Abp Światosław Szewczuk odprawił w poniedziałek w Bazylice Watykańskiej Boską Liturgię z okazji 50. rocznicy przeniesienia relikwii św. Jozafata Kuncewicza do bazyliki św. Piotra. Wzięło w niej udział 5 tys. wiernych Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego (UKGK) z Ukrainy, Białorusi, Litwy, Włoch oraz innych krajów.
„Podziemny Kościół promieniuje światłem męczeństwa na cały świat od czasu, gdy 50 lat temu ciało św. Jozafata zostało uroczyście wniesione do Bazyliki Św. Piotra” – stwierdził abp Światosław i zaznaczył. „Przeżywając Rok Wiary staraliśmy się umacniać naszą wiarę w Boga, zwłaszcza wśród wyzwań jakie stawia zsekularyzowany świat, dając w ten sposób świadectwo tego, że jest ona skarbem, który odziedziczyliśmy od naszych przodków. Naszym obowiązkiem jest przekazywać ją następnym pokoleniom” – mówił arcybiskup kijowsko-halicki.
Wesprzyj nas już teraz!
Boska Liturgia została odprawiona 25 listopada, gdy Kościół greckokatolicki wspomina św. Jozafata, unickiego biskupa i męczennika, który 390. lat temu poniósł męczeńską śmierć. Dzięki specjalnemu zezwoleniu, abp Szewczuk odprawił Boską Liturgię przy głównym ołtarzu Bazyliki św. Piotra. W Liturgii wzięli udział: kard. Leonardo Sandri, prefekt Kongregacji Kościołów Wschodnich, administrator apostolski greckokatolickiej diecezji mukaczewskiej bp Miłan Szaszik, biskupi Synodu Biskupów UKGK, przedstawiciele innych Kościołów oraz prawie 200 kapłanów i ok. 5 tysięcy wiernych.
Św. Jozafat Kuncewicz (1584-1623) pochodził z rodziny prawosławnej we Włodzimierzu Wołyńskim. Podczas pobytu na studiach w Wilnie zainteresował się Unią Brzeską i za radą jezuitów w 1604 r. przeszedł do niej, wstępując jednocześnie do bazylianów. Po przyjęciu w 5 lat później święceń kapłańskich działał energicznie na rzecz Unii i zakładał nowe klasztory bazyliańskie w Wielkim Księstwie Litewskim oraz prowadził ożywioną pracę charytatywną.
W 1617 r. został biskupem-koadiutorem Połocka, a po śmierci abp Gedeona Brolnickiego objął rządy w tej archidiecezji. Rozwinął wówczas szeroką działalność duszpasterską, oświatowo-formacyjną, administracyjną, kaznodziejską. Opracował katechizm unicki, był autorem traktatów broniących przed cerkwią unii z Rzymem, domagał się dla swego duchowieństwa takich samych praw i przywilejów, jakie przysługiwały duchowieństwu rzymskokatolickiemu. W następstwie niezwykle aktywnej działalności niemal cała archidiecezja połocka i okoliczne ziemie przyjęły Unię, co wkrótce ściągnęło nań prześladowania ze strony prawosławnych, oskarżających go m.in. o próbę wynarodowienia miejscowej ludności. Doszło do zamieszek ulicznych, które nasiliły się zwłaszcza podczas jego nieobecności, gdy przebywał na obradach sejmu w Warszawie w 1621.
12 listopada 1623, gdy przebywał w Witebsku, napadła nań grupa fanatyków, podburzanych przez popów i w okrutny sposób zamordowała go, a ciało wrzuciła do Dźwiny. Po kilku dniach wydobyto je i złożono w katedrze w Połocku.
Błogosławionym ogłosił go w 1643 r. Urban VIII, a świętym – Pius IX w 1867 r. Relikwie św. Jozafata wielokrotnie zmieniały miejsce pobytu, głównie z obawy przed sprofanowaniem ich przez władze carskie. Od 1949 r. znajdują się w bazylice św. Piotra w Rzymie.
KAI
mat
