Zabawki inspirowane potworami i fantastyką grozy, przerażające i paskudne gadżety, przemoc, śmierć, krew i zło – taki „zestaw rozrywkowy” tworzony jest dziś z myślą o… dzieciach. Jako wzmacniacz przekazu stosowane są „bajki” – te współczesne zapewne niegdyś zostałyby schowane na półce z napisem „horror”. A co na to dorośli? Ta odpowiedzialna część chroni milusińskich przed tego typu treściami. Inni nie zwracają na nie uwagi, a kolejni podsycają zainteresowanie dzieci makabrą, bo przecież to „nic takiego”, przecież to zabawki, a więc są tworzone dla dzieci. Naprawdę?
Paskudnych pluszaków, lalek, gadżetów i treści nie brakuje na rynku „zabawek”. Trzeba zauważyć, że szczególny wylew „ohydy dla dzieci” jest związany z Halloween. To w tym czasie na rynku pojawiają się takie gadżety jak ciastka w kształcie obciętych palców, szponów, parówki – mumie, słodkości z nagrobkami, wyłupane z oczodołów gałki oczne na patyku… Ale i na co dzień „przyjacielem dziecka” stają się szkaradne maskotki, a nawet sztuczne ekskrementy, lalki-zombie… Taka zabawa nie może pozostać bez wpływu na dzieci.
Relatywizm sumienia
Wesprzyj nas już teraz!
Jako kochający rodzice, dziadkowie, wujkowie, chrzestni… jako – tak po prostu – odpowiedzialni dorośli, winniśmy mieć na uwadze dobro dzieci, a tym samym przekazywać im to, co dla nich najlepsze. Niewątpliwie prawda, dobro i piękno to właściwy wyznacznik przy wyborze wystroju dziecięcego pokoju, doboru szkolnych gadżetów, książek i zabawek. Niestety, współczesny świat kreuje modę na szkaradztwo. Młodzi chłoną przerażające treści… Brzydota i paskudztwo w ofercie jest przez cały rok. A gdzie wtedy są dorośli!? Kogo chcemy tak wychować? Po co dziecku oswajanie z magią, śmiercią, rozkładającym się ludzkim ciałem?
Psychologowie biją na alarm. Bo trywializacja zagrożeń płynących za takimi praktykami jest ogromna. Sprzedajemy bowiem dzieciom wypaczony pogląd o świecie nadprzyrodzonym. Nie ma w nim miejsca dla Boga, prawdy i piękna. Są wiedźmy, zombie, duchy, z którymi można się „świetnie” pobawić. Jak podkreśla psycholog, Bogna Białecka, w rezultacie pozostaje wrażenie, że świat okultyzmu, spirytyzmu i magii jest bezpieczny i przyjazny człowiekowi. A tak nie jest!
Specjaliści zwracają też uwagę na to, jaką wartość niosą ze sobą zabawy podsuwane najmłodszym – co z nich dzieci wynoszą, czego się uczą? Czy zatem wymuszanie cukierków z okazji Halloween pod – z pozoru – niewinną groźbą psikusa, to kreowanie właściwych postaw u dzieci? Tak często następuje pomieszanie w systemie wartości – zło pojmowane jest jako dobro, a co gorsza, to zło bywa nagradzane! Tak kształtuje się relatywizm sumienia.
Zamach na estetykę
W nasze życie wkrada się „codzienna moda” – na podarte ubrania, upiorne gadżety, oswajanie ze śmiercią. To zamach na estetykę. A – jak przypomina wspomniana pani psycholog – chwila, w której dzieci uważają szmaty za ładne to moment, w którym zostało w nich zabite naturalne wyczulenie na piękno.
Przy okazji w formie zabawy sprzedawany bywa okultyzm. Stąd pytanie nie o to, czy te zabawy są właściwe i mądre, ale czy są one dla dzieci bezpieczne!
Ks. Sławomir Kostrzewa na łamach dwumiesięcznika „Polonia Christiana” (nr 35) zauważył, że od dłuższego czasu zauważamy kontrowersyjne działania producentów odzieży, polegające na umieszczaniu na dziecięcych ubrankach symboliki i motywów odwołujących się do kultury śmierci. Sklepy odzieżowe zalewają towary upstrzone motywami czaszek, śmierci, krwi, zabójstw, przemocy, satanizmu bądź subkultur związanych z kultem ciemności i śmierci. Zaskakują próby łączenia przestrzeni z dwóch diametralnie przeciwnych biegunów: przestrzeni dzieciństwa i śmierci; przestrzeni beztroski, radości i afirmacji rozwijającego się życia z przestrzenią cierpienia i umierania.
To nic innego, jak okradanie dzieci z radości i nadziei. Czy „przemysł odzieżowy” ma tego świadomość? Cóż, tam liczą się tylko dochody, a tworzona oferta nie bierze pod uwagę kwestii moralnych. A o ile znaczna część treści umieszczanych na ubraniach jest moralnie obojętna dla użytkownika, o tyle pewne treści, znaki i symbole wpływają na rozwój człowieka, jego psychikę i moralność – zauważa kapłan.
Zwraca też uwagę, że oswajanie dzieci z motywami śmierci odbiera im nadzieję, radość, beztroskę i poczucie bezpieczeństwa. Obecność tych uczuć jest niezbędna dla prawidłowego rozwoju psychiki dziecka i jego duchowości. Ich brak połączony z epatowaniem symboliką demoniczną lub turpistyczną to wstęp do niewiary w dobroć i wszechmoc Boga, to podważenie wiary w obecność obiektywnego źródła dobra i piękna, to narastające poczucie strachu, zagrożenia i wszechpotęgi śmierci – zaznacza.
Mówmy dzieciom o pięknie!
Co to wszystko oznacza dla dzieci? Otóż, dopóki przez kontakt z pozytywnymi treściami i bodźcami nie ukształtuje się w dziecku psychika, sfera estetyczna i duchowa, dopóty kontakt dziecka z symboliką śmierci będzie szkodził fundamentom jego psychiki i duchowości. Przed tym – jako odpowiedzialni dorośli – musimy dzieci chronić. To nasz obowiązek!
Pamiętajmy też, że dziecko, którego postrzeganie piękna i radości zostanie zdeformowane bądź zaburzone, w przyszłości będzie miało poważne problemy z doborem właściwych emocji w stosunku do konkretnych bodźców. Będzie miało problem z okazywaniem emocji, których nigdy dobrze nie poznało. Istnieje także ryzyko, że dziecko oswojone z estetyką śmierci w przyszłości chętniej będzie wybierało przedmioty o podobnej estetyce. W ostateczności zaś może paść ofiarą którejś z subkultur operujących estetyką zniszczenia, ciemności, przemocy lub śmierci.
Pozostaje jeszcze bardzo istotna w tym kontekście kwestia – wiary. Otóż, jak podkreśla ks. Kostrzewa, dla ludzi wyrastających na gruncie kultury chrześcijańskiej nie do pogodzenia jest wyznawanie wiary w Jezusa Chrystusa, który zwyciężył śmierć i przywrócił nam radość i nadzieję, ze świadomym afirmowaniem kultury śmierci. Zatem zamiast iść w szkaradę, mówmy dzieciom o pięknie. Igranie ze śmiercią źle się skończy!
Marcin Austyn
