Ekonomista Krzysztof Rybiński w swym artykule w „Rzeczpospolitej” określił Europejski Bank Centralny jako nowy ZSRR ze stolicą we Frankfurcie – Związek Sterowanych Ręcznie Republik. Oba twory, zarówno ten ze stolicą w Moskwie, jak i we Frankfurcie są do siebie podobne, ponieważ i tu, i tu decyzje gospodarcze podejmuje się centralnie.
„W dawnym ZSRR o wszystkim decydowało biuro polityczne, a rząd był marionetką. Biuro postanawiało, jakie mają być zbiory zbóż, ile ma być wyprodukowanych traktorów, ile dzieci mają urodzić sowieckie kobiety po zejściu z tych traktorów. W nowym ZSRR jest podobnie. Rządy są marionetkami. Grekom, a ostatnio Włochom, banksterzy mówią, na kogo mają głosować w najbliższych wyborach, bo jak nie zagłosują, to Europejski Bank Centralny nie kupi ich obligacji i kraj zbankrutuje. EBC ustala wszystkie ceny na rynkach finansowych. To EBC decyduje, jakie jest oprocentowanie obligacji w różnych krajach. To EBC decyduje, czy rząd sprzeda obligacje na aukcji, czy indeksy giełdowe wzrosną czy spadną, czy kursy walut pójdą na północ czy na południe. EBC determinuje nastroje przedsiębiorców, a przez to decyduje, czy produkcja spadnie czy wzrośnie. Już wkrótce EBC ma decydować, czy dany bank może funkcjonować czy trzeba go zamknąć” – napisał profesor Rybiński.
Wesprzyj nas już teraz!
„W dawnym ZSRR narastały monstrualne patologie z powodu centralnego planowania. Gdy wyznaczono cel w postaci produkcji żyrandoli w kilogramach, produkowano tak ciężkie żyrandole, że urywały się z sufitów. Gdy wyznaczono cel produkcji blachy w metrach kwadratowych, produkowano tak cienką blachę, że nie nadawała się o niczego. A zaoszczędzone materiały ukradziono”.
„Podobnie jest w obecnym ZSRR. Banksterzy załatwili sobie w EBC bilion euro tanich pożyczek, które powinny trafić do gospodarki żeby ją ożywić. A trafiły na rynki finansowe, żeby banksterzy mogli zarabiać na spekulacjach. Wymuszono na wielu krajach ogromne oszczędności, żeby ograniczyć skalę długu publicznego. A dług silnie wzrósł z powodu wygenerowanej oszczędnościami recesji. Centralne planowanie w nowym ZSRR prowadzi do jeszcze większych patologii niż w starym ZSRR. I znowu kradną, co pokazują coraz liczniejsze afery w które zamieszani są banksterzy”.
Historia powtarza się jako farsa. Centralne planowanie za czasów Związku Radzieckiego było okupione cierpieniem, głodem i śmiercią milionów tych, którzy mieli nieszczęście znaleźć się w zasięgu oddziaływania planistów. Kilkadziesiąt lat później mamy do czynienia z tym samymi mechanizmami, lecz dokonywanymi nie splamionymi krwią rękoma komunistów, a przez ubranych w eleganckie garnitury, białe kołnierzyki i mankiety bankierów. Co gorsza, bezkrwawe odbieranie wolności i suwerenności jednostkom i państwom odbywa się przy ich aplauzie i udziale.
Tomasz Tokarski
Źródło: rp.pl
