Czy papież może zmieniać doktrynę?

O ile jedni kwestionują autorytet papieski, o tyle inni błędnie go postrzegają. Tymczasem choć papież jest głową Kościoła, nad nim znajduje się Ktoś jeszcze: Pan Jezus. Władza papieska pozostaje zatem służebna wobec Ewangelii.

Jak czytamy w komentarzu do Biblii Tysiąclecia „Piotr uważał przepisy Prawa ST o pokarmach i obmyciach obrzędowych za nie obowiązujące, tu jednak ustąpił wobec gorliwości zwolenników judaizmu ze względów taktycznych, by uniknąć niepokojów”. Ta niekonsekwentna postawa spotkała się z jawnym oporem świętego Pawła. Apostoł Narodów pisał do Galatów:

Wesprzyj nas już teraz!

„Gdy następnie Kefas przybył do Antiochii, otwarcie mu się sprzeciwiłem, bo na to zasłużył. Zanim jeszcze nadeszli niektórzy z otoczenia Jakuba, brał udział w posiłkach z tymi, którzy pochodzili z pogaństwa. Kiedy jednak oni się zjawili, począł się usuwać i trzymać się z dala, bojąc się tych, którzy pochodzili z obrzezania.

To jego nieszczere postępowanie podjęli też inni pochodzenia żydowskiego, tak że wciągnięto w to udawanie nawet Barnabę. Gdy więc spostrzegłem, że nie idą słuszną drogą, zgodną z prawdą Ewangelii, powiedziałem Kefasowi wobec wszystkich: Jeżeli ty, choć jesteś Żydem, żyjesz według obyczajów przyjętych wśród pogan, a nie wśród Żydów, jak możesz zmuszać pogan do przyjmowania zwyczajów żydowskich”? [Biblia Tysiąclecia; Ga 2; 11-14].

Upomnienie świętego Pawła komentuje święty Tomasz w Summie Teologicznej „w ten sposób Paweł nie byłby zganił Piotra, gdyby pod pewnym względem nie był mu równy, mianowicie pod względem obrony wiary. Natomiast upomnieć po cichu i z szacunkiem może nawet ten, kto nie jest równy.

Taki sposób upomnienia zaleca Apostoł w liście do Kolosan: powiedzcie Archippowi: bacz, abyś wypełnił posługę. Z drugiej jednak strony trzeba wiedzieć, że w wypadku zagrożenia dla wiary, podwładni powinni upominać przełożonych nawet publicznie. I tak nawet Paweł, który był podwładnym Piotra, strofował go publicznie, a powodem tego było grożące zaburzenie w sprawach wiary.

I tak to rozumie Glossa Augustyna do listu do Galatów mówiąc: sam Piotr dał przykład przełożonym, by w wypadku zejścia z prostej drogi nie oburzali się na upomnienia podwładnych” [Święty Tomasz, Summa teologiczna II-II art. 33 / katedra.uksw.edu.pl].

Cel władzy papieskiej

Jak czytamy w konstytucji dogmatycznej Pastor Aeternus „następcom Piotra Duch Święty został obiecany nie w tym celu, by na podstawie Jego objawienia podawali nową naukę, lecz aby przy Jego pomocy święcie zachowywali i wiernie wyjaśniali objawienie otrzymane przez Apostołów, tzn. depozyt wiary” [Brewarium Fidei 672 / katolik.pl].

Gdyby hipotetycznie doszło kiedyś do sytuacji popadnięcia przez papieża w herezję, to nie oznaczałoby, że ludzie muszą iść za tą herezją. Jak bowiem zauważył Innocenty III „tym bardziej nie może się rzymski papież chlubić, ponieważ może być sądzony przez ludzi – a raczej, można wykazać, że już został osądzony, jeśli utraci swoją właściwość popadając w herezję; gdyż ten, kto nie wierzy już został osądzony” [Sermo 4: In Consecratione, PL 218, 670 / ultramontes.pl].

XII-wieczny prawnik kanoniczny Gracjan (cytowany przez kardynała Leo Raymonda Burke) twierdził, że nie wolno upominać papieża poza przypadkiem podejrzenia jego odstępstwa od wiary [13.04.2018 / lifesitenews.com].

Prawa wiernych

Kodeks Prawa Kanonicznego podkreśla, że wierni dysponują prawem do ujawniania swojego zdania w kwestiach dotyczących dobra Kościoła „stosownie do posiadanej wiedzy, kompetencji i zdolności, jakie posiadają, przysługuje im prawo, a niekiedy nawet obowiązek wyjawiania swojego zdania świętym pasterzom w sprawach dotyczących dobra Kościoła, oraz – zachowując nienaruszalność wiary i obyczajów, szacunek wobec pasterzy, biorąc pod uwagę wspólny pożytek i godność osoby – podawania go do wiadomości innym wiernym” [Kodeks Prawa Kanonicznego Kan. 212 §3].

Bardziej należy słuchać Boga niż ludzi

Apostołowie za głoszenie Ewangelii zostali skarceni przez Sanhedryn. Nie podporządkowali się jednak żydowskiej władzy religijnej. Jak czytamy na kartach Pisma Świętego „przyprowadziwszy ich stawili przed Sanhedrynem, a arcykapłan zapytał: Zakazaliśmy wam surowo, abyście nie nauczali w to imię, a oto napełniliście Jerozolimę waszą nauką i chcecie ściągnąć na nas krew tego Człowieka? Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi – odpowiedział Piotr i Apostołowie” [Biblia Tysiąclecia Dz 5; 27-29].

Święty Paweł podkreśla, że nikt, nawet prawowita władza kościelna, nie posiada prawa do zmieniania Ewangelii. „Ale gdybyśmy nawet my lub anioł z nieba głosił wam Ewangelię różną od tej, którą wam głosiliśmy – niech będzie przeklęty! Już to przedtem powiedzieliśmy, a teraz jeszcze mówię: Gdyby wam kto głosił Ewangelię różną od tej, którą [od nas] otrzymaliście – niech będzie przeklęty!” [Biblia Tysiąclecia Ga 1; 8-9].

mjend

Inne teksty cyklu #błędy współczesności:

Zaczynamy cykl #błędy współczesności. Bo nauka Kościoła jest wieczna!

Ubóstwienie ubóstwa. Czy bieda wystarczy do zbawienia?

Ekumenizm ponad wszystko?

Przede wszystkim filantropia?

„Starsi bracia” ważniejsi niż Prawda?

Miłość to tylko uczucie?

„Dobroludzizm”. Czy istnieje szczęście bez Boga?

Zbawienie należne z automatu?

Protestantyzm równie dobry co katolicyzm?

Zgubne konsekwencje odrzucenia prymatu Piotra