Chiny niszczą Amerykę, ale także jej sojuszników, wykorzystując politykę klimatyczną – wskazuje Heritage Foundation. Konserwatywny think tank, który przyczynił się do likwidacji wielu regulacji klimatycznych za prezydentury Donalda Trumpa, wskazuje, w jaki sposób zapewnić zwycięstwo Stanom Zjednoczonym w nowej „zimnej wojnie”. Zespół przygotował program polityczny, który ma pomóc pokonać Chiny.
Według HF, Chiny sprytnie wykorzystały politykę klimatyczną Stanów Zjednoczonych wdrażaną od lat 70. ubiegłego wieku. Obecnie, kontrolując wydobycie i przetwórstwo pierwiastków ziem rzadkich oraz ratingi ESG (raportowanie pozafinansowe przykładowo jest obowiązkowe w przypadku przedsiębiorstw europejskich notowanych na giełdzie) Pekin niszczy potencjał gospodarczy i militarny nie tylko Ameryki, ale także jej sojuszników.
Wesprzyj nas już teraz!
Rozwój energii słonecznej rozpoczął się za oceanem, ale Chińczycy udoskonalili to przedsięwzięcie i obecnie kontrolują „cały łańcuch dostaw, więc nie można się w to angażować” – komentuje HF, dodając, że to samo dotyczy turbin wiatrowych, akumulatorów i pojazdów elektrycznych.
Realizacja programów zielonego ładu/zielonej gospodarki związanych z dekarbonizacją (usuwaniem paliw kopalnych i wdrażaniem niesprawdzonych kosztownych technologii ich kompensacji, wykorzystywanie energii słonecznej i wiatrowej oraz pojazdów elektrycznych) przynosi korzyści gospodarce Chin i zagraża bezpieczeństwu narodowemu USA.
W raporcie zatytułowanym Winning the New Cold War: A Plan for Countering China autorstwa Jamesa Carafano, Michaela Pillsbury’ego, Jeffa Smitha i Andrew Hardinga (chociaż w przygotowaniu dokumentu brało udział ponad 20 ekspertów z różnych dziedzin, a konsultowano się z jeszcze większą liczbą fachowców) czytamy, że „w obliczu największego zagrożenia dla Stanów Zjednoczonych od czasu upadku Związku Radzieckiego, generowanego przez Komunistyczną Partię Chin (KPCh), Ameryka nie może realizować programu klimatycznego”. Nie można zwijać gospodarki, lecz potrzebny jest „prawdziwy i trwały wzrost gospodarczy USA, większa wola polityczna, silniejsze partnerstwa zewnętrzne, zsynchronizowana polityka gospodarcza i bezpieczeństwa, odporne łańcuchy dostaw i granice, odpowiednie odstraszanie wojskowe oraz amerykańska niezależność energetyczna”.
Całe społeczeństwo powinno poprzeć strategię ogólnonarodową dotyczącą zwalczania zagrożeń ze strony KPCh.
Trudniej niż przeciwko Związkowi Sowieckiemu
W najważniejszych wnioskach czytamy: „Chińska Republika Ludowa jest przeciwnikiem Stanów Zjednoczonych, a oba kraje uwikłane są w nową zimną wojnę. Trwająca od kilkudziesięciu lat strategia zaangażowania USA wobec Chin, jeszcze skuteczniejszego przeciwnika niż ZSRR, doprowadziła do rozbrojenia narodu i gospodarki amerykańskiej. Ochrona amerykańskiej ojczyzny i dobrobytu oraz ograniczenie zdolności Chin do wyrządzenia szkody Stanom Zjednoczonym będzie wymagać podejścia obejmującego cały rząd i całe społeczeństwo”.
Doktor Kevin Roberts w przedmowie zaznaczył, że „największym egzystencjalnym zagrożeniem stojącym dziś przed Stanami Zjednoczonymi jest Chińska Republika Ludowa (ChRL), kierowana i kontrolowana przez Komunistyczną Partię Chin (KPCh). Niezależnie od tego, czy politycy i eksperci w Waszyngtonie chcą to przyznać, czy nie, Stany Zjednoczone są w stanie nowej zimnej wojny z ChRL, przeciwnikiem jeszcze potężniejszym i bardziej niebezpiecznym niż Związek Radziecki u szczytu swojej potęgi. Powód tego jest dwojaki”.
Autor wyjaśnia, że o ile w przypadku rywalizacji z Rosją sowiecką udało się zbudować potężną koalicję międzynarodową zdeterminowaną, by powstrzymać i pokonać Związek Radziecki, o tyle dzisiaj takiej koalicji antychińskiej nie ma. Zachód jest podzielony co do tego, w jaki sposób stawić czoła Pekinowi i wyeliminować rosnące zagrożenie ze strony KPCh.
Po drugie, Ameryka nie jest w stanie już tak izolować Chin jak Związek Radziecki. Wojna gospodarcza nie sprawdzi się, ponieważ „Chiny są obecnie największym partnerem handlowym wielu międzynarodowych stolic” a „Stany Zjednoczone nie mogą polegać na wolnym świecie, aby tak samo izolować gospodarczo ChRL jak to miało miejsce w przypadku ZSRR”.
Roberts skrytykował politykę współpracy z Chinami. Ani nie doprowadziła ona do większej otwartości gospodarczej, ani nie dała ostatecznie większej wolności politycznej wewnątrz Państwa Środka. Wręcz przeciwnie, Pekin stał się bardziej represyjny względem swoich obywateli i agresywny za granicą. Strategia zaangażowania sprawiła, że Ameryka uzależniła się od chińskiej gospodarki, od krytycznych pierwiastków ziem rzadkich po kluczowe produkty farmaceutyczne, nie mówiąc o bardziej podstawowych towarach.
Jak by tego było mało, KPCh utworzyła na amerykańskich kampusach „tajne komisariaty policji”. Chińskie aplikacje mediów społecznościowych przesyłają do swojego kraju dane milionów obywateli amerykańskich, a drony monitorujące Made in China są „przekazywane” straży pożarnej i policji w USA.
Systemowe działania, bezprecedensowe szpiegostwo korporacyjne zaowocowały kradzieżą własności intelektualnej szacowanej na biliony dolarów. Hakerzy z ChRL naruszają wrażliwe dane osobowe dziesiątek milionów Amerykanów.
„Stowarzyszenia przyjaźni” i „agenci Departamentu Pracy Zjednoczonego Frontu” mają handlować wpływami w Waszyngtonie i na Wall Street obok finansowanych przez KPCh lobbystów i firm konsultingowych. Fentanyl i inne opioidy rodem z azjatyckiego kraju wyniszczają naród amerykański, przyczyniając się do zgonów ponad 70 tysięcy osób w samym 2021 roku.
Chińskie firmy są skutecznie kontrolowane przez tamtejszy wywiad, a coraz częściej również amerykańskie korporacje Big Tech poświęcają prywatność, pracę i bezpieczeństwo zwykłych Amerykanów na rzecz większego dostępu do rynku za Wielkim Murem.
Uczelnie „w pogoni za chińskim finansowaniem i płaceniem przez chińskich studentów pełnego czesnego” nie spełniają swoich podstawowych obowiązków. Przestały być bezpiecznym miejscem swobodnej wymiany idei. Również Hollywood i główne ligi sportowe w pogoni za azjatyckimi pieniędzmi cenzurują głosy krytyczne wobec łamania praw człowieka, w tym wolności religijnej chrześcijan itd.
Przeciwnik, a nie konkurent
Amerykańska strategia angażowania rywala – krótko mówiąc – doprowadziła nie tylko do wzmocnienia po drugiej stronie systemu państwa policyjnego i skierowanej stamtąd na zewnątrz agresji, ale także do ogromnego osłabienia własnego potencjału.
„Za granicą ChRL jest coraz bardziej zdeterminowana, aby ustanowić hegemonię, zastąpić przywództwo USA i zastraszyć sąsiadów z Indo-Pacyfiku, aby się poddali. Przeprowadza pozorowane blokady Tajwanu, starcia z wojskami indyjskimi w Himalajach i wysyła myśliwce w celu szpiegowania japońskiej przestrzeni powietrznej. Rozpoczęła kampanie przymusu gospodarczego przeciwko Korei Południowej i Australii, biorąc jednocześnie obywateli Kanady jako zakładników, więźniów politycznych. Wspiera śmiercionośną inwazję Rosji na Ukrainę i utrzymuje na powierzchni zbuntowany reżim Korei Północnej” – diagnozuje Heritage Foundation.
„ChRL rości sobie pretensje do całego Morza Południowochińskiego – a wraz z nim niektórych z najważniejszych morskich szlaków handlowych na świecie – gdzie zmilitaryzowała nowe sztuczne wyspy i rozmieściła patrole morskie, aby zastraszać swoich sąsiadów. W ramach ciągłej serii niebezpiecznych konfrontacji nęka amerykańskie samoloty wojskowe i okręty marynarki wojennej działające legalnie na wodach międzynarodowych. Niedawno chiński balon szpiegowski przedarł się przez amerykańską przestrzeń powietrzną i przeleciał nad wrażliwymi instalacjami wojskowymi przez kontynentalne Stany Zjednoczone” – czytamy.
Wszystkie te działania są typową aktywnością przeciwnika, a nie konkurenta. Korekta kursu polityki jest już od dawna potrzebna, ale jak dotąd reakcja rządu USA była niewystarczająca.
Raport pod redakcją kilku ekspertów z HF jest początkiem prac nad nową strategią wobec Chin. Dokument kierowany jest do rządu USA, społeczności biznesowej i organizacji pozarządowych. To „kompleksowy program polityczny mający na celu zabezpieczenie dostatniej przyszłości Ameryki w obliczu największego zagrożenia zewnętrznego, przed jakim stanęły Stany Zjednoczone od czasu upadku ZSRR”.
Plan celowo odwołuje się do dziedzictwa zimnej wojny, chociaż urzędnicy amerykańscy niechętnie przedstawiają tę rywalizację w tych kategoriach. Przywołano zeznania Matta Pottingera przed nowo utworzoną Komisją Specjalną Izby Reprezentantów ds. Konkurencji Strategicznej między Stanami Zjednoczonymi a Komunistyczną Partią Chin w 2023 roku. Świadek ów nie miał wątpliwości, że przeciwnik już od dawna prowadzi zimną wojnę wymierzoną w USA.
Recepta na sukces
Program przeciwdziałania wpływom Pekinu jest podzielony na trzy sekcje. Część I uzasadnia program, analizując obecny stan nowej zimnej wojny.
Część II stanowi sedno programu. Demaskuje agresywną taktykę rywala wobec Ameryki i proponuje reakcję polityczną na dziesiątkach frontów: od zakazu lobbingu KPCh po uzbrojenie Tajwanu; od wzmocnienia odstraszania nuklearnego po rozszerzenie kontroli eksportu; od odnoszenia się do roli Chin w kryzysie fentanylowym po zakończenie nielegalnych operacji policyjnych KPCh w USA.
Część III podsumowuje kluczowe elementy działań z Części II i zawiera wytyczne do wdrożenia przez rząd w Waszyngtonie.
Kluczowe zalecenia obejmują: powstrzymanie złośliwej działalności przeciwnika w szkolnictwie wyższym (zakaz działania wszystkich Instytutów Konfucjusza, jakiejkolwiek współpracy między instytucjami amerykańskimi a chińskimi podmiotami powiązanymi z Ministerstwem Bezpieczeństwa Państwowego Chin lub innymi agencjami bezpieczeństwa i wywiadu, odmowa dostępu dla uczonych z Państwa Środka do programów badawczych finansowanych przez Departament Obrony itp.).
Zaleca się stłumienie nielegalnych operacji wrogiej policji w Stanach Zjednoczonych; blokadę niebezpiecznych aplikacji, np. TikToka; uniemożliwienie chińskim firmom uzyskiwania kontraktów na budowę infrastruktury krytycznej; zakupu produktów i technologii Made in China, które mogą stwarzać ryzyko szpiegostwa lub dla bezpieczeństwa narodowego. Fundusze emerytalne należy zachęcić do pozbywania się aktywów antagonisty, itp.
Należy zapobiegać także wykupowi gruntów rolnych przez podmioty powiązane z Pekinem oraz innymi rywalizującymi stolicami, a nabywanych w pobliżu infrastruktury krytycznej i obiektów wojskowych. Należy zakazać lobbingu KPCh oraz firm lub rządu chińskiego.
Powinno się zapewnić bezpieczeństwo granic i egzekwowanie prawa imigracyjnego, aby ograniczyć napływ fentanylu i obłożyć odpowiednie podmioty sankcjami.
Należy także zakazać importu i sprzedaży dronów wyprodukowanych za Murem oraz zabezpieczyć obywateli USA przed zagrożeniami związanymi z tamtejszymi naukami przyrodniczymi i biotechnologią.
Co istotne, uznano, że Ameryka i jej sojusznicy muszą wzmocnić swój potencjał gospodarczy, a nie osłabiać go wskutek prowadzenia polityki klimatycznej. „Władza wykonawcza musi odwrócić obecną eksplozję przepisów biznesowych, w szczególności ograniczeń dotyczących środowiska i energii, a także polityki pracy, ochrony środowiska, polityki społecznej i zarządzania (ESG) oraz polityki kapitałowej, a Kongres musi powrócić do tworzenia rocznych budżetów mających na celu redukcję systemową wydatków związanych z zadłużeniem i deficytem” – głosi raport.
Ameryka musi zapewnić sobie niezawodne łańcuchy dostaw półprzewodników i zabezpieczyć krytyczne zapasy minerałów. Konieczna jest reforma przestarzałych federalnych i stanowych przepisów o ochronie środowiska, w tym ustawy o krajowej polityce ochrony środowiska, ustawy o czystej wodzie i ustawy o czystym powietrzu, by wyeliminować zbędne bariery regulacyjne, przy jednoczesnym zachowaniu zdroworozsądkowych standardów ochrony środowiska.
Kongres musi dodać regulacje dotyczące finansowania private equity i venture capital w przypadku wyznaczonych „krajów budzących obawy” i transakcji wrażliwych. Nowe ustawodawstwo powinno zdefiniować sektory krytyczne i dokonać przeglądu przejęć przedsiębiorstw z udziałem kapitału z krajów budzących obawy, aby upewnić się, że nie zagrażają one integralności łańcucha dostaw w danych sektorach.
Należy lepiej chronić własność intelektualną (kategoria „danych wrażliwych” powinna objąć „dane osobowe” i „dane geolokalizacyjne”, ograniczając komercyjne przekazywanie takich informacji podmiotom chińskim). Kongres powinien zalecić Federalnej Komisji Łączności bardziej rygorystyczne wytyczne dotyczące przyznawania licencji i wydawania zezwoleń na eksport sprzętu zaawansowanej technologii do chińskich podmiotów powiązanych z państwem.
USA powinny promować reshoring, nearshoring i friendshoring, przenosząc swoje fabryki do zaprzyjaźnionych państw, do swojego kraju lub regionu.
„Należy odrzucić szkodliwą politykę środowiskową, społeczną i związaną z zarządzaniem ESG”. Kongres powinien ustanowić zakaz uniemożliwiający agencjom stanowym i federalnym nakładanie nowych wymogów regulacyjnych, które uzależniają infrastrukturę krytyczną lub łańcuchy dostaw firmy od Chin. Proponuje się szkolenie prokuratorów generalnych, gubernatorów, lokalnych kongresmenów na temat szkodliwości polityki klimatycznej i tego, w jaki sposób Chiny manipulują ratingami ESG na swoją korzyść.
Należy stawić czoła wyzwaniom związanym z dekarbonizacją. „Ameryka jest dobrze wyposażona w zasoby naturalne i powinna odrzucić plany przejścia na zdominowane przez Chiny technologie zielonej energii. Stany Zjednoczone powinny stale podkreślać odrażające wykorzystywanie przez Chiny pracy przymusowej w sektorze technologii energetycznych, zapewniać, że amerykańskie firmy importujące chińskie zielone technologie przestrzegają ustawę o zapobieganiu pracy przymusowej Ujgurów z 2021 r. oraz znajdować innowacyjne sposoby uwydatniania złego zarządzania środowiskiem w Chinach”.
Zaleca się promocję „dobrego ładu korporacyjnego”. „Zarządy korporacji powinny rozważyć następujące kroki: dywersyfikację kluczowych łańcuchów dostaw poprzez rozpoczęcie m.in. przenoszenia produkcji poza Chiny, dywersyfikację rynków eksportowych w celu zmniejszenia wpływu KPCh na ich proces decyzyjny, odmawiania transakcji obejmujących ujawnianie lub przekazywanie zaawansowanej amerykańskiej technologii lub tajemnic handlowych jakiemukolwiek podmiotowi powiązanemu z KPCh, odrzucanie raportowania pozafinansowego ESG oraz różnorodności, równości i włączenia społecznego (DEI ), które podważają konkurencyjność USA i zapewniają przewagę chińskim konkurentom, oraz stosowanie należytej staranności wobec potencjalnych pracowników i kontrahentów, którzy mogą mieć powiązania z KPCh”.
Aby zmienić orientację postawy obronnej Ameryki, Stany Zjednoczone muszą: zwiększyć fundusze dla marynarki wojennej w celu zakupu statków o zatwierdzonych, stabilnych konstrukcjach, które są obecnie produkowane w ilościach przewidzianych już w bieżącym programie obronnym Future Years, obowiązującym do 2027 r.
Powinny przywróć konwencjonalne odstraszanie w regionie Indo-Pacyfiku, podjąć zdecydowane wysiłki na rzecz opracowania regionalnego rozmieszczenia rakiet balistycznych i manewrujących, wcześniej zakazanych na mocy traktatu INF.
Winny wzmocnić odstraszanie nuklearne między innymi inwestując w rozwój nuklearnego pocisku manewrującego wystrzeliwanego z morza (SLCM-N) oraz przyspieszając harmonogram opracowywania nowych głowic bojowych i zwiększając produkcję zbiorników plutonu do przechowywania głowic nuklearnych.
Należy także pilnie zwiększyć produkcję amunicji i uzbrojenia dla Tajwanu, przeprojektować kontenery, umożliwiając wprowadzenie nowych, bardziej konkurencyjnych sposobów zarządzania, pakowania i wysyłki towarów. Dostosować wydatki na bezpieczeństwo narodowe do priorytetów bezpieczeństwa narodowego.
Aby zmniejszyć wpływ KPCh i pociągnąć partię do odpowiedzialności, Stany Zjednoczone muszą: rozwinąć opcję kontroli eksportu, ograniczyć inwestycje wychodzące do Chin, przeciwdziałać ambicjom Xi w zakresie Big Data, chronić prywatność Amerykanów, zreformować przepisy dotyczące sankcji, zająć się nadużyciami Chin wobec Światowej Organizacji Handlu (WTO).
Ameryka powinna w ograniczonym zakresie korzystać z taryf i barier pozataryfowych i pociągnąć Chiny do odpowiedzialności za ich rolę w pandemii Covid-19 oraz ujawnić wpływ KPCh na amerykańskie instytucje kulturalne, zwalczać złośliwą działalność tej partii w organizacjach międzynarodowych, donosić o odrażających praktykach naruszania praw człowieka, prześladowania chrześcijan itp.
Aby sprawować globalne przywództwo, Stany Zjednoczone muszą: zmniejszyć zagrożenie dla Tajwanu, zwiększyć stabilność regionalną w Azji Północno-Wschodniej, zmniejszyć wartość Rosji jako sojusznika Pekinu. „Polityka USA powinna promować solidną wysuniętą obronę NATO, silną i niezależną Ukrainę, bardziej odporną Gruzję i Mołdawię oraz większą współpracę w Europie Wschodniej w ramach Inicjatywy Trójmorza. Stany Zjednoczone muszą w dalszym ciągu zapewniać Ukrainie odpowiedzialną pomoc wojskową przy zachowaniu znacznej przejrzystości i odpowiedzialności, naciskać na europejskie stolice, aby zapewniały większą pomoc cywilną i wojskową, a także naciskać na wszystkie zaangażowane strony, aby opracowały odpowiedzialny plan odbudowy”.
USA muszą rozwijać współpracę z Indiami i priorytetowo traktować wyspy Pacyfiku ze względu na konieczność zapewnienia baz wojskowych. Ameryka ma być jeszcze bardziej obecna na regionalnych forach dyplomatycznych pod przewodnictwem Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), współpracować z Filipinami w celu usprawnienia i przyspieszenia wdrażania Umowy o wzmocnionej współpracy obronnej, w tym poprzez rozszerzenie dostępu USA do nowych baz wojskowych na Filipinach i zwiększenia obecności USA w już istniejących.
Należy pozyskiwać zasoby dla strategii atlantyckiej, która powinna być priorytetem w strategii bezpieczeństwa narodowego następnego prezydenta, by zapewnić lepszą koordynację reakcji na strategiczne wyzwania ze strony KPCh na półkuli zachodniej.
USA powinny rozszerzyć partnerstwa gospodarcze w Eurazji poprzez cztery powiązane ze sobą projekty: (1) Europejską Inicjatywę Trójmorza (3SI); (2) odbudowę Ukrainy; (3) międzynarodową kampanię na rzecz „wolnego i otwartego” Morza Czarnego; oraz (4) „Środkowy Korytarz” – obszar produkcji i dystrybucji energii, łańcuchów dostaw o wartości dodanej i infrastruktury transportowej rozciągający się od Azji Środkowej po Morze Śródziemne.
Należy ustanowić inicjatywę Quad Select, by kraje spoza czwórki mogły być zapraszane na spotkania i ćwiczenia wojskowe w regionie Indo-Pacyfiku. Cztery stolice Quadu – Canberra, New Delhi, Tokio i Waszyngton.
Powinna nastąpić także poprawa współpracy dwustronnej amerykańsko-kanadyjskiej, by przeciwdziałać rosnącej roli Chin w Arktyce.
Bardziej szczegółowe wytyczne w zakresie polityki klimatycznej wskazują, że nie ma potrzeby, aby Ameryka przechodziła na „zieloną energię”, ponieważ jest „supermocarstwem energetycznym posiadającym obfite zasoby naturalne”, a „obecna polityka klimatyczna priorytetowo traktuje przejście na pojazdy elektryczne oraz energię elektryczną wytwarzaną przez energię wiatrową i słoneczną, która jest droższa i mniej wydajna. Technologie te czynią również Stany Zjednoczone coraz bardziej zależnymi od chińskich łańcuchów dostaw, przy czym ChRL w coraz większym stopniu dominuje w technologiach, produkcji i eksporcie „zielonej energii”. Jest to nierozważne podejście. Przy obecnym poziomie wykorzystania możliwych do wydobycia, rezerwy ropy naftowej w Stanach Zjednoczonych są wystarczająco duże, aby zapewnić dostawy na dwa stulecia”. Dodano, że firmy wciąż dokonują nowych odkryć i udoskonalają technologię, aby uzyskać dostęp do zasobów i korzystać z nich w sposób bardziej efektywny.
Wskazano ponadto, że „zwiększenie zużycia gazu ziemnego w znacznie większym stopniu przyczyniło się do redukcji emisji dwutlenku węgla (CO2) w USA niż wprowadzenie jakiejkolwiek ekologicznej technologii. Stany Zjednoczone mają również potencjał i wiedzę specjalistyczną, aby w bezpieczny i czysty sposób rozszerzyć wykorzystanie energii jądrowej; wymagana jest jedynie wola polityczna”.
Istnieje także „coraz więcej dowodów na to, że Pekin wykorzystuje powodujące podziały polityki w zakresie ochrony środowiska, społeczeństwa i ładu korporacyjnego (ESG) oraz inicjatywy dotyczące różnorodności, równości i włączenia społecznego (DEI), aby podważyć konkurencyjność Stanów Zjednoczonych i ponadpartyjną wolę podjęcia zdecydowanych działań przeciwko złośliwemu zachowaniu KPCh”. W rzeczywistości Chiny już w przeszłości wykorzystywały politykę środowiskową do wymuszania ustępstw ze strony USA i zachodnich państw w zakresie żądań geopolitycznych, obiecując zaangażowanie na rzecz polityki klimatycznej.
KPCh ma wykorzystywać zarówno oficjalne organy państwowe, jak i „tajne metody w celu wzmacniania podziałów politycznych w USA oraz szerzenia dezinformacji na temat uzasadnionych inicjatyw w zakresie bezpieczeństwa narodowego”.
Pozbyć się patologicznych regulacji
USA, by stawić czoła Chinom nie mogą pozwolić sobie na otoczenie regulacyjne i biznesowe, które zagraża wzrostowi potencjału gospodarki USA i przyczynia się do wzrostu wydatków i zadłużenia. Nie mogą sobie pozwolić na dalsze uzależnianie od strategicznych łańcuchów dostaw, które są podatne na zakłócenia.
Polityka klimatyczna, DEI i ESG przynoszą efekt przeciwny do zamierzonego, niwelując niektóre nieodłączne przewagi Ameryki nad rywalem. Dlatego USA musi „lepiej zsynchronizować wymogi w zakresie obronności z szerszą polityką bezpieczeństwa i gospodarką oraz strategiami zamówień publicznych, zwłaszcza w zakresie reanimacji zdolnej i solidnej bazy przemysłu obronnego”.
Musi też zreformować przepisy dotyczące programów społecznych, polityki fiskalnej i podatkowej oraz infrastrukturalne, ograniczające wzrost gospodarczy w USA. Ponadto musi starać się zrównoważyć finanse publiczne i zniwelować zadłużenie.
Waszyngton powinna także nie hamować, ale zwiększać wydobycie surowców naturalnych i „odrzucić szkodliwe polityki środowiskowe, społeczne i związane z zarządzaniem”.
Polityka prowadzona przez amerykańskie instytucje finansowe wymagające raportowania ESG, wzmacnia Chiny i osłabia USA. „Zachęcają je do tego postępowe grupy interesu i niebieskie [rządzone przez Demokratów – red.] stany, które wykorzystują swój status uczestników rynku do wywierania presji na instytucje finansowe, aby forsowały cele ESG, takie jak zerowa emisja dwutlenku węgla netto”. Polityka dekarbonizacyjna wymaga od przedsiębiorstw wycofywania paliw kopalnych, co zwiększa zależność od chińskiego rządu kontrolującego łańcuchy dostaw kluczowych komponentów energii odnawialnej”.
„Zatem ESG nie jest po prostu instrumentem promującym sprawiedliwość społeczną, jest to program polityczny mający implikacje wykraczające poza politykę wewnętrzną i środowisko. Polityka ESG stanowi ramy potencjalnie destrukcyjnej polityki, która podważa amerykańską politykę bezpieczeństwa zagranicznego i narodowego oraz zdolność Ameryki do ochrony żywotnych interesów. Rosnąca zależność od Chin i chińskiego przemysłu klimatycznego obfitującego w pracę przymusową stoi w sprzeczności z odpowiedzialnym ładem korporacyjnym” – czytamy.
Zaleca się regulacje zakazujące wymagania raportowania ESG i wywierania większej presji na instytucje finansowe, których koncentracja rynkowa oznacza, że „mogą one kształtować zachowania przedsiębiorstw i pełnić funkcję quasi-regulatorów”. Dlatego należy szkolić prokuratorów, księgowych, gubernatorów, skarbników stanowych, by przeciwdziałali polityce ESG. „Zmniejszenie wpływu polityki ESG zmniejszy zależność od Chin, zmniejszy manipulację KPCh w tym temacie i odwróci złą politykę publiczną” – podają eksperci HF.
A ponieważ „polityka ESG jest coraz bardziej powszechna w krajach zaprzyjaźnionych i sojuszniczych i może stanowić ryzyko dla ich dobrobytu gospodarczego, ładu korporacyjnego i bezpieczeństwa energetycznego”, zaleca się, by Biały Dom poinstruował agencje federalne, aby „edukowały zagraniczne rządy, sektor prywatny i społeczeństwo obywatelskie na temat manipulacji KPCh kwestiami ESG. Co więcej, rząd USA powinien przyjąć proaktywną strategię mającą na celu przeciwstawienie się szkodliwym działaniom ESG promowanym przez instytucje międzynarodowe i wielonarodowe oraz zwalczać je”.
Heritage Foundation przypomina, że „Chiny mają agresywny program dotyczący zużycia energii i odrażające wyniki w zakresie ochrony środowiska. Ich polityka energetyczna i klimatyczna ma na celu napędzanie szybkiego krajowego wzrostu gospodarczego, wykorzystanie obsesji Zachodu na punkcie przejścia na zieloną energię oraz zwiększanie potęgi i wpływów Chin. Chiny są głównym inwestorem, konsumentem i producentem technologii energetycznych i środowiskowych w skali wpływającej na rynki światowe”.
„Pomimo tego, że są największym na świecie zanieczyszczającym, Chiny cieszą się również korzystnymi warunkami i elastycznością zapewnianą krajom rozwijającym się w ramach międzynarodowych organów ds. klimatu i finansów” – czytamy.
„Wcześniejsze rządy USA podchodziły do negocjacji klimatycznych z Chinami naiwnie, pozwalając Pekinowi blokować wszelkie skuteczne przepisy weryfikacyjne lub dotyczące egzekwowania prawa, jednocześnie zwiększając emisję gazów cieplarnianych i uzurpując sobie prawo do bycia odpowiedzialnym orędownikiem ochrony środowiska. Pekin starał się także wymusić na USA ustępstwa geopolityczne w zakresie handlu, praw człowieka i przejrzystości, aby zapracować na współpracę Chin w sprawie zmian klimatycznych” – piszą analitycy.
„Wreszcie Pekin agresywnie realizował inwestycje w tradycyjne źródła energii za granicą, wspierając jednocześnie amerykańskie i europejskie ograniczenia, standardy regulacyjne i dotacje, które wymuszają przejście na energię odnawialną oraz technologie pojazdów elektrycznych zdominowane przez chińskie firmy” – wyjaśniają.
Zaleca się odrzucenie agendy klimatycznej jako zasady organizującej zagraniczną i krajową politykę energetyczną. Ameryka musi odejść od prowadzenia gospodarki „zero netto” i skupić się na zapewnianiu swym mieszkańcom niezawodnej, niedrogiej i obfitej energii (najlepiej z wystarczającymi dostawami krajowymi). Dlatego powinno się jak najszybciej zlikwidować arbitralne regulacje, które powodują niekorzystne skutki dla konkurencji bez korzyści dla środowiska; zmniejszyć zależność wewnętrzną od Chin w zakresie technologii energetycznych i transportowych; zlikwidować ulgi podatkowe o wartości ponad 250 miliardów dolarów związanych z zieloną energią z ustawy o redukcji inflacji (IRA); wprowadzić reformę podatkową, która zniosłaby obciążenia związane z inwestycjami w krajowe projekty wydobycia ropy i gazu, by zaspokoić światowe zapotrzebowanie; zwiększyć światowe dostawy energii itd.
Źródło: heritage.org
AS
