„Marksizm jest jedyną przewodnią ideologią, samą duszą Komunistycznej Partii Chin i sztandarem, pod którym walczy. Zasadniczo siła partii i siła socjalizmu z chińskimi cechami są związane z faktem, że marksizm działa” – czytamy w dokumencie Komunistycznej Partii Chin, wydanym w setną rocznicę powstania tej formacji.
Zaprezentowany z emfazą manifest, zatytułowany „KPCh: jej misja i wkład”, ma być odpowiedzią na zachodnie oskarżenia formułowane pod adresem partii, według których nie jest ona już komunistyczna. Z drugiej strony służy ma on uspokojeniu nastrojów partia pod przewodnictwem Xi Jinpinga znowu staje się „bardziej marksistowska”. Włoski socjolog Massimo Introvigne zauważa, że publikacja zaprezentowana przez Departament Propagandy (obecnie przemianowany w języku angielskim na „Departament Promocji”) Komitetu Centralnego KPCH posiada duże znaczenie. Tekst ma za zadanie przede wszystkim odpowiedzieć na dwa zarzuty i to właśnie jest jego najciekawszym aspektem. Autorzy podkreślają, że KPCh jest oczywiście partią marksistowską, komunistyczną i leninowską, a ci, którzy w to wątpią, są kłamcami. Autorzy wskazują, że marksizm sprawdza się w praktyce, ponieważ jest jedyną ideologią, która „naukowo” opisała funkcjonowanie świata, społeczeństwa i ludzi. „Marksizm ujawnia uniwersalne prawa świata przyrody, społeczeństwa ludzkiego i ludzkiego umysłu”. Co więcej, „kluczową cechą marksizmu jest to, że nie tylko definiuje ideały komunizmu, ale także określa sposoby i środki, za pomocą których można je osiągnąć”.
Zdaniem chińskich propagandystów, przywódcy KPCh od Mao po Xi, zawsze byli wierni nakazom Marksa. „Nigdy nie zachwiali się w swoim zaangażowaniu, nie odeszli od swoich celów ani nie porzucili go na rzecz innych opcji”. Nieustannie „używali marksizmu jako potężnej broni ideologicznej do poszukiwania prawdy, zrozumienia świata i jego praw oraz przekształcania go”, zgodnie z zaleceniami samego Marksa. Dodano, że KPCh mogła odnieść sukcesy dzięki „opanowaniu potężnej broni teoretycznej w celu prawidłowego zrozumienia, naukowej analizy i skutecznego rozwiązywania problemów poprzez zastosowanie marksistowskiego stanowiska, punktu widzenia i metodologii”. Dodano, że „doświadczenie pokazało, iż wybór marksizmu przez KPCh był słuszny”. „Recepty Marksa” – jak czytamy – wciąż są aktualne, „nieomylne w XXI wieku”, o ile prawidłowo się je stosuje.
Wesprzyj nas już teraz!
Dokument zaprezentował m.in. Wang Xiaohui, wiceminister odpowiedzialny za pracę Departamentu Promocji KPCh. Introvigne zauważa, że niektórzy uczeni na Zachodzie wskazują, że KPCh odeszła od marksizmu, wprowadzając elementy własności prywatnej w Chinach po śmierci Mao. A Marks nauczał przecież, że istotą komunizmu jest eliminacja własności prywatnej… Tyle że, Marks rozróżniał dwa etapy rewolucji: socjalizm i komunizm, dopiero w fazie komunistycznej przestać istnieć miała własność prywatna. Na etapie socjalistycznym część własności pozostaje, a zadaniem partii komunistycznej jest analizowanie zmieniających się okoliczności i określenie, ile z niej należy zachować lub ponownie wprowadzić.
„Chociaż Chiny osiągnęły niezwykłe sukcesy w wyniku poświęcenia wysiłków podejmowanych przez wiele lat – jak tłumaczą autorzy dokumenty – to wciąż znajdują się na pierwszym etapie socjalizmu i długo na nim pozostaną”. Pekin sugeruje, że Chiny są państwem socjalistycznym na drodze do komunizmu, a etapem przejściowym jest lansowany m.in. przez elity ONZ i UE „zrównoważony rozwój” zgodnie z wizją Agendy 2030. Autorzy tekstu podkreślają, że po założeniu Republiki Ludowej KPCh zaczęła uczyć się od Związku Radzieckiego. A ponieważ napotykano problemy w związku z próbą wdrożenia modelu sowieckiego, zaczęto „eksplorować własną drogę budowania socjalizmu”, co okazało się „słuszne”, ponieważ ZSRR upadł, a system chińskiego socjalizmu wciąż trwa. W przeciwieństwie do sowieckiej Partii Komunistycznej, KPCh wciąż pozostaje u władzy i „trzyma się mocno” właśnie „ze względu na elastyczność” w stosowaniu marksizmu do zmieniających się warunków ekonomicznych, jak i brak tej elastyczności, jeśli chodzi o utrzymywanie wszystkich elementów społeczeństwa w silnym uścisku Komitetu Centralnego.
Autorzy tekstu odnieśli się także do obaw przedsiębiorców, płynących z kraju, że KPCH staje się „zbyt marksistowska”, co może zagrozić gospodarce. Partia przyznała, że czasami popełnia błędy i tak, jak za przewodniczącego Mao wprowadzono system samokrytyki i autokorekty, tak też błędy w zarządzaniu gospodarką również mogły się pojawić i niektórzy bogaci stali się zbyt zamożni, a niektórzy biznesmeni uwierzyli, że będą mogli się wymknąć spod kontroli Komitetu Centralnego, „zbaczając z drogi socjalizmu”. By to naprawić, wszczęto kampanię „wspólnego dobrobytu”. Jednocześnie podczas konferencji, na której przedstawiono dokument, Han Wenxiu, wicedyrektor Centralnego Urzędu Finansowego, uspokajał, że wraz z nową kampanią nie będzie odbierania majątku chińskim bogaczom i dystrybuowania go pośród biednych. – Tak się nie stanie – mówił Han Wenxiu, wyjaśniając, co należy rozumieć pod pojęciem „wspólnego dobrobytu”. To jego zdaniem „dynamiczny proces, którego nie można osiągnąć z dnia na dzień”. Jego cele będą osiągane głównie poprzez uczynienie biednych bogatszymi niż przez uczynienie bogatych biedniejszymi”. Nie uspokoiło to bogatych Chińczyków, przerażonych kampanią „powrotu do socjalizmu” rozpoczętą przez Xi Jinpinga.
W preambule do dokumentu podkreślono, że sto lat od czasu powstania KPCH to „okres dramatycznych zmian: uwolnienia ogromnych sił wytwórczych, bezprecedensowej transformacji społecznej i ogromnych postępów ludzkiej cywilizacji. Z drugiej strony ludzkość została dotknięta niszczycielskimi wojnami i cierpieniem”. Dodano, że „Naród chiński to wielki naród. Z historią sięgającą ponad 5000 lat, Chiny wniosły niezatarty wkład w ludzką cywilizację. Jednak po wojnie opiumowej w 1840 r. Chiny stały się społeczeństwem na wpół feudalnym i kolonialnym. Przeszły ogromne upokorzenia, a lud został zepchnięty w ciemność. Starożytna chińska cywilizacja zagubiła drogę”. Jednak „Chińczycy z niezłomnym duchem walczyli z powtarzającymi się niepowodzeniami, aby ocalić naród przed ujarzmieniem. Salwy rosyjskiej rewolucji październikowej w 1917 r. wysłały marksizm-leninizm do Chin i powstała KPCh. Chińczycy zostali obudzeni i zapalili pochodnię w celu odmłodzenia chińskiego narodu”.
Założenie KPCh było „wydarzeniem przełomowym, które dogłębnie zmieniło bieg historii Chin, zapewniło nową przyszłość dla narodu chińskiego oraz miało ogromny wpływ na resztę świata”. W ciągu minionych stu lat „KPCh rozwinęła wielkiego ducha i poprowadziła naród naprzód – podtrzymując prawdę i ideały, pozostając wierną swojej misji założycielskiej, walcząc bez strachu przed niebezpieczeństwem i wychodząc naprzeciw oczekiwaniom ludzi”. „Ten duch” wciąż inspiruje partię do działania. „KPCh jako partia marksistowska – w przeciwieństwie do poprzednich sił politycznych – nie ma własnych interesów, którymi mogłaby się kierować. Od samego początku KPCh kierowała się stałymi celami uszczęśliwiania Chińczyków i odmładzania narodu chińskiego. Jak latarnia morska oświetla drogę Chińczykom” – czytamy w dokumencie, który pomija tragiczne wątki zbrodniczej działalności komunistycznych aparatczyków. „W ciągu ostatnich stu lat KPCh rozwinęła się z małej partii liczącej nieco ponad 50 członków w największą partię rządzącą na świecie, liczącą ponad 95 milionów członków w kraju zamieszkałym przez ponad 1,4 miliarda ludzi”. „Od ponad siedmiu dekad rządzi największym krajem socjalistycznym na świecie. Wprowadziła Chińczyków na drogę ku narodowemu odmłodzeniu i modernizacji. Cieszy się szerokim poparciem narodu chińskiego”.
W preambule kilkakrotnie podkreślono, że wszelkie wysiłki podejmowane przez komunistów w Chinach zmierzały do „odmłodzenie narodu chińskiego”. „Chińscy komuniści, z Mao Zedongiem, Deng Xiaopingiem, Jiang Zeminem, Hu Jintao i Xi Jinpingiem jako ich głównymi przedstawicielami, dostosowali podstawowe zasady marksizmu do realiów chińskich i ich tradycyjnej kultury. Przeszli od zwycięstwa do zwycięstwa na swojej drodze ku odmłodzeniu narodowemu” – czytamy. Dokument podkreśla, że komunistom udało się wyzwolić kraj z półfeudalizmu i półkolonializmu, który blokował rozwój. Odrzucono „nierówne traktaty narzucone Chinom przez imperialistyczne mocarstwa i wszystkie przywileje, które im przyznano, zostały zniesione”. Dzięki temu powstały „fundamentalne warunki do realizacji celu narodowego odmłodzenia”. Chińczycy wysłali światu potężne przesłanie, że „skończył się czas ucisku i upokorzenia, który nigdy nie powróci”.
Wielokrotnie w tekście odniesiono się do systemu feudalnego, „wyzyskującego i represyjnego ze swojej natury”, który został zniesiony przez „rewolucję socjalistyczną w Chinach”. W trakcie ustanawiania socjalizmu „przezwyciężono działalność wywrotową, sabotaż i zbrojną prowokację ze strony imperialistycznych i hegemonicznych potęg, doprowadzając do najgłębszych zmian społecznych w historii narodu chińskiego. Ta wielka transformacja biednego, zacofanego i ludnego kraju na Wschodzie w nowoczesne socjalistyczne Chiny stworzyła fundamentalne warunki polityczne i położyła fundamenty instytucjonalne niezbędne do realizacji narodowego odmłodzenia”. I dalej tekst stanowi: „Odnosząc sukces w swojej wytrwałej walce, KPCh i Chińczycy pokazali światu, że w równym stopniu są w stanie zmienić stare Chiny, jak i zbudować nowe. Pokazali światu, że tylko socjalizm może uratować Chiny i że socjalizm może zapewnić rozwój Chin. Aby urzeczywistnić odmłodzenie narodowe, KPCh poprowadziła Chińczyków do uwolnienia umysłów i posuwania się naprzód, osiągając wielki sukces w reformach, otwarciu i modernizacji socjalistycznej. KPCh poprowadziła ludzi do dokonania wielkiej przemiany po powstaniu ChRL, wytyczając jej ogólne cele dotyczące wdrożenia pierwszego etapu socjalizmu. Posunęła naprzód reformy i otworzyła się z determinacją, przezwyciężyła zagrożenia i wyzwania z każdego kierunku oraz założyła, podtrzymywała i rozwijała socjalizm o cechach chińskich”.
To pozwoliło Chinom „przekształcić się z wysoce scentralizowanej gospodarki planowej w socjalistyczną gospodarkę rynkową pełną witalności, a także w dużej mierze zamkniętego kraju w taki, który jest otwarty na świat na wszystkich frontach. Umożliwiło także Chinom dokonanie historycznego skoku – z kraju ograniczonego przez zacofane siły produkcyjne do drugiej co do wielkości gospodarki na świecie – oraz dokonanie historycznej transformacji poprzez podniesienie standardu życia swoich obywateli z podstawowych środków do życia do ogólnego dobrobytu”. „Chiny poczyniły wielkie postępy i nadążyły za duchem czasu”. Preambuła przypomina, że „XVIII Kongres Narodowy KPCh w 2012 r. wyznaczył nową erę dla socjalizmu o cechach chińskich. W tej nowej erze partia wzmocniła swoje ogólne przywództwo, koordynowała wdrażanie Zintegrowanego Planu Pięciu Sfer [to ogólny plan budowy socjalizmu o chińskich cechach, to znaczy promowania skoordynowanego postępu w sferze gospodarczej, politycznej, kulturalnej , społecznej i eko-środowiskowej] oraz Czterotorową Kompleksową Strategię [to strategiczny plan Chin dotyczący budowy socjalizmu z chińskimi cechami, to jest podjęcia kompleksowych kroków w celu osiągnięcia umiarkowanie zamożnego społeczeństwa pod każdym względem, dalszych reform, rozwoju rządów prawa i wzmocnienia samorządności partyjnej]”.
Po V Sesji Plenarnej KC XIX KPCh, „dokończenie budowy umiarkowanie zamożnego społeczeństwa pod każdym względem” przekształciło się w „budowanie nowoczesnego państwa socjalistycznego we wszechstronny sposób” zgodnie z rzeczywistymi warunkami”. Partia ma „podtrzymać” i „ulepszyć” system „socjalizmu o cechach chińskich” oraz „zmodernizować chiński system i zdolność do rządzenia”. Dlatego przyjęto szereg regulacji wewnątrzpartyjnych i wewnętrzne zarządzanie oparte na zasadach. Do 2021 r. miała zakończyć się realizacja pierwszego celu, to jest budowa umiarkowanie zamożnego społeczeństwa pod każdym względem.
Do 2049 r. chińscy komuniści chcą zrealizować drugi cel, to jest „zbudować nowoczesny socjalistyczny kraj, który będzie zamożny, silny, demokratyczny, zaawansowany kulturowo, harmonijny i piękny”. Stąd wdraża się szereg reform, które zapewnią „solidne warunki instytucjonalne, mocne fundamenty materialne i źródło inspiracji dla postępów w sprawie odrodzenia narodowego”. Zdaniem partii, „odmłodzenie Chin jest nie do powstrzymania siłą historyczną”. KPCH zarzeka się, że istotą jej działania jest „służenie ludziom całym sercem” i „zapewnienie im szczęścia oraz odmłodzenia”.
„Członkowie KPCh – czytamy – to zwykli ludzie. Kochają życie i ciężko pracują. Są szczerzy, otwarci i współczujący. Ale są także awangardą i wzorem do naśladowania w życiu codziennym, pracy i działaniach publicznych. Są pierwszymi, którzy wychodzą do przodu w przypadku wyzwań i niebezpieczeństw, nieustraszeni i gotowi dać z siebie wszystko dla kraju i ludzi. Wyłaniają się z ludzi i prowadzą ich do przodu. To komuniści – obywatele Chin jednocześnie zwyczajni i niezwykli”. „KPCH działa w służbie ludziom. Ufa ludziom, polega na nich i mobilizuje ich do walki o swoje interesy. Podąża za linią masową, zasadą »od ludu do ludu«. Dzieliła dobre i ciężkie chwile z ludźmi i prowadziła ich do pokonywania wszelkich przeszkód i robienia wielkich kroków naprzód”.
Komuniści wychwalają także „demokrację ludową” i wskazują, że są różne formy demokracji, które trzeba dostosować do lokalnych warunków. „Demokracja jest wartością wspólną (…) Nie ma stałego modelu demokracji; występuje w wielu formach. Oceniając, czy dana forma demokracji działa, należy sprawdzić, czy jest ona dostosowana do historii i kultury danego kraju, czy odpowiada jego warunkom, czy może zapewnić stabilność polityczną i postęp społeczny, czy może poprawić jakość życia ludzi, czy może zdobyć poparcie społeczne i czy może przyczynić się do postępu postępowej sprawy ludzkości. Demokracja praktykowana w Chinach jest zakorzeniona w historii i kulturze Chin. Pasuje do warunków kraju i cieszy się powszechnym poparciem. KPCh jest zaangażowana w rozwój demokracji socjalistycznej z charakterystycznymi chińskimi cechami. Będzie nadal wzbogacać chiński model demokracji i zapewniać jego zdrowy rozwój”.
KPCh deklaruje, że chce wszystkim zapewnić „dobre życie”. Wskazuje, że „podstawowe wartości socjalistyczne” to „dobrobyt, demokracja, uprzejmość i harmonia, które stanowią podstawę narodu chińskiego; wolność, równość, sprawiedliwość i rządy prawa to wartości, które spajają społeczeństwo; patriotyzm, poświęcenie, dobra wiara i życzliwość są wartościami leżącymi u podstaw indywidualnego postępowania”. Partia zapewnia, że „Chińczycy cenią i podtrzymują wolność” oraz „:cieszą się prawdziwą, wszechstronną i rozległą wolnością”. Dodaje, że „traktuje wszystkie narody świata jako jedną wielką rodzinę i życzy wszystkim pokoju i lepszego życia”. Dodano, że jednak Chiny wciąż są zaledwie na pierwszym etapie budowania socjalizmu i długo na nim pozostaną, zanim nastąpi komunizm. Chiny wciąż są największym rozwijającym się krajem na świecie. „Pozostała jeszcze długa droga, zanim Chiny zdołają rozwiązać główne wyzwanie, przed którym stoją – przepaść między niezrównoważonym i nieodpowiednim rozwojem a rosnącymi oczekiwaniami ludzi na lepsze życie – i zapewnić dobrobyt wszystkim swoim 1,4 miliardom ludzi”.
Chiny wciąż muszą jednak walczyć z wrogiem krajowym i międzynarodowym, by podtrzymywać marksizm jako „jedyną przewodnią ideologię, samą duszę KPCh i sztandarem, pod którym walczy”. „Kluczową cechą marksizmu jest to, że nie tylko definiuje ideały komunizmu, ale także określa sposoby i środki, za pomocą których można je osiągnąć”. Dodano, że „KPCh od początku broniła sprawy socjalizmu i komunizmu” i „w ciągu ostatnich stu lat, twardo trzymając się swoich ideałów oraz przekonań, partia skłoniła ludzi do dążenia do osiągnięcia tych celów”. „Skłoniła” stosując bezwzględne środki. „Stawiając czoła nowym sytuacjom i nowym problemom na drodze naprzód, wykorzystując niezłomną odwagę i determinację, KPCh zdołała wytyczyć nową ścieżkę od nieznanego do królestwa wolności” – czytamy. Wskazano, że partia doskonale rozpoznaje panujące na świecie trendy, „chwyta i wykorzystuje historyczne szanse”, postępując zgodnie z pewną „logiką”, stale dostosowując swoje strategie i zasady do zmieniających się okoliczności.
Najpierw położono nacisk na rozwój socjalizmu, potem globalizmu i szybki wzrost gospodarczy. Obecnie, by „wykorzystać trendy pokoju, współpracy, wielobiegunowości, globalizacji gospodarczej i demokracji w stosunkach międzynarodowych, partia kładzie większy nacisk na jakość wzrostu. W tym celu wprowadziła i wdraża nową filozofię rozwoju oraz nową dynamikę rozwoju wraz z wejściem kraju w nowy etap rozwoju. W stosunkach zewnętrznych KPCh dąży do otwarcia na wysokim poziomie i promuje współpracę, w której wszyscy wygrywają, z większą liczbą krajów w większej liczbie obszarów, na większą skalę i dogłębniej. KPCh jest skłonna wnosić większy wkład w świat, jednocześnie promując własny rozwój Chin”.
KPCH obecnie stawia na tzw. zrównoważony rozwój i ekotransformację, by osiągnąć „skoordynowany postęp materialny, polityczny, kulturalny, społeczny i ekologiczny”. Na dalszym etapie, po urzeczywistnieniu „wizji wszechstronnego, skoordynowanego i zrównoważonego rozwoju”, pojawi się „wizja opartego na innowacjach, skoordynowanego, zielonego, otwartego i wspólnego rozwoju”. Celem partii jest budowanie silnego wojska i „przekształcenie sił zbrojnych ludu w siły klasy światowej, które są posłuszne poleceniom partii, mogą walczyć i zwyciężać, doskonale się zachowując”. Celem zaś dyplomacji „dużego kraju o cechach chińskich” jest „wspieranie nowego typu stosunków międzynarodowych i budowanie globalnej społeczności wspólnej przyszłości” pod kierownictwem KPCH.
W dokumencie wymieniono „czternaście imperatywów”, to jest: zapewnienie przywództwa partii nad wszystkimi dążeniami, rozwój skoncentrowany na ludziach, kompleksowe i dogłębne reformy, nowa wizja rozwoju, ludzie rządzący państwem, rządy oparte na prawie, podstawowe wartości socjalistyczne, poprawa życia ludzi poprzez rozwój, harmonia między ludzkością a naturą, holistyczne podejście do bezpieczeństwa narodowego, absolutne przywództwo partii nad siłami ludowymi, zasada jednego kraju, dwóch systemów dla zjednoczenia narodowego, budowanie globalnej wspólnoty wspólnej przyszłości, pełna i rygorystyczna realizacja dyscypliny partyjnej”. Te „imperatywy” stanowią „fundamentalne wytyczne w celu utrzymania i rozwoju socjalizmu z chińskimi cechami w nowej epoce” i są „przykładem nowego rozumienia natury rządzenia przez partię komunistyczną, rozwoju socjalizmu i ewolucji społeczeństwa ludzkiego”. Co charakterystyczne, chińscy komuniści podkreślają, że tylko poprzez realizację socjalizmu, w tym etapu przejściowego tzw. zrównoważonego rozwoju i ekontransformację, uda się rozwiązać problemy, z którymi inne systemy społeczne nie były w stanie sobie poradzić i uda się osiągnąć „trwały, wszechstronny rozwój ludzki i powszechny dobrobyt”.
Nie będzie to jednak łatwe. Partia ma „czuwać” i walczyć z „wrogiem” stawiając na „solidne przywództwo” i „strategiczne zarządzanie”. Na 18. Kongresie Narodowym KPCh w 2012 r. Komitet Centralny z Xi Jinpingiem na czele określił warunki dążenia do „wielkiej walki, wielkiego projektu, wielkiej sprawy i wielkiego marzenia, podtrzymując i ulepszając ogólne przywództwo partii”. „Partia sprawuje przywództwo we wszystkich dziedzinach działalności w całym kraju i jest najwyższą siłą przywództwa politycznego; (2) Podtrzymywanie ogólnego kierownictwa Partii oznacza przede wszystkim podtrzymywanie autorytetu Komitetu Centralnego i jego scentralizowanego kierownictwa, co jest najwyższą zasadą kierownictwa Partii oraz podstawową dyscypliną polityczną i rządów; (3) Ważne jest, aby wzmocnić świadomość potrzeby utrzymania zaangażowania politycznego, myśleć w kategoriach szerszego obrazu, podążać za głównym kierownictwem Komitetu Centralnego KPCh i działać zgodnie z jego wymogami; zwiększyć zaufanie do ścieżki, teorii, systemu i kultury chińskiego socjalizmu; oraz zdecydowanie podtrzymywać podstawowe stanowisko sekretarza generalnego Xi Jinpinga w Komitecie Centralnym KPCh i w całej partii”.
W 2017 r. podkreślono: „Przywództwo KPCh jest cechą charakterystyczną chińskiego socjalizmu i największą siłą tego systemu. Partia jest najwyższą siłą przywództwa politycznego”. Kongres potwierdził tę zasadę jako istotny element myśli Xi Jinpinga o socjalizmie z chińską charakterystyką nowej ery, a ta główna zasada polityczna została zapisana w konstytucji. W 2018 r. XIII Narodowy Kongres Ludowy przyjął na swojej pierwszej sesji poprawkę do Konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej. Oprócz zapewnienia wiodącej pozycji KPCh w preambule, poprawiona Konstytucja wyraźnie określa w jej Zasadach Ogólnych, że przywództwo Partii jest cechą definiującą socjalizm o cechach chińskich”. „Aby podtrzymać autorytet Komitetu Centralnego KPCh i jego scentralizowane kierownictwo poprzez konkretne działania, KPCh ulepszyła swój system przywództwa i mechanizm pracy. W tym celu Komitet Centralny wydał szereg rozporządzeń”.
W dokumencie zaznaczono, że „podtrzymywanie przywódczej roli partii w żaden sposób nie wiąże się z tworzeniem jakiegokolwiek kultu jednostki – czemu KPCH stanowczo sprzeciwia się od samego początku. Konstytucja Partii wyraźnie stanowi, że „Partia zakazuje wszelkich form kultu jednostki”. Rdzeń kierownictwa Partii nigdy nie dzierży nieograniczonej władzy ani nie angażuje się w podejmowanie decyzji według własnego uznania; zamiast tego bierze na siebie dużą odpowiedzialność za kierowanie partią i krajem. KPCh jest zorganizowana w oparciu o centralizm demokratyczny, a więc jej rdzeń kierownictwa działa na tej zasadzie, przestrzega systemu przywództwa kolektywnego i działa w zakresie konstytucji i prawa. Rdzeń przywództwa partii nie wyłania się z uprawnień; nie jest samozwańczy. Powstaje dzięki wieloletniemu doświadczeniu pod zdrowym kierownictwem i jako wspólny wybór całej partii i całego kraju”.
Partia zapewnia, że popiera multilateralizm w polityce międzynarodowej i ONZ oraz program Agendy 2030. Chiny chcą pokojowego rozwoju świata. „Pokojowy rozwój jest osadzony w trajektorii, logice i celach rządów KPCh i rozwoju Chin. Widać to wyraźnie w genach kulturowych narodu chińskiego przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Wynika to jasno z przeszłości i teraźniejszości Chin, a także z porównania między wzrostem Chin a rozwojem mocarstw zachodnich. Chińska ścieżka pokojowego rozwoju wywodzi się ze spuścizny chińskiej cywilizacji. Kulturę chińską charakteryzuje światopogląd harmonii między ludzkością a naturą, globalny pogląd na koordynację i współpracę między wszystkimi krajami, społeczny pogląd na jedność bez jednolitości oraz moralny pogląd oparty na dobroci i przyjaźni. Pokój, przyjaźń i harmonia były pielęgnowane i przekazywane przez naród chiński przez ponad 5000 lat historii. Lojalny następca tego, co najlepsze w chińskiej kulturze, KPCh nie ma skłonności do inwazji i hegemonii” – czytamy. „Ekspansja i hegemonia naruszają interesy Chin i aspiracje narodu chińskiego. KPCh zawsze mocno angażowała się w pokojowe środowisko międzynarodowe dla dobra Chin, które z kolei odgrywają większą rolę w ochronie pokoju na świecie i promowaniu wspólnego rozwoju. Chiny podążają ścieżką pokojowego rozwoju dzięki głębokiemu zrozumieniu globalnych trendów sprzyjających pokojowi, rozwojowi, współpracy i obopólnym korzyściom. Każdy kraj, niezależnie od wielkości i siły, może osiągnąć zrównoważony rozwój tylko wtedy, gdy bierze udział we współpracy międzynarodowej na zasadach równości i wzajemnych korzyści. W przeciwieństwie do tego, ci, którzy dążą do hegemonii i agresji militarnej, wyczerpią tylko swoje zasoby i ostatecznie upadną” – czytamy.
„Ścieżka pokojowego rozwoju Chin płynie z biegiem historii i jest zgodna z ogólnym trendem świata (…) Chiny dążą do rozwoju w celu odzyskania godności i bezpieczeństwa oraz umożliwienia swoim ludziom szczęśliwego życia. W dążeniu do tego celu Chiny urosły i stały się silne. Jednak nigdy nie będą dążyć do wyprzedzania, grożenia, kwestionowania lub zastępowania jakiegokolwiek innego kraju, a tym bardziej nie będą dążyć do hegemonii. Przyszłość Chin leży w ich własnych rękach i tylko Chińczycy mogą decydować o losie własnego kraju. Nikt nie ma prawa pozbawiać Chińczyków prawa do lepszego życia ani spowalniać tempa rozwoju Chin”. I dalej: „Chiny mają nadzieję, że inne kraje będą mu towarzyszyć na tej samej drodze.” Dokument dodaje, że partia „nigdy nie zrezygnują z własnych uzasadnionych praw i interesów” i „żaden kraj nie powinien oczekiwać, że Chiny zrezygnują ze swoich podstawowych interesów.”
KPCH proponuje światu budowę „pięknego świata cieszącego się trwałym pokojem, powszechnym bezpieczeństwem i wspólnym dobrobytem”. „Budowanie globalnej społeczności wspólnej przyszłości jest podstawowym wyborem, który wpisuje się w ogólny trend historii. Obecnie połączenia i współzależności między różnymi krajami są bliższe niż kiedykolwiek wcześniej. Wszystkie kraje współistnieją w tej samej globalnej wiosce, gdzie każdy musi chronić wspólne interesy ludzkości wraz z innymi krajami, jednocześnie realizując własne interesy. Wiele problemów nie ogranicza się już do poszczególnych krajów, a wielu wyzwań nie da się przezwyciężyć w pojedynkę. Nikt nie może sam osiągnąć rozwoju; żaden nie jest odporny na globalne zagrożenia. Tylko dzięki pełnej współpracy kraje mogą skutecznie rozwiązywać problemy, przed którymi stoi świat, i osiągać wspólny postęp w oparciu o własny rozwój. Koncepcja budowania globalnej społeczności wspólnej przyszłości wymaga promowania współpracy typu win-win. Odrzuca prawo dżungli, politykę siły i hegemonię i wykracza poza nastawienie na grę o sumie zerowej. Pod względem politycznym Chiny wzywają wszystkie kraje do wzajemnego szacunku, omawiania kwestii międzynarodowych na równi, odrzucenia mentalności i polityki siły z czasów zimnej wojny oraz przyjęcia nowego podejścia do rozwijania relacji międzypaństwowych w oparciu o komunikację, a nie konfrontację. i oparte na partnerstwie, a nie sojuszu”.
Dokument wzywa wszystkie kraje do „rozstrzygania sporów w drodze dialogu i rozwiązywania różnic poprzez dyskusję, do koordynowania reakcji na konwencjonalne i niekonwencjonalne zagrożenia oraz do przeciwstawiania się terroryzmowi we wszystkich formach”. „Chiny wzywają wszystkie kraje do współpracy, ułatwiania wolnego handlu i inwestycji oraz do uczynienia globalizacji gospodarczej bardziej otwartą, sprzyjającą włączeniu społecznemu i zrównoważoną, tak aby wszyscy czerpali z niej korzyści”. „Chiny wzywają wszystkie kraje do poszanowania różnorodności cywilizacji i do zastąpienia wyobcowania wymianą, starcia wzajemnym uczeniem się, a wyższości kulturowej współistnieniem różnych kultur”.
„Jeśli chodzi o postęp eko-środowiskowy, Chiny wzywają wszystkie kraje do bycia dobrymi przyjaciółmi dla środowiska, do zacieśnienia współpracy w zakresie zmian klimatu i ochrony różnorodności biologicznej oraz do ochrony naszej planety w imię ludzkiego przetrwania. Koncepcja budowania globalnej wspólnoty o wspólnej przyszłości odzwierciedla prawdę, że wszystkie kraje są współzależne, a cała ludzkość dzieli tę samą przyszłość. Odzwierciedla wspólne wartości ludzkości i znajduje największy wspólny grunt do budowania lepszego świata. Celem budowania globalnej wspólnoty wspólnej przyszłości nie jest ani promowanie jednostronnych propozycji jednej lub kilku kultur, ani dążenie do tego, aby każdy kraj działał w ten sam sposób, a tym bardziej zastąpienie jednego systemu lub modelu cywilizacji innym . Zamiast tego proponuje, aby kraje o różnych systemach społecznych, ideologiach, cywilizacjach historycznych i poziomach rozwoju dążyły do tych samych celów, dostosowały swoje interesy i podzieliły się swoimi prawami i obowiązkami, aby promować ogólny rozwój społeczeństwa ludzkiego”.
W budowie tego lepszego świata miałaby pomóc Inicjatywa Pasa i Szlaku. Komuniści wprost mówią, że „konieczne jest podążanie za duchem Jedwabnego Szlaku” i „promowanie zrównoważonego rozwoju” na świecie oraz zacieśnianie współpracy partii komunistycznych. Do roku 2035 Chiny zrealizują modernizację socjalistyczną, a do połowy XXI wieku, „rozwiną się w wielki i nowoczesny kraj socjalistyczny, który jest zamożny, silny, demokratyczny, zaawansowany kulturowo , harmonijny i piękny”. W przyszłości KPCh ma poprowadzić Chińczyków do „jeszcze ambitniejszych celów marksistowskich,” stale dostosowując marksizm do chińskiego kontekstu i zacieśniając władzę partii. Wszystko po to, by „zapewnić ludziom szczęśliwe życie”.
KPCh ma niestrudzenie „dążyć do rozwoju zorientowanego na ludzi jako swojego najwyższego priorytetu w zarządzaniu.” Rozwój gospodarczy, polityczny, kulturalny, społeczny i eko-środowiskowy ma być „wyższej jakości, bardziej wydajny, sprawiedliwszy, bardziej zrównoważony i bezpieczniejszy”. „KPCh będzie nadal budować socjalizm i nadal dostosowywać marksizm do warunków chińskich i aktualizować go. Będzie nadal podtrzymywać i rozwijać socjalizm o cechach chińskich, aby socjalizm mógł zwiastować świetlane perspektywy dla Chin. Teoria naukowego socjalizmu wytrzyma próbę czasu i zwiększy swoją atrakcyjność, a socjalizm w praktyce pomoże ułatwić postęp ludzkości i wniesie większy wkład w ludzkie poszukiwania lepszych systemów społecznych” – czytamy.
Idąc dalej, „KPCh nadal będzie stać po właściwej stronie historii i postępu ludzkości. Będzie współpracować ze wszystkimi krajami i narodami miłującymi pokój, aby propagować wspólne wartości ludzkości – pokój, rozwój, równość, sprawiedliwość, demokrację i wolność. Będzie dążyć do współpracy, a nie do konfrontacji, raczej do otwarcia się niż izolacji i wzajemnych korzyści, a nie gry o sumie zerowej. Będzie sprzeciwiać się hegemonii i polityce siły oraz przyczyniać się do budowania globalnej społeczności wspólnej przyszłości i lepszego świata”. KPCH ma nadal „doskonalić swoje przywództwo i zarządzanie oraz wzmacniać swoją zdolność do przeciwstawiania się korupcji (…) Partia zawsze będzie wyprzedzać czasy w miarę postępu historii i głębokich zmian na świecie. Partia zawsze pozostanie kręgosłupem narodu, ponieważ Chiny będą reagować na zagrożenia i wyzwania w kraju i za granicą, a także potężnym rdzeniem przywódczym, gdy kraj będzie nadal podtrzymywał i rozwijał socjalizm z chińskimi cechami. Żadna siła zewnętrzna nie może pokonać KPCh, o ile zachowa ona swoją siłę”.
„Dalsza podróż nie będzie łatwa, ale perspektywy są jasne i szerokie. KPCh zjednoczy się ściślej, Chińczycy zjednoczą się bardziej, wszyscy synowie i córki narodu chińskiego, zarówno w kraju, jak i za granicą zjednoczą się jeszcze bardziej w dążeniu do tej samej, lepszej przyszłości. Cel, jakim jest przekształcenie Chin w wielki, nowoczesny kraj socjalistyczny, z pewnością zostanie osiągnięty, chińskie marzenie o odrodzeniu narodowym z pewnością się spełni, a naród chiński z pewnością wniesie większy wkład w rozwój ludzkości” – stanowi propagandowy dokument KPCh, wydany w setną rocznicę powstania partii.
Źródło: bitterwinter.org, news.cn
Agnieszka Stelmach
