Kościół łaciński – jak sama nazwa wskazuje – uważa łacińskość za swoją własną kulturę, a łacinę za swój język. A może raczej – uważał? Papież Leon XIV podjął w tej sprawie własne decyzje.
24 listopada Stolica Apostolska opublikowała nowy Regulacje generalne Kurii Rzymskiej (Regolamento generale della Curia Romana).
W rozdziale XIII artykule 50 zapisano: „Instytucje kurialne sporządzają co do zasady sporządzają swoje dokumenty w języku łacińskim albo w innym języku”.
Wesprzyj nas już teraz!
Trudno zrozumieć znaczenie tego paragrafu. Logicznie rzecz biorąc określenie „co do zasady” odnosi się do słów „w języku łacińskim albo w innym języku”. Trudno jednak mówić o wyjątkach od takiej zasady – bo musiałoby to oznaczać wyrażenie dokumentów poza językiem.
Wygląda na to, że zdanie po prostu niefrasobliwie sformułowano. Chodziłoby zatem o to, by wyrażać dokumenty „co do zasady po łacinie” – i ewentualnie w innym języku.
Utrzymanie łaciny jako języka typicznego zdaje się potwierdzać kolejny z zapisów tego samego artykułu. Mówi on, że Sekretariat Stanu utworzy specjalne biuro ds. języka łacińskiego na służbie Kurii Rzymskiej.
Póki co Leon XIV i urzędy kurialne nie publikowały po łacinie. Przykładowo niedawny list apostolski „In unitate fidei” ogłoszono od razu w kilku językach, ale nie w łacińskim. Z kolei notę doktrynalną „Una caro” Dykasterii Nauki Wiary – jedynie po włosku.
Za pontyfikatu Franciszka Kuria Rzymska odeszła od łaciny, dokumenty publikowano zwykle w innych językach, najczęściej właśnie po włosku. Jak będzie teraz, pokaże przyszłość. Wydaje się jednak, że na gruncie zapisów „Reguł generalnych” ogłaszanie ostatecznej śmierci łaciny w Kurii Rzymskiej wydaje się przedwczesne.
Źródło: vatican.va
Pach
