub działalność zakłada lub dopuszcza nienawiść rasową i narodowościową, stosowanie przemocy w celu zdobycia władzy lub wpływu na politykę państwa albo przewiduje utajnienie struktur lub członkostwa«.) oraz art. 256 Kodeksu Karnego (»§ 1. Kto publicznie propaguje faszystowski lub inny totalitarny ustrój państwa lub nawołuje do nienawiści na tle różnic narodowościowych, etnicznych, rasowych, wyznaniowych albo ze względu na bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. § 2. Tej samej karze podlega, kto w celu rozpowszechniania produkuje, utrwala lub sprowadza, nabywa, przechowuje, posiada, prezentuje, przewozi lub przesyła druk, nagranie lub inny przedmiot, zawierające treść określoną w § 1 albo będące nośnikiem symboliki faszystowskiej, komunistycznej lub innej totalitarnej«).
Dlatego zwracamy się do władz Miasta o podjęcie działań zmierzających do zmiany nazwy ulicy Lucjana Szenwalda na osiedlu Krzywie – Chełmy. Przypominamy że istnieje możliwość wprowadzenia nawet kilkuletniego okresu przejściowego, w którym obowiązują równolegle dwie nazwy ulicy, co pozwala mieszkańcom ulicy na rozłożenie w czasie i ominięcie ewentualnych dodatkowych kosztów związanych ze zmianami adresowymi. Przypominamy także że na podstawie ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o zmianie ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. Nr 39, poz. 306), z dniem 1 stycznia 2010 r. dowody osobiste wydawane są nieodpłatnie”.
NARODOWY ZGIERZ
