O. Robert Prevost przygotował w 1987 roku pracę doktorską na temat: „Urząd i autorytet lokalnego przeora w Zakonie św. Augustyna”. Dysertacja wskazuje na rolę i sposób sprawowania władzy w zakonie, a ten sposób myślenia o. Prevosta, może również mieć odzwierciedlenie w zarządzaniu Kościołem przez papieża Leona XIV. W pracy doktorskiej zwrócono również uwagę na synodalność.
Według amerykańskiego portalu katolickiego „National Catholic Register”, praca kładzie szczególny nacisk na wzajemne oddziaływanie między charyzmatem duchowym, prawem kościelnym i przywództwem wspólnotowym, co może wskazywać na sposób rządzenia Kościołem przez papieża Leona XIV.
Kilkadziesiąt lat przed wyborem na papieża, Leon XIV – jako augustianin o. Robert Prevost – opracował teologiczną wizję władzy kościelnej i wspólnoty, która dziś pozwala wyciągnąć pewne wnioski na temat jego stylu przywództwa jako głowy Kościoła katolickiego. Jego praca doktorska na temat „Urząd i autorytet lokalnego przeora w Zakonie św. Augustyna” dotyczy bowiem fundamentalnych kwestii życia kościelnego. Według amerykańskiego portalu katolickiego „National Catholic Register”, praca kładzie szczególny nacisk na wzajemne oddziaływanie między charyzmatem duchowym, prawem kościelnym i przywództwem wspólnotowym.
Wesprzyj nas już teraz!
W centrum rozprawy znajduje się konkretna forma przywództwa we wspólnocie religijnej. Ówczesny ojciec Prevost argumentuje, że władza w Kościele nie opiera się na kontroli, ale na służbie. Przeor – jako przywódca najmniejszej jednostki życia kościelnego – ucieleśniał formę przywództwa, która charakteryzowała się słuchaniem, dialogiem, współodpowiedzialnością i posłuszeństwem woli Bożej.
Uderzające jest ścisłe odniesienie do prawa kanonicznego: ojciec Prevost podkreśla, że życie kościelne ma strukturę zarówno duchową, jak i prawną. Nie stawia porządku Kościoła w opozycji do wolności, ale postrzega prawo jako konkretną formę, w której można żyć łaską i wspólnotą.
Zasada synodalności – mocno podkreślana za pontyfikatu jego poprzednika papieża Franciszka – również nie jest w rozprawie pominięta, a raczej rozumiana w sposób jasno ustrukturyzowany: Procesy decyzyjne powinny odbywać się w dialogu, ale w ramach uregulowanych form i odpowiedzialności. Według o. Prevosta urząd przełożonego zasadniczo polega na posłuszeństwie Bogu i uważnym rozeznawaniu Jego woli – zawsze w porozumieniu ze wspólnotą. Nie widzi on sprzeczności między synodalnością a strukturą. Oznacza to, że rozeznanie wymaga formy. Dialog wymaga reguł. Rolą przełożonego nie jest zawieszanie prawa w imię miłosierdzia, lecz jego interpretowanie i stosowanie w sposób sprawiedliwy i z miłością.
W rozprawie cytowane są kluczowe źródła, takie jak prawo kanoniczne z 1983 r., Reguła św. Augustyna i wypowiedzi papieża Jana Pawła II, który jest kilkakrotnie przywoływany jako autorytet, na przykład w przemówieniu do augustianów w 1982 r, w którym podkreślił wzajemne oddziaływanie między powołaniem duchowym a konstytucją kościelno-prawną.
Nacisk w całej pracy został wyraźnie i celowo położony na aspekty prawne urzędu i obowiązków przeora. Przyszły papież pisał, że autorytet w Kościele nie polega na dominacji czy kontroli, lecz na służbie i komunii. Jak pisze o. Prevost: „Urząd Przeora w Zakonie nie jest urzędem władzy, lecz braterskiej miłości; nie zaszczytem, lecz obowiązkiem; nie panowaniem, lecz służbą”.
Zatem rozprawa o. Prevosta przedstawia wizję Kościoła nie jako hierarchii dowodzenia, lecz jako wspólnoty wspólnot, połączonych władzą, która jest jednocześnie prawna i duszpasterska, duchowa i instytucjonalna. To połączenie duchowości i struktury wydaje się również charakteryzować obraz samego siebie – papieża Leona XIV. Dla niego Kościół jest „wspólnotą wspólnot”, wspieraną przez władzę, która jest zaangażowana w dobro wszystkich – lokalnie i uniwersalnie.
Źródło: KAI
WMa
Pierwsza audiencja ogólna Leona XIV. PEŁNY TEKST PAPIESKICH ROZWAŻAŃ
