Dr Paul Cameron i dr Kirk Cameron przekonują, że pedofilia i homoseksualizm nie są odrębnymi orientacjami seksualnymi. Przeciwnie, podkreślają, że coś takiego, jak orientacja pedofilska po prostu nie istnieje. Ich zdaniem zainteresowanie nieletnimi po prostu wiąże się niekiedy z homoseksualizmem.
Dr Paul Cameron i dr Kirk Cameron zwracają uwagę, że większość „pedofilów” miewa kontakty płciowe zarówno z osobami w wieku powyżej, jak i poniżej 13 lat. Oprócz tego współżyją oni z dorosłymi. Trudno zatem wyróżnić odrębną orientację pedofilską.
Wesprzyj nas już teraz!
Według przeprowadzonej przez badaczy analizy, wśród dopuszczających się nadużyć seksualnych, homoseksualiści częściej wybierają młodszych partnerów seksualnych, niż heteroseksualiści. Ponadto większość homoseksualistów, około 80-90 procent miewa także kontakty seksualne z płcią przeciwną.
Dr Paul Cameron i dr Kirk Cameron wskazują ponadto na inne badania świadczące o zainteresowaniu nieletnimi przez homoseksualistów. Według raportu Alfreda Kinseya z 1979 roku, 27 procent z 646 badanych homoseksualnych mężczyzn i 2 procent z 222 homoseksualnych kobiet przyznało się do współżycia homoseksualnego z osobą w wieku 15 lat lub poniżej. Ponadto 10,2 procent męskich homoseksualistów przyznało się do kontaktów seksualnych z dziećmi w wieku poniżej 13 lat. Problem ten nie dotyczył żadnej lesbijki.
Autorzy tekstu przekonują, że rozróżnianie na homoseksualistów odczuwających pociąg do chłopców w wieku poniżej 13 lat i starszych nastolatków to bezsens. „Niech eksperci od zdrowia psychicznego kłócą się czy gwałcenie chłopców w tym, czy tamtym wieku wiąże się z odmienną orientacją, ale to nadal męsko-męski homoseksualizm” – podkreślają.
Naukowcy zauważają ponadto, że definicja używana przez Amerykańskie Stowarzyszenie Psychiatryczne określa pedofila jako dorosłego, który „przez okres co najmniej 6 miesięcy, miewał powtarzające się, intensywne fantazje seksualne, nakłaniające do aktywności seksualnej z dzieckiem lub dziećmi (zazwyczaj w wieku do 13 lat). Osoba ta działała w oparciu o te popędy albo też te popędy lub fantazje oznaczały znaczne cierpienie lub trudności interpersonalne”.
Dr Paul Cameron i dr Kirk Cameron wskazują ponadto, że jeszcze kilkadziesiąt lat temu w Stanach Zjednoczonych zwracano uwagę na możliwość psucia młodzieży przez homoseksualistów. Powołują się także na zeznania urzędników rządowych przed Kongresem w 1950 roku. Twierdzili oni, że ludzie o „perwersyjnej” orientacji seksualnej pracujący w instytucjach rządowych wywierają negatywny wpływ na współpracowników. Wskazywano wówczas, że tego typu ludzie zachęcają między innymi do nienormalnych praktyk seksualnych. Zwracano także uwagę na konieczność ochrony ludzi młodych i podatnych na wpływy.
Ponadto, również w 1950 roku, jeden z federalnych podkomitetów ogłosił, że homoseksualiści nie są zdolni do przyjęcia rządowej pracy. W efekcie prezydent Eisenhower zakazał zatrudniania homoseksualistów w instytucjach federalnych.
Dr Paul Cameron to budzący niechęć lewicowych środowisk psycholog i socjolog. Zajmuje się badaniem dewiacji seksualnych. Analizuje ponadto wpływ homo-propagandy na kulturę i zmiany prawne.
mjend
CZYTAJ RÓWNIEŻ (UWAGA DRASTYCZNE TREŚCI)
Paul Cameron
Medyczne konsekwencje praktyk homoseksualistów
