„Dźwięk prawdziwych dzwonów kościelnych, wzywających na Mszę św., nawet jeśli nie możemy w niej uczestniczyć, budzi uśpioną tęsknotę za naszą cenną wiarą i obrzędami” – pisze niemiecka socjolog Gabriele Kuby.
Wesprzyj nas już teraz!
Esej autorki wielu publikacji poświęconych obronie rodziny przed agresywnymi ideologiami ukazał się na stronach internetowych pisma „First Things”. Autorka eseju pt. „Koronawirus wzywa do nawrócenia” zauważa, że w ciemnościach kryzysu spowodowanego pandemią dostrzec można „iskierki nadziei i miłosierdzia”.
W swych rozważaniach Kuby stwierdza, że doświadczenie epidemii uczy pokory i zbliża wielu do Boga. „O co powinniśmy się modlić? Aby koronawirus zniknął i wszystko było po staremu? Czy o wiele bardziej nieodzowne jest modlić się o nawrócenie, aby łuski opadły z oczu, abyśmy rozpoznali i wyznali, gdzie jako jednostki i jako społeczeństwo zbuntowaliśmy się przeciwko Bogu i Jego stworzeniu?” – zastanawia się socjolog i precyzuje, że nie chodzi tu o odpowiedź, czy koronawirus jest karą od Boga. Przypomina, że Bóg dał ludziom Dekalog, aby wybierali drogę życia, a nie drogę śmierci.
Autorka zaznaczyła, że koronawirus wybuchł w Wielkim Poście, podczas którego ewangeliczne czytania każdego dnia wzywają do pokuty. Zwraca jednocześnie uwagę na to, jak współczesny człowiek uzurpuje sobie prawo do arbitralnego określania początku i końca życia, rzekomego wyboru własnej płci, zabicia niechcianego dziecka lub chęci krzyżowania ludzi ze zwierzętami lub maszynami.
„Nie jesteśmy panami życia i śmierci. Nie mamy nawet władzy nad małym wirusem” – podkreśla. „Bez wątpienia moc wirusa może być ograniczona za pomocą radykalnych środków izolacji. Może się jednak okazać, że nędza globalnego załamania gospodarczego będzie znacznie większa niż jakikolwiek rozpad systemu opieki zdrowotnej. Potrzebujemy Ducha Świętego, który pomoże nam podejmować właściwe decyzje z naszego ograniczonego punktu widzenia” – postuluje, wskazując na „iskierki nadziei i miłosierdzia”, jakie się pojawiają.
„Czujemy, że wszyscy jesteśmy w tej samej łodzi. Wszyscy zeszliśmy z tego wysokiego konia, z którego zadeklarowaliśmy: Tak, mogę. Potrzebujemy siebie nawzajem. Lekarze i opiekunowie wznoszą się na wyżyny bohaterstwa. Kapłani ryzykują i tracą życie, aby stanąć przy chorych” – dodała.
„Dźwięk prawdziwych dzwonów kościelnych, które wzywają na Mszę świętą, nawet jeśli nie możemy w niej uczestniczyć, budzi uśpioną tęsknotę za naszą cenną wiarą i obrzędami. Papież wzywa świat do modlitwy. Łączymy się wirtualnie w modlitwie i na Mszy świętej, przyjmujemy Komunię duchową” – kontynuuje Kuby.
„Bóg nas nie opuścił. Ponieważ jesteśmy ochrzczeni, Jezus Chrystus żyje w naszych sercach i pragnie, abyśmy Go tam znaleźli, ponieważ tam, gdzie wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska” (Rz 5:20) – zakończyła.
Gabriele Kuby napisała książkę „Globalna rewolucja seksualna: Niszczenie wolności w imię wolności”. Fascynowała się w przeszłości ezoteryką i ideologią New Age. W 1997 r. postanowiła wstąpić do Kościoła katolickiego. Jej krytyka absurdów genderyzmu doczekał się komplementu z ust Benedykta XVI, który powiedział do niej: „Bogu dzięki, że Pani mówi i pisze!”.
Źródło: KAI
RoM
