Jak donosi watykanista Sandro Magister, papież-emeryt w prywatnej rozmowie skrytykował decyzję nakładającą na Franciszkanów Niepokalanej „zakaz” odprawiania Mszy w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego. Zdaniem Benedykta XVI, to decyzja „krzywdząca” i naruszająca motu proprio „Summorum Pontificum”.
Zakaz celebrowania Mszy św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego, nałożony przez Kongregację ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego za wyraźną aprobatą papieża Franciszka na Zgromadzenie Franciszkanów Niepokalanej, narusza prawo ustanowione przez Benedykta XVI. Włoski dziennikarz wskazuje, że taka opinia wyrażona została, ale w prywatnej rozmowie z papieżem-seniorem. Decyzja w sprawie Franciszkanów Niepokalanej ma być „krzywdząca”.
Wesprzyj nas już teraz!
Magister przypomina słowa Franciszka z ostatniego wywiadu udzielonego jezuickiemu magazynowi „La Civilta Cattolica”. – Myślę, że decyzja papieża Benedykta w tej sprawie (chodzi o list Summorum Pontificum – przyp.red) była podyktowana roztropnością i wiązała się z chęcią pomocy osobom mającym tę szczególną wrażliwość. Uważam jednak za niepokojące i niebezpieczne zjawisko ideologizacji Vetus Ordo, jego zinstrumentalizowanie – powiedział wówczas papież Franciszek. Jak podkreśla watykanista, Benedykt XVI uważał jednak, że „obie formy rytu mogą się wzajemnie ubogacać”.
W tym samym wywiadzie Franciszek określił posoborową reformę liturgiczną jako „misję w służbie ludu Bożego”. „Sobór Watykański II był powtórnym odczytaniem Ewangelii w świetle współczesnej kultury”– podkreślał. Zdaniem Sandro Magistra, papież Bergoglio zaprezentował wizję liturgii ubogiej, będącą przeciwieństwem „perspektywy Ratzingera”. Dodał także, że 26 września Franciszek „pozbył się” pięciu doradców ds. papieskich celebracji liturgicznych. Wśród usuniętych osób znalazł się o. Uwe Michael Lang, główny liturgista Benedykta XVI.
Warto zauważyć, że emerytowany biskup Rzymu po długim milczeniu zaczął nie tylko odnosić się do propozycji swojego następcy, ale w oóle podejmować publiczne polemiki. Skierował np. list do znanego włoskiego matematyka i filozofa, Piergiorgio Odifreddiego, w którym skrytykował postawę ateistyczną wskazując na „agresywność i nieprzemyślaną argumentację”. Polemizował przede wszystkim z twierdzeniami jakoby teologia nie zasługiwała na status nauki. Podkreślił, że teologia jest nauką, która stosuje metody możliwe do zweryfikowania, wykluczając arbitralność sądów.
Emerytowany biskup Rzymu wskazał także na silny związek rozumu z religią. Odnosząc się do molestowaniu nieletnich przez niektórych duchownych napisał: „Nigdy nie próbowałem ukryć tych rzeczy. Cierpieniem jest dla nas fakt, że siła zła przenika aż do tego stopnia wewnętrzny świat wiary. Z jednej strony musimy to cierpienie znosić, natomiast z drugiej musimy uczynić wszystko, co możliwe, aby takie przypadki nie miały więcej miejsca. Nie można się też pocieszać, że według badań socjologów odsetek księży winnych takich przestępstw nie jest wyższy od tego, jaki odnotowuje się w innych, porównywalnych kategoriach zawodowych. W każdym razie nie należy przedstawiać ostentacyjnie tej dewiacji, jakby była podłością typową dla katolicyzmu”.
Joseph Ratzinger podkreślił również, że o ile nie wolno milczeć o złu w Kościele, to nie wolno też przemilczać wielkiej drogi dobra i czystości, jaką wiara chrześcijańska wytyczyła na przestrzeni wieków. „Trzeba przypominać – pisze – wielkie postaci wiary: Benedykta z Nursji, jego siostrę Scholastykę, Franciszka i Klarę z Asyżu, Teresę z Avila i Jana od Krzyża, wielkich świętych miłosierdzia, jak Wincenty i Kamil de Lellis, aż po Matkę Teresę z Kalkuty oraz wielkie i szlachetne postaci z dziewiętnastowiecznego Turynu. Prawdą jest, że również dzisiaj wiara pobudza wielu ludzi do bezinteresownej miłości, do służby innym, do uczciwości i sprawiedliwości”.
Źródło: RorateCaeli, chiesa.espressonline.it., AS.
