Występujący na całym świecie i liczony w dziesiątkach milionów niedobór pracowników ochrony zdrowia może uniemożliwić zapewnienie właściwej opieki zdrowotnej – informuje „The Lancet”. Autorzy podkreślają, że kryzys jeszcze bardziej uwidoczniła i pogłębiła pandemia COVID-19.
Badania symulacyjne dotyczące 204 krajów przeprowadzili naukowcy z Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME), niezależnej organizacji badającej zdrowie populacji przy University of Washington’s School of Medicine. Jak z nich wynika, na świecie potrzeba ponad 43 milionów dodatkowych pracowników ochrony zdrowia, aby osiągnąć cele powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego. Największe niedobory zaobserwowano w Afryce Subsaharyjskiej, Azji Południowej oraz Afryce Północnej i na Bliskim Wschodzie.
„Są to jak dotąd najbardziej kompleksowe szacunki dotyczące globalnej siły roboczej w ochronie zdrowia” – powiedział starszy autor publikacji (DOI 10.1016/S0140-6736(22)00532-3), dr Rafael Lozano, dyrektor ds. systemów opieki zdrowotnej w IHME. „Pracownicy ochrony zdrowia są kluczowi dla funkcjonowania całego systemu i powinni mieć dostęp do tych danych, aby poszczególne kraje mogły podejmować świadome decyzje i planować przyszłość”.
Wesprzyj nas już teraz!
Badacze przyjrzeli się niedoborom w czterech kategoriach: lekarze, pielęgniarki i położne, personel stomatologiczny i farmaceutyczny. W 2019 r. oszacowali, że w ponad 130 krajach brakowało lekarzy, a w ponad 150 – pielęgniarek i położnych.
Porównując obecną liczebność pracowników ochrony zdrowia z minimalnymi poziomami potrzebnymi do osiągnięcia docelowego wyniku (80) w indeksie efektywnego ubezpieczenia zdrowotnego (UHC), naukowcy oszacowali niedobór ponad 43 milionów pracowników ochrony zdrowia, w tym 30,6 miliona pielęgniarek i położnych oraz 6,4 miliona lekarzy.
„Odkryliśmy, że zagęszczenie pracowników ochrony zdrowia jest silnie powiązane z poziomem rozwoju społecznego i gospodarczego kraju” – powiedziała naczelna autorka, dr Annie Haakenstad, adiunkt nauk o pomiarach zdrowia w IHME. – „Istnieją różne strategie i podejścia do polityki, które mogą pomóc w rozwiązaniu problemu niedoborów pracowników i powinny być dostosowane do indywidualnej sytuacji w każdym kraju. Mamy nadzieję, że te szacunki mogą zostać wykorzystane do ustalenia priorytetów interwencji politycznych i opracowania przyszłych planów”.
Badanie ujawniło ponad 10-krotną różnicę w zagęszczeniu pracowników służby zdrowia zarówno pomiędzy poszczególnymi regionami, jak i na ich obszarze w roku 2019.
Uzyskane wyniki pokazują, jak źle przygotowany był świat, gdy pandemia COVID-19 rozprzestrzeniła się po nim, obciążając systemy opieki zdrowotnej, w których i tak brakowało kluczowych pracowników pierwszej linii – zauważają autorzy analiz. Ich zdaniem posiadanie tych szacunków dziś może pomóc decydentom, szpitalom i klinikom medycznym przygotować się na przyszłe pandemie poprzez zwrócenie uwagi na szkolenia i rekrutację.
Autorzy zauważają również, że wciąż jest wiele do nauczenia się na temat wpływu pandemii na pracowników służby zdrowia, w tym dynamikę płci w zasobach ludzkich związanych ze zdrowiem (HRH). Podczas pandemii dodatkowym obciążeniem dla systemu mogło być odchodzenie kobiet od formalnego zatrudnienia w ochronie zdrowia do wykonywania obowiązków opiekuńczych w domu.
PAP
