Niedawne orzeczenie Dykasterii Nauki Wiary, krytykujące użycie maryjnego tytułu „Współodkupicielki” wywołało szeroką dyskusję. Krytycy dokumentu kard. Fernándeza zwracali uwagę, że po ten termin sięgały kluczowe postaci w historii Kościoła, a on sam w żaden sposób nie podważa jedyności zbawczej Chrystusa. Co więcej, Sobór Watykański II uznał poprawność dogmatyczną tego określenia. W obliczu tak poważnej dyskusji warto pogłębić rozumienie wyjątkowej roli Maryi w dziele Zbawienia. Roli, która nie przyćmiewa Chrystusa, a towarzyszy nieodłącznie Jego doskonałej Ofierze.
Poprawnie pojąć udział Matki Chrystusa w Odkupieniu przez Niego świata pomagają dwie pozycje wydane przez Fundację Rosa Mystica. To książkowe wydania prac magisterskich, jakie pod kierunkiem ks. prof. Roberta Skrzypczaka napisały siostra Maria Assunta Wąchała oraz siostra Maria Jadwiga Rorot – Franciszkanki Niepokalanej.
Pierwsza z zakonnic wyjaśniała w pracy „Maryja a dzieło Odkupienia” charakter udziału Najświętszej Panny w Męce Zbawiciela. Dokładnie tego zagadnienia dotyczy tytuł „Współodkupicielki” – wskazujący na zupełnie wyjątkową rolę Maryi, stojącej pod Chrystusowym Krzyżem. Podczas gdy stara Ewa podała Adamowi owoc z zakazanego drzewa, prowadząc go do grzechu, tak Nowa Ewa dała Nowemu Adamowi ciało ludzkie, jakie było narzędzie Odkupienia, wyjaśniała siostra Maria Assunta Wąchała.
Wesprzyj nas już teraz!
W pracy magisterskiej zakonnica przywołała wiele pism teologicznych oraz wypowiedzi magisterium świadczących, że niezawinione cierpienie bezgrzesznej przecież Maryi odegrało rolę w nabyciu łaski przez Chrystusa dla ludzi. Matka Boża jest również z woli Chrystusa pośredniczką w udzielaniu nabytych przez Niego dla nas nadprzyrodzonych dóbr. Podobnie, jak na przykład sprawujący sakramenty święte kapłani, choć jej rola pod tym względem jest bardziej doniosła.
Wskazując na silną obecność tych prawd w katolickiej teologii siostra Maria Assunta podkreśliła jednocześnie, że żadną miarą ani nie przeczą, ani nie relatywizują one jedyności i kompletności Ofiary Chrystusa. Wyłącznie Męka Syna Bożego ma wartość odkupieńczą sama z siebie. Choć cierpienia Matki Najświętszej rzeczywiście przyczyniły się do zbawienia świata – to wartość czerpią wyłącznie z podporządkowania Ofierze Syna Bożego. Trzeba stale pamiętać o tej zasadzie w czasie lektury, aby nie zrozumieć opacznie części cytatów czy pojęć, jakie napotkamy w tekście. Wszystkie należy osadzić w kontekście refleksji o obiektywnym i wyjątkowym udziale Maryi w Odkupieniu – dokonanym jedynie przez Jej Syna. Ta wizja, jak trafnie pokazuje siostra, to optyka integralnie katolicka.
Z kolei praca siostry Marii Jadwigi Rorot, zatytułowana „Ślub Maryjny. Nowy owoc myśli franciszkańskiej” przybliża czytelnikowi refleksję teologiczną bł. Jana Dunsa Szkota. Mariologia tego franciszkańskiego uczonego stała się szczególnie istotna dla ogłoszenia m.in. dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Obecnie zakorzenione są w niej nowe praktyki maryjnej pobożności, promowane m.in. przez świętego Maksymiliana Marię Kolbe. Lektura to studium franciszkańskiej tradycji mariologicznej, która w sposób wyjątkowy zwraca uwagę na niepowtarzalną rolę Matki Bożej w historii zbawienia.
Według ks. prof. Roberta Skrzypczaka pozycje te mogą być lekarstwem na swojego rodzaju „minimalizm maryjny”, z jakim łatwo spotkać się w dzisiejszym Kościele. Zdaniem duchownego niechęć do odważnej prezentacji katolickiej mariologii widać dziś powszechnie w „postępowych” środowiskach.
„Łatwo jest dziś zostać posądzonym o «mariologiczny maksymalizm» – cokolwiek miałby on oznaczać – uznawany wręcz za rodzaj myślozbrodni w niektórych środowiskach – zwłaszcza przesiąkniętych dyktaturą dialogizmu i ekumenicznej poprawności”, pisał duchowny w przedmowie do pracy s. Marii Assunty Wąchały. Zamiast ulegać tej atmosferze warto pielęgnować w sobie dobre rozumienie godności i wybitnej roli, jaką została obdarzona Najświętsza Panna. Przez wielu papieży i świętych zwana Współodkupicielką oraz Pośredniczką Wszelkich Łask.
FA
