Ojcowie synodalni chcą, by w dokumencie końcowym Synodu Młodych znalazło się odniesienie do skandali seksualnych z udziałem duchownych, pozycji kobiet w Kościele, młodzieży o „różnej orientacji seksualnej”, a także migracji, środowiska, handlu ludźmi itp. Niektórzy chcą daleko posuniętych zmian liturgicznych i większego wpływu młodych ludzie na decyzje dotyczące działalności wspólnot parafialnych i Kościoła w ogóle.
Tak jak podczas poprzedniego Synodu Rodzin, grupy robocze zostały poproszone o przygotowanie refleksji w punktach uwzględnionych w tzw. dokumencie roboczym (Instrumentum laboris).
Wesprzyj nas już teraz!
Grupa niemieckojęzyczna podniosła kwestię wprowadzenia zmian po Synodzie. Zwracając szczególną uwagę na interwencję kardynała Vincenta Nicholasa z Westminster w Wielkiej Brytanii apelowała o zajęcie się sprawą handlu ludźmi. Jednocześnie podkreślono rolę kobiet w Kościele i potrzebę dyskusji o „seksualności i partnerstwie”. „Wierzymy, że rola kobiet w Kościele w podejmowaniu decyzji i przywództwie powinna zostać znacznie wzmocniona” – napisali. „Chcemy poważnej dyskusji z młodymi ludźmi w Kościele na temat seksualności i partnerstwa” – dodali. Wezwali także do „zamiaru wykrycia i złagodzenia konkretnych problemów młodzieży w diecezji (na przykład ukrytego lub otwartego ubóstwa, narkomanii, przestępczości nieletnich, migrantów dorastających, ofiar przemocy)”.
Ojcowie przynaglali Kościół do „konkretnej intencji regularnego spotykania się z młodymi ludźmi, szczególnie z mniej uprzywilejowanymi”. Przedstawili również sugestie dotyczące kilku zagadnień, w tym katechezy, zaangażowania w ekologię i rozwijania nowych ruchów, stowarzyszeń i sztuki w Kościele. Niemieccy biskupi apelowali, by w dokumencie końcowym odnieść się do ostatnich skandali seksualnych. „Uważamy, że ostateczny dokument nie może się rozpocząć bez jasnego słowa o dramacie wykorzystywania seksualnego dzieci i nastolatków” – stwierdzili. „Uważamy również, że my, biskupi, nie możemy wrócić do domu bez wyraźnej intencji (tutaj wyrażonej) konkretnych zmian, aby zapewnić lepszą profilaktykę i opiekę ofiarom”.
Anglojęzyczna grupa ojców synodalnych skupiła się na duszpasterstwie wśród młodych. Zdaniem jej uczestników, dokument końcowy powinien zawierać praktyczne instrukcje i zalecenia dot. duszpasterskich działań.
Grupa A, prowadzona przez kardynała Oswalda Graciasa z Mumbaju przedstawiła szczegółowe sugestie, w tym praktyczne materiały dla rodziców i dziadków jako pierwszych nauczycieli młodych zwracając „większą uwagę na formowanie nauczycieli i programy duszpasterstwa w katolickich szkołach oraz uniwersytetach”. Grupa ta chce większego udziału młodych ludzi w liturgii i zajęciach kościelnych, by mieli większy wpływ na decyzje.
Grupa dyskutowała także o potrzebie ponownego skupienia się parafii wokół „potrójnego doświadczenia Kościoła – jako tajemnicy, komunii i misji”. Ich zdaniem, myślą przewodnią dokumentu końcowego powinno być to, że młodzi nie są tylko podmiotem ewangelizacji, ale także jej „agentami”.
Grupa B kierowana przez kardynała Blase’a Cupicha z Chicago zaproponowała wpisanie w dokumencie odrębnej sekcji dot. osób o skłonnościach homoseksualnych i potrzebie „pasterskiego towarzyszenia tym ludziom”.
Grupa D kierowana przez kardynała Daniela DiNardo z Houston-Galveston dodała: „nikt, ze względu na płeć, styl życia lub orientację seksualną, nigdy nie powinien czuć się niekochany, zaniedbany. Jednakże, jak precyzuje św. Tomasz z Akwinu, miłość oznacza pragnienie dobra drugiego. I dlatego prawdziwa miłość w żaden sposób nie wyklucza wezwania do nawrócenia, do zmiany życia”. Wreszcie grupy anglojęzyczne zalecały korzystanie przez Kościół z mediów cyfrowych jako środków docierania do młodych ludzi.
Włoskie grupy w dużej mierze skupiły się na potrzebie odpowiedniego sprostania wyzwaniom, przed jakimi stają młodzi. aby „odpowiedzieć na ich pytania dotyczące większych tematów, takich jak seksualność, aborcja i marginalizacja, zwłaszcza kobiet i ubogich”.
Pierwsza grupa, kierowana przez kard. Angelo De Donatis, wikariusza Rzymu i arcybiskupa Vincenzo Paglia, przewodniczącego Papieskiej Akademii Życia posłużyła się biblijnym obrazem rozmnożenia chleba jako przykład centralności Jezusa dla wiary. Apelowano o większe zaangażowanie młodych w parafiach, ich wolontariat w szczególności w działalność dot. posługi wobec ubogich. Duchowni chcą też większego nacisku na Ewangelię, formację i Eucharystię.
Druga grupa prowadzona przez kardynała Fernando Filoniego, prefekta Watykańskiej Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów i arcybiskupa Bruno Forte, organizatora Synodu uważa, że do tej pory ojcom synodalnym nie udało się odpowiednio rozwiązać problemów, takich jak korzyści / wyzwania cyfrowego świata, związek między wiarą a nauką oraz powszechne „społeczne, duchowe i etyczne zamieszanie”.
Członkowie tej grupy „pochylili się” nad problemem „marginalizacji, w szczególności kobiet, które często są ofiarami machismo wystarczająco silnego, by zabić” , jak również tych, którzy są uzależnieni od narkomanii lub doznają fizycznego, bądź duchowego cierpienia. Ta grupa również akcentowała kwestię „szczególnej uwagi i towarzyszenia tym, którzy mają pociąg płciowy do osób tej samej płci”. Zwrócono uwagę na problem bezrobocia wśród młodych. Wspomniano także o kwestiach związanych z szeroko pojmowaną seksualnością, aborcją, wykluczeniem społecznym i etnicznym, jak również o wpływie okultyzmu, którego nie należy lekceważyć.
Trzecia grupa, kierowana przez kardynała Gianfranco Ravasi, przewodniczącego Watykańskiej Rady ds. Kultury oraz biskupa Pietro Marię Fragnelli z Trapani, skupiła się na czterech kluczowych obszarach: „poszukiwaniu szczęścia w słuchaniu siebie i Słowa Bożego, potrzebie postawienia osoby w centrum, rozpoznania drogi, którą musi przejść każda osoba i troski o środowisko”. Inne obszary, na które kładziono nacisk, to znaczenie kultu maryjnego, potrzeba opracowania programów towarzyszenia i rozeznania, potrzeba lepszej formacji biblijnej i teologicznej poza instytucjami akademickimi, wykorzystania technologii, znaczenia usług i niesienia pomocy młodym migrantom. Zwrócono również uwagę na potrzebę zapewnienia lepszej formacji i towarzyszenia młodym parom, zarówno tym, które są zaręczone, jak i tym, które niedawno się pobrały oraz potrzebie przezwyciężenia dyskryminacji.
Francuskojęzyczna grupa A pod przewodnictwem arcybiskupa David Macaire podkreśliła, że dobrze by było, aby zarówno rodzice, jak i młodzi ludzie na równi z młodymi parami dawali świadectwo. o tym „jak starają się żyć swoim sakramentem małżeństwa i wychowywać dzieci”. Inna grupa podkreśliła, że zwracając uwagę na problemy duszpasterskie młodych ludzi, należy pamiętać, że „życie młodej osoby w wieku od 16. do 30. lat nie jest liniowe”.
„Jest naznaczone sukcesami, porażkami, decydującymi i szczęśliwymi kamieniami milowymi, takimi jak zdanie egzaminu, pierwsza praca, stworzenie pary i założenie rodziny”. Zasugerowano, że „Kościół powinien pamiętać, iż zasoby duchowe niezbędne do zaspokojenia takich potrzeb nie powinny mieć charakteru formalnego”. Dwie różne grupy podkreśliły, że choć tematem synodu mogą być młodzi ludzie, ważne jest, aby nie byli całkowicie oddzieleni od szerszego życia Kościoła. Duszpasterskie nawrócenie i odnowa jest celem całego Kościoła.
Francuskojęzyczne grupy zakwestionowały ideę, by powołać odrębną dykasterię, skupiającą się szczególnie na sprawach młodych ludzi, ponieważ „ryzykowałoby to zwiększenie ich izolacji”. Zamiast tego zaproponowano zalecenie, aby w ramach wszystkich dykasterii skupiono się na słuchaniu i integracji młodych.
Duchowni mówili także o roli młodych, jako „przekaźnikach” społecznego nauczania Kościoła, by „umożliwić dialog wiary Kościoła z nowymi kulturowymi paradygmatami, nie przez faworyzowanie duchownych Kościoła w tych tematach, ale przez formowanie młodych ludzi, którzy będą mogli być aktorami, by poznać i odważyć się odpowiedzieć na nadzieję, która jest w nich. Stopniowo, obraz Kościoła Chrystusowego jako przyjaciela świata zmieni się” – zakończyli.
Hiszpańskojęzyczna grupa B, kierowana przez kardynała Luisa Ladarię Ferrer, szefa Watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary napisała, że Kościół musi przyjąć „serdeczną postawę”, aby zachęcać do integracji i towarzyszenia wszystkim ludziom, „w tym także o różnych orientacjach seksualnych, aby mogli wzrastać w wierze i w ich relacji z Bogiem”.
Przyjazna postawa nie oznacza jednak zmiany w nauczaniu Kościoła na temat seksualności – zastrzegli. Grupa zasugerowała, by „odpowiednie” biuro Watykanu rozwijało „orientację”, która „systematycznie i wyraźnie będzie podchodzić do kwestii seksualności, z argumentami antropologicznymi, dostępnymi dla wszystkich młodych ludzi, pokazując, że cnota czystości jest radosną afirmacją, stwarzając warunki dla ludzkiej i boskiej miłości”. Mówiąc o kobietach, grupa napisała, że cenią miejsce, które mają w Kościele i uznają, że mają równą godność z mężczyznami i zarówno udział kobiet jak i mężczyzn winien być uwzględniany w programach duszpasterskich Kościoła, jako że „uzupełniają się nawzajem i sprawiają, że życie całej wspólnoty jest owocne”. Z tego samego powodu, grupa proponuje „większy udział kobiet w duszpasterskim rozeznaniu poprzez aktywną współpracę w sytuacjach podejmowania decyzji”.
Zwrócono uwagę na potrzebę pomagania osobom młodym, które padły ofiarami przestępstw internetowych, od pornografii dziecięcej po cyberprzemoc, udzielając wsparcia ofiarom i wydając materiały uświadamiające, propagując „odpowiedzialne obywatelstwo cyfrowe”. Grupa proponuje również, aby praktyka „synodalności” stała się stałą cechą w życiu Kościoła, promując udział wszystkich ochrzczonych ludzi dobrej woli, każdego według wieku, stanu i powołania, skutecznego i rzeczywistego aktywnego uczestnictwa młodych ludzi w każdej diecezji, Konferencji Episkopatu i Kościele powszechnym”.
Podobnie jak pierwsza grupa hiszpańska pod przewodnictwem kardynała Hondurasu, Oscara Rodrigueza Maradiaga, podkreślili potrzebę, by młodzi ludzie byli w większym stopniu byli misjonarzami. Ta grupa także mówiła o potrzebie „nawrócenia”, co wymaga od Kościoła „słuchania, wychodzenia na przeciw, rozeznawania, towarzyszenia”. Hiszpańskojęzyczni duchowni przekonywali, że opustoszałe świątynie są spowodowane brakiem harmonii z ludźmi, szczególnie z młodymi ludźmi. Zasugerowali więc zmianę liturgii, by była ona „bardziej partycypująca”, wprowadzenie nowych pieśni i rewizję formuł modlitewnych. „Jeśli młodzi ludzie porzucają celebrację Eucharystii, to jest to pierwszy objaw ich utraty wiary” – napisali.
Portugalskojęzyczna grupa, pod przewodnictwem brazylijskiego kardynała João Braza de Avis napisała, że globalizacja – poza pozytywnymi skutkami, powoduje „rany”, które przynaglają Kościół do tego, by promować „społeczeństwo inkluzywne, aby nikt nie został pominięty”. Uznali znaczenie różnych przejawów pobożności ludowej takich jak pielgrzymki i wizyty w sanktuariach, które mogą przyciągnąć młodych ludzi. Towarzyszenie ma pomóc im odkryć moralność i doktrynę Kościoła.
Grupa zasugerowała powołanie globalnej „rady” lub obserwatorium młodzieży, oprócz dykasterii watykańskiej ds. święckich, rodziny i życia, która w praktyce zajmie się posługą dla młodzieży. Grupa zatwierdziła 25 sugestii dotyczących kilku tematów, chociaż nie zagłębiała się w ich treść. Wśród nich jest sieć dla duszpasterstwa młodzieży, młodzi ludzie z niepełnosprawnościami, młodzi ludzie w więzieniu; opieka duszpasterska dla młodych „homoseksualistów”, młodzieżowe doświadczenia misyjne, Maryja i młodzi.
Źródło: cruxnow.com.,
AS
