Boże Miłosierdzie. Pan Jezus nie okazywał surowości?

Dziś wiele mówi się o miłosierdziu Pana Boga. Bardzo słusznie, jednak nie należy zapominać, że Stwórca jest również sprawiedliwy. Świadczy o tym zarówno Pismo Święte, jak i nauka Kościoła. O gniewie mówi nie tylko Stary Testament – także na kartach Ewangelii spotykamy się z przejawami surowości Pana Jezusa wobec ludzi złej woli.

Bóg – nie tylko sprawiedliwy, ale i miłosierny

Wesprzyj nas już teraz!

Miłość nie jest jedynym przymiotem Boga. Jak bowiem zauważa Leon XIII „[…] Bóg odznacza się szczególnie tym, iż wszelkie znamionujące Go doskonałości osiągnęły w Nim swoją najwyższą miarę, a przede wszystkim nieograniczoną mądrością, przed którą nic nie może się ukryć, oraz najwyższą sprawiedliwością, której nie może pokonać nieprawą skłonność. Dlatego też Bóg jest nie tylko prawdomówny, lecz wręcz jest samą Prawdą – w tej kwestii nie mógłbym ani samemu dać się zwieść, ani zwodzić innych.

Z tego wynika, jakże słuszne i oczywiste jest to, że rozum ludzki odnosi się do Słowa Bożego z najwyższą wiarą i poważaniem. W podobny sposób rozum wyjaśnia, że nauka ewangeliczna została objawiona w pewnych nadzwyczajnych znakach, zwłaszcza u swoich narodzin, które pełniły rolę jakby niezbijalnych argumentów przemawiających za niezawodną prawdą”. (Por. Leon XIII, Aeterni Patris, n. 5 / nonpossumus.pl)

Kara skutkiem grzechu

Zwolennicy źle sprawiedliwość rozumianego miłosierdzia zapominają, że kara stanowi skutek grzechu. Pisał o tym Paweł VI: „z Objawienia Bożego wiemy, że następstwem grzechów są kary, nałożone przez boską świętość i. Muszą one być poniesione albo na tym świecie przez cierpienia, nędze i utrapienia tego życia, a zwłaszcza przez śmierć, albo też w przyszłym życiu przez ogień i męki, czyli kary czyśćcowe. Stąd wierni zawsze mieli to przeświadczenie, że zła drąga posiada wiele okazji do upadku i że jest ona wyboista, ciernista i szkodliwa dla tych, którzy nią kroczą”.

(Paweł VI Konstytucja Apostolska Indulgentiarum Doctrina / opoka.org.pl)

Na konieczność ukarania grzechu treściwie zwraca uwagę święty Paweł. Jak pisze Apostoł Narodów „zapłatą za grzech jest śmierć” (Biblia Tysiąclecia Rz 6; 23).

O sprawiedliwości Pana Boga możemy przeczytać także w Księdze Psalmów:

„Pan w świętym swoim przybytku, Pan ma tron swój na niebiosach.

Oczy Jego patrzą, powieki Jego badają synów ludzkich.

Pan bada sprawiedliwego i występnego, nie cierpi Jego dusza tego, kto kocha nieprawość.

On sprawi, że węgle ogniste i siarka będą padać na grzeszników; wiatr palący będzie udziałem ich kielicha.

Bo Pan jest sprawiedliwy, kocha sprawiedliwość;

ludzie prawi zobaczą Jego oblicze” (Biblia Tysiąclecia Ps. 11 4-7).

Sprawiedliwość w wieczności

Sprawiedliwość zatriumfuje także na Sądzie Ostatecznym. Wszak zgodnie z Katechizmem Sąd Ostateczny objawi triumf zarówno Bożej miłości, jak i sprawiedliwości. Jak czytamy „Sąd Ostateczny objawi, że sprawiedliwość Boga triumfuje nad wszystkimi niesprawiedliwościami popełnionymi przez stworzenia i że Jego miłość jest silniejsza od śmierci”. (Katechizm Kościoła Katolickiego n. 1040)

Pan Jezus przestrzegał przed wieczną karą i surowo wypowiadał się o ludziach przewrotnych: „wchodźcie przez ciasną bramę! Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują! Ostrzeżenie przed fałszywymi apostołami Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach” (Biblia Tysiąclecia Mt 7 13-20).

Pan Jezus bywał surowy

Pan Jezus surowo wyraził się też w stosunku do faryzeuszy „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości”. (Biblia Tysiąclecia Mt 23, 27-28)

W przypowieści o talentach opisywał zaś karę dla leniwego sługi. „Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: Panie, wiedziałem, żeś jest człowiek twardy: chcesz żąć tam, gdzie nie posiałeś, i zbierać tam, gdzieś nie rozsypał. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność! Odrzekł mu pan jego: Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że chcę żąć tam, gdzie nie posiałem, i zbierać tam, gdziem nie rozsypał. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz – w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. (Biblia Tysiąclecia Mt 25; 24-30).

Pan Jezus oburzył się także na handlarzy w świątyni i zapłonął świętym gniewem „wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni powywracał stoły zmieniających pieniądze i ławki tych, którzy sprzedawali gołębie, i nie pozwolił, żeby kto przeniósł sprzęt jaki przez świątynię. Potem uczył ich mówiąc: Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów, lecz wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców” (Biblia Tysiąclecia Mk 11,17).

Pamiętając o Bożym miłosierdziu nie zapominajmy też o Jego sprawiedliwości!

mjend

Inne teksty cyklu #błędy współczesności:

Prawdy wiary – tworzone przez wierzących czy nauczane przez Kościół?

Własność prywatna i kolektywna – tak samo dobre?

Zaczynamy cykl #błędy współczesności. Bo nauka Kościoła jest wieczna!

Ubóstwienie ubóstwa. Czy bieda wystarczy do zbawienia?

Ekumenizm ponad wszystko?

Przede wszystkim filantropia?

„Starsi bracia” ważniejsi niż Prawda?

Miłość to tylko uczucie?

„Dobroludzizm”. Czy istnieje szczęście bez Boga?