Spis powszechny przeprowadzony w USA ujawnił, że coraz więcej Amerykanów w wieku pomiędzy 18 a 34 lata mieszka ze swoimi rodzicami, a nie współmałżonkiem. Młodzi nie chcą się usamodzielnić. Podobny trend od dawana obserwowany jest w krajach Europy Południowej, zwłaszcza we Włoszech.
Czterdzieści lat temu, w połowie lat siedemdziesiątych młodzi dorośli Amerykanie – w wieku 18-34 lata – byli znacznie częściej usamodzielnieni i mieszkali wraz z żoną/mężem w oddzielnym gospodarstwie domowym.
Wesprzyj nas już teraz!
Ten czas jednak minął. Zgodnie z najnowszym spisem ludności przeprowadzonym przez Biuro Spisu Powszechnego Stanów Zjednoczonych, „obecnie więcej młodych ludzi mieszka z rodzicami niż w jakimkolwiek innym okresie”.
„Co więcej” – czytamy w raporcie – „prawie 9 na 10 młodych ludzi, którzy rok temu mieszkali w domu swoich rodziców, nadal żyją tam dzisiaj, przez co mają zapewnione stabilne warunki”. Według amerykańskiego urzędu 22,9 miliona osób w wieku od 18 do 34 lat mieszka z rodzicami w porównaniu z 19,9 miliona osób pozostających w związkach małżeńskich i mieszkających ze współmałżonkiem.
W 1975 r. – zgodnie z ówczesnym spisem ludności – 31,9 miliona Amerykanów w wieku od 18 do 34 lat zawarło małżeństwo i mieszkało ze swoim małżonkiem. Małżeństwo było najpopularniejszą formą uregulowania relacji między młodymi mężczyznami i kobietami.
W 1975 r. we wspólnym domu z rodzicami mieszkało 14,7 mln osób w wieku od 18 do 34 lat. 6,1 mln osób żyło w „innym” układzie (w tym z rodzeństwem, dziadkami, innymi krewnymi lub nie związanymi współlokatorami). 3,1 mln osób żyło samotnie, a 0,7 mln osób mieszkało z „partnerem”(konkubinat).
W 2016 r. tylko 19,9 miliona młodych osób pozostawało w związku małżeńskim i mieszkało z małżonkiem, podczas gdy 22,9 miliona mieszkało w domu rodziców. Również w 2016 r. 15,6 mln osób żyło w „innym” układzie. 9,2 miliona kohabitowało z niezamężnym partnerem, a 5,9 milionów żyło samotnie.
W 1975 roku dla porównania 57 procent osób w wieku 18-34 lat mieszkało ze współmałżonkiem, 26 proc. mieszkało w domu rodziców, 11 proc. pozostawało w innym „układzie”, 5 proc. żyło samotnie, a 1 procent – mieszkało z „partnerem”.
W 2016 r. 31 procent mieszkało w domu rodziców, 27 proc. – ze współmałżonkiem, 21 proc. – w innym „układzie”, 12 proc. – żyło z niezamężnym partnerem, a 8 proc. – mieszkało samotnie.
Wzrost liczby młodych dorosłych mieszkających w domu zbiegł się w czasie ze spadkiem statusu ekonomicznego młodych mężczyzn. „Więcej młodych mężczyzn spada na dno drabiny dochodowej” – stwierdzono w analizie Biura Spisu Ludności. „W 1975 r. tylko 25 procent mężczyzn w wieku od 25 do 34 lat miało dochody poniżej 30 tys. dolarów rocznie. Do 2016 r. udział ten wzrósł do 41 procent młodych mężczyzn (przychody dotyczą 2015 r.)”.
„Obecnie jest więcej młodych kobiet niż młodych mężczyzn z wykształceniem wyższym, podczas gdy w 1975 r. liczba mężczyzn z wyższym wykształceniem przewyższała liczbę kobiet” – czytamy.
W ostatniej dekadzie tempo zmian w sposobie życia młodych Amerykanów było szybkie i niejednakowe w stanach i regionach kraju. W 2005 r. większość młodych ludzi mieszkała niezależnie we własnym gospodarstwie domowym (sam, z małżonkiem lub niezamężnym partnerem), co stanowiło przeważającą formę życia w 35 stanach. Do roku 2015, zaledwie dziesięć lat później, tylko w sześciu stanach większość młodych ludzi żyje samodzielnie.
Z wyjątkiem Kalifornii (38,1 proc.) i Missisipi (36,8 proc.), największy odsetek osób w wieku od 18 do 34 lat mieszkających z rodzicami koncentrował się wzdłuż wybrzeża Atlantyku. Wśród nich były stany: New Jersey (46,9 proc.), Connecticut (41,6 proc.), New York (40,6 proc.) Maryland (38,5 proc.), Floryda (38,3 proc.), Rhode Island (37,1 proc.), Pensylwania (37,1 proc.) i Massachusetts (37 proc.).
Dziesięć stanów z najniższym odsetkiem osób w wieku od 18 do 34 lat mieszkających z rodzicami koncentrowało się na obszarze środkowo-zachodnich stanów. Są to: Dakota Północna (14,1 proc.), Dakota Południowa (19,9 proc.), Wyoming (20,9 proc.), Nebraska (22,7 proc.), Iowa (22,8 proc.), Montana (24,1 proc.), Colorado (24,6 proc.), Kansas (26,0 proc.), Waszyngton (26,6 proc.) i Oklahoma (26,7 proc.) i Oregon (26,7 proc.).
„Dlaczego istnieją różnice geograficzne w życiu młodych ludzi?” – zadają pytanie twórcy opracowania spisu ludności. Wg nich czynnikami przesądzającymi o samodzielnym mieszkaniu są: lokalne rynki pracy i rynki mieszkaniowe, które decydują o tym, czy młodzi mogą znaleźć dobre miejsce pracy i tanie mieszkania. To z kolei wpływa na decyzję o stworzeniu własnego gospodarstwa domowego.
Źródło: cnsnews.com.,
AS
