„Ta drużyna jest naprawdę wspaniała. Wyobraźcie sobie na chwilę, że byliby w niej tylko biali niemieccy gracze” – napisała wiceszefowa Bundestagu Katrin Göring Eckardt, załączając ikonki tęczy LGBT.
Po kilku godzinach polityk Zielonych usunęła swój wpis, przeprosiła – ale podtrzymała stanowisko, zgodnie z którym różnorodność rasowa jest lepsza od rasowej jednolitości.
Wpis Katrin Göring-Eckardt wywołał oburzenie zarówno na prawicy jak i w centrum. Prawica odebrała słowa Göring-Eckard jako ewidentny przykład rasizmu wymierzonego w białych. Centrum wskazywało na niegodziwość jakiegokolwiek oceniania składu drużyny pod względem rasowym.
Wesprzyj nas już teraz!
– Uważam to za godne pożałowania, że w Niemczech ludzie są oceniani ze względu na kolor skóry. Koleżanka powinna szybko usunąć ten wpis – napisał Wolfgang Kubicki, inny wiceszef Bundestagu.
Podobnie wypowiedział się działacz antyislamski Ahmad Mansour. „Kto zajmuje się niemiecką drużyną narodową od strony koloru skóry, ten uprawia rasizm, niezależnie od stojących za tym motywacji” – napisał.
W istocie o pochodzeniu piłkarzy debatują całe Niemcy i to już od wielu lat; w tym roku temat jest szczególnie głośny ze względu na wysokie nasycenie drużyny zawodnikami ciemnoskórymi. Ma to dobre powody – bynajmniej nie rasistowskie. Część piłkarzy mających obce pochodzenie traktuje swój udział w drużynie narodowej dość specyficznie, czego najbardziej znanym przykładem jest postać Mesuta Özila – nie tylko nie śpiewał nigdy narodowego hymnu, a następnie wyjechał do Turcji i zaangażował się między innymi we wsparcie prezydenta Erdogana.
W mainstreamie przyjęto zasadę, zgodnie z którą w ogóle się o tym nie mówi. Katrin Göring-Eckardt zapędziła się za linię wyznaczoną przez ten mainstream, zapędzając się w swoim progresizmie.
Źródła: jungefreiheit.de, PCh24.pl
Pach
