O. Michael Amaladoss, hinduski jezuita, teolog zaangażowany w „dialog” międzyreligijny, przykuł uwagę Kongregacji Doktryny Wiary. Duchowny musi wyjaśnić swoje poglądy i swój stosunek do Magisterium, co krytykuje „katolicka” lewica.
Kongregacja Doktryny Wiary po raz pierwszy zajęła się publikacjami o. Amaladossa już w zeszłym roku. W styczniu zażądała od hinduskiego duchownego kolejnych uściśleń i opublikowania artykułu prezentującego jego poglądy teologiczne dotyczące Kościoła i unikalności zbawczej misji Chrystusa. Liberalne media z nieukrywanym rozczarowaniem podkreślają, że dokładnie w ten sam sposób Watykan postępował w czasie, kiedy kongregacją kierował kard. Ratzinger.
Wesprzyj nas już teraz!
Początkiem kwietnia o. Amaladoss spotkał się z kard. Müllerem i „zgodził się na przepracowanie niektórych kwestii w świetle dialogu” – ujawnił przełożony jezuity, o. Edward Mudavassery SI. Podkreślił także, że jego współbrat jest „autentycznie lojalny wobec Kościoła i nauczania Jezusa”. O Mudavassery dodał, że nie wie nic o planach nałożenia na o. Amaladoss jakichkolwiek kar bądź ograniczeń.
Wstrzymane zostały jednak prace nad amerykańskim wydaniem książki o. Amaladossa. Duchowny odwołał także gościnny wykład na liberalnym protestanckim seminarium, promującym m. in. teologię wyzwolenia i feminizm. Jak ujawniły władze seminarium, „watykańska Kongregacja Doktryny Wiary zakazała doktorowi Amaladossowi publicznych występów i publikowania do czasu zakończenia badań jego myśli”.
Przedmiotem kontroli ze strony kongregacji były także publikacje nauczyciela o. Amaladossa – o. Jacquesa Dupuis SJ, który promował własną „teologię religijnego pluralizmu”. Watykan zażądał od niego wyjaśnienia swojego stanowiska. Nie spotkały go żadne kary kościelne, jednak jego współpracownicy i uczniowie przedstawiali później o. Dupuis jako „ofiarę” rzymskiej inkwizycji.
O. Michael Amaladoss przyciągnął szerszą uwagę uwagami wygłoszonymi w trakcie konferencji teologicznej w Seulu w 2009 roku. Stwierdził wówczas, że Eucharystia jest zasadniczo „wspólnotowym posiłkiem”, czynnością symboliczną o wymiarze rytualnym, społecznym i mistycznym. – By działanie symboliczne było prawdziwe i autentyczne, musi mieć na celu celebrację życia. Jeśli wspólnota do tego aktywnie nie dąży to nie powinna prowadzić celebracji. To dlatego pojednanie zakładające wzajemne przebaczenie musi poprzedzać celebrację – podkreślał.
Przeczytaj także: „Kongregacja Doktryny Wiary na celowniku progresistów„.
Źródło: religionnews.com/ rorate-caeli.blogspot.com
mat
