Święta Cecylia, którą wspominamy 22 listopada, jest jedną z najbardziej znanych i kochanych, szczególnie przez muzyków, postaci z rzymskiego kanonu świętych. Jej wielka wiara, pomogła w nawróceniu bardzo wielu osób, w tym jej męża i jego brata.
Ślubowała Chrystusowi czystość
Cecylia przyszła na świat w chrześcijańskiej, patrycjuszowskiej rodzinie rzymskiej, na początku III wieku. Wyrosła na bardzo piękną i mądrą kobietę. Cechowała ją głęboka i nieugięta wiara. W młodym wieku wydano ją za mąż, za Waleriana – wyznawcę rzymskich bożków. Cecylia nie planowała małżeństwa, gdyż wcześniej, w duszy, obiecała Chrystusowi, że zostanie dziewicą. W dzień ślubu wyznała to mężowi, mówiąc mu jeszcze, iż od czasu obietnicy danej Panu, nad jej dziewictwem czuwa anioł Boży. Walerian odpowiedział jej, że żadnego anioła koło swojej żony nie widzi. Cecylia poradziła więc mu, aby się ochrzcił, a wtedy na pewno go ujrzy. Walerian uwierzył słowom żony. Chrzest przyjął z rąk samego papieża – Urbana. Po kilku dniach katechumen Walerian rzeczywiście zobaczył anioła, czuwającego nad jego żoną. Miał on prosić oboje o zachowanie czystości. Walerian zgodził się i przy okazji, poprosił aby Bóg nawrócił serce jego brata Tybrucjusza. Bóg spełnił jego prośbę.
Wesprzyj nas już teraz!
Bracia męczennicy
Wkrótce potem w Cesarstwie Rzymskim wybuchło kolejne prześladowanie chrześcijan. Prefekt miasta Rzym – Turcjusz Almachiusz, z wielkim okrucieństwem starał się zniszczyć chrześcijan. Zabitych nie pozwalał grzebać. Walerian i Tybrucjusz, nie mogąc znieść widoku niepochowanych ciał swoich braci i sióstr w wierze, sprawiali im godne pochówki. Nie uszło to uwadze krwawego prefekta Turcjusza, który nakazał aresztować braci. Waleriana i Tyburcjusza skazano na śmierć.
Nawrócenie 400 żołnierzy
Sędzia Almachiusz, który sądził męża Cecylii oraz jego brata, dowiedział się, iż jest ona chrześcijanką i że zarówno własny majątek, jak i majątek Waleriana, rozdała ubogim. Wściekły sędzia, który chciał przejąć ich dobra, kazał aresztować Cecylię. W tym celu wysłał do jej domu żołnierzy. Ci, oczarowani pięknością Cecylii, błagali ją, by nie poświęcała swego młodego życia i wyrzekła się wiary. Cecylia odpowiedziała: „Nie lękajcie się spełnić nakazu, bowiem moją młodość doczesną zamienicie na wieczną młodość u mego oblubieńca, Chrystusa”. Pod wpływem jej odpowiedzi miało nawrócić się aż 400 żołnierzy. Chrztu udzielił im papież św. Urban.
Dwa wieńce
Anioł, który opiekował się Cecylią trzymał nad jej głową dwa wieńce. Liliowy oznaczał dziewictwo, różany – męczeństwo. Sędzia Almachiusz, zły na Cecylię za to, że nie pozwoliła, aby jej majątek wpadł w jego zachłanne łapy, wprawdzie oficjalnie skazał ją na śmierć za wyznawanie zabronionego przez cesarza – chrześcijaństwa, jednak torturować kazał z powodu osobistej zemsty. Zawieszono ją nad ogniem w łaźni i duszono parą. Cecylia zaś, cudem Bożym, zamiast duszącego dymu, czuła orzeźwiający powiew chłodnego wiatru. Rozgniewany namiestnik kazał ją wtedy ściąć mieczem. Kat na widok tak pięknej i młodej kobiety, nie miał odwagi zadać jej mocnego ciosu mieczem. Uderzył słabo i skaleczył jej szyję. Po trzech dniach konania Cecylia, zmarła z powodu upływu krwi. Tą krew męczennicy, jako najcenniejszą relikwię, zebrali ze czcią i zachowali chrześcijanie. Zaś Ciało św. Cecylii, w nienaruszonym stanie, w pozycji leżącej, lekko pochylone ku ziemi, odkryto dopiero w roku 824 w katakumbach św. Kaliksta, a następnie na polecenie papieża św. Paschalisa I złożono w bazylice jej poświęconej. Bazylika ta, wybudowana w IV wieku, stoi w Rzymie na Zatybrzu, w miejscu, w którym Cecylia zamieszkiwała niegdyś ze swym mężem.
Błogosławiona pomyłka
Imię św. Cecylii wymieniane jest w Kanonie Rzymskim. Jest ona patronką chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych. Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Stało się to za sprawą… pomyłki. Po prostu, źle przetłumaczono z łaciny antyfonę brewiarzową poświęconą św. Cecylii. Kiedy prawidłowo przetłumaczymy tę antyfonę, jest ona opisem sytuacji, kiedy modlącej się Cecylii, towarzyszą niebiańskie dźwięki. W tłumaczeniu błędnym wyszło na to, że Cecylia własnoręcznie grała na organach, których zresztą w jej czasach jeszcze nie skonstruowano. Był to jednak „błąd błogosławiony”, gdyż dzięki niemu muzycy dostali wspaniałą patronkę. A na jej chwałę skomponowali wiele cudownych utworów, którymi możemy się dziś cieszyć.
Źródła – brewiarz.pl, niedziela.pl, siewca.pl
Adam Białous
