Wynalezienie teorii gender wiązało się ze zniszczeniem życia Davida Reimera, mężczyzny wbrew woli przekształconego w dziewczynkę. „Gender” jest daleki od prostej tezy bez empirycznego zastosowania – zauważa Isabelle Marchandier na łamach „Valeurs Actuelles”. Zastosowanie tej ideologii przyniosło dekady cierpień i zakończyło się samobójstwem.
„Teoria gender nie istnieje, jest jak potwór z Loch Ness” – ironizowała w 2013 roku francuska socjalistka i minister ds. kobiet, Najat Vallaud-Belkacem. Podkreślała, że wszyscy o niej mówią, choć nikt jej nigdy nie widział. Nie jest to jednak prawdą. Nim początkiem lat 70-tych popularność zdobyły feministki promujące genderyzm, Judith Butler i Ann Oakley, „teoria” została wprowadzona w praktykę w przypadku Kanadyjczyka Bruca (później Davida) Reimera.
Wesprzyj nas już teraz!
Syn państwa Reimerów został poddany operacji urologicznej spowodowanej stulejką. Medyczny błąd przyniósł poważne konsekwencje, lekarze dokonali amputacji członka 6-miesięcznego chłopca. Rodzice byli załamani, naprzeciw problemowi wyszedł jednak nowozelandzki psycholog i seksuolog, John William Money, pionier genderyzmu. Jak twierdził, dziecko jest po narodzeniu płciowo neutralne, możliwa jest interwencja i uczynienie z Bruca dziewczynki o imieniu Brenda. „Money wykorzystał okazję i uczynił Bruca swoim królikiem doświadczalnym, który miał potwierdzić jego hipotezę i być niezbitym dowodem na to, że płeć biologiczna nie jest wrodzona a nabyta” – tłumaczy Isabelle Marchandier.
Bruce, nazywany odtąd Brendą, został poddany „terapii”, kiedy miał 21 miesięcy przeszedł operację usunięcia jąder. Rodzice ukryli przed nim, jak i przed jego bratem bliźniakiem, prawdę o zabiegu, któremu został poddany i o późniejszych manipulacjach. Chłopiec był poddawany praktykom mającym pogłębić jego rozumienie nowej płci kulturowej, musiał m. in. odgrywać kobiece role w pozycjach seksualnych inscenizowanych z bratem.
Po kilku latach Bruce przyjął żeńskie wzorce a doktor John Money odtrąbił sukces, stając się wówczas ikoną walki o równość. Przypadek Bruca-Brendy przedstawił jako ostateczny dowód potwierdzający tezę, że tożsamość płciową można zmienić. Money stał się bywalcem naukowych konferencji, na których chwalił się wynikami zastosowania swojej teorii, publikował artykuły dotyczące przypadku „Jana/Joanny”, jak nazwał historię Davida Reimera. W końcu Nowozelandczyk zaprezentował główną pracę pt. „Man & Woman, Boy & Girl”. Teoria doktora Money została wprowadzona w czyn w kolejnych przypadkach dzieci ze zniekształceniem narządów płciowych.
Mimo ciągłego podawania hormonów Brenda czuła się źle w ciele dziewczynki, nie chciała nosić sukienek, chciała za to się golić tak jak jej tata i bawić samochodzikami brata-bliźniaka – kontynuuje Marchandier. Chłopiec, który miał być żywym potwierdzeniem genderyzmu, spotykał się ze złośliwościami ze strony szkolnych kolegów. – Czułem się jak stworzony w laboratorium Frankenstein – mężczyzna tłumaczył później w rozmowie z dziennikarzem Johnem Colapinto. W wieku 13 lat „Brenda” cierpiała na depresję. Dziecko zapowiedziało rodzicom, że popełni samobójstwo. Dzięki naleganiom ze strony lekarzy – endokrynologa i psychiatry – rodzice rok później wyjawili mu prawdę.
W kolejnych latach David – takiego używał imienia – przeszedł obustronną amputację piersi, dwie operacje plastyki prącia, przyjmował także zastrzyki z testosteronem. W roku 1990 zawarł związek małżeński i został ojczymem trójki dzieci jego małżonki. Końcem lat 90-tych David Reimer opowiedział światu swoją historię, co wywołało trzęsienie ziemi w świecie seksuologii, przykuwając równocześnie uwagę opinii publicznej.
Brat-bliźniak mężczyzny, który również został zaprzęgnięty w służbę ideologii gender, popełnił samobójstwo. Niedługo po tym żona Davida zażądała separacji. Dwa dni później, w wieku 38 lat, David (Bruce) Reimer popełnił samobójstwo.
Źródło: „Valeurs Actuelles”
mat
