„Zdecydowanym wrogiem wolnego rynku był człowiek, którego nazwisko stało się wręcz symbolem kapitalizmu: John Davidson Rockefeller, przez wielu wskazywany jako przedsiębiorca, który zgromadził największy majątek w dziejach. Rockefeller nie ukrywał, że konkurowanie ze sobą firm zajmujących się taką samą działalnością to jego zdaniem wielkie marnotrawstwo”, pisze na łamach miesięcznika „Historia Do Rzeczy” Rafał A. Ziemkiewicz.
Publicysta przypomina, że amerykański baptysta, który „biznes traktował jako misję od Boga” był zdania, że w każdej dziedzinie gospodarki należy zbudować monopol. Jego zdaniem w ten sposób będzie można oszczędniej zarządzać zasobami i obniżać ceny detaliczne. „Dokładnie to samo twierdzili wszyscy klasycy komunizmu. (…) Oczywiście jest zasadnicza różnica: komuniści uważali, że monopole powinny być państwowe, a państwo być rządzone przez partię. Rockefeller natomiast chciał monopolu prywatnego, swojego. I faktycznie go zbudował”, podkreśla.
W ocenie autora książki „Jakie piękne samobójstwo?” Rockefeller w swojej biznesowej działalności „nie stronił od metod iście gangsterskich: pogróżek, zmów monopolowych, nie mówiąc o obchodzeniu albo wprost łamaniu prawa”.
„Przede wszystkim przejmował kolejne firmy branży naftowej, w której ostatecznie zdecydował się działać, niezwykle skrupulatnym zarządzaniem i umiejętnością stałego obniżania kosztów. Co ciekawe, nie robił tego kosztem pracowników. Przeciwnie, był pierwszym, który oferował im akcje pracownicze oraz, po wysłużeniu odpowiedniej liczby lat, stałe emerytury. Za to wyrzucał bezlitośnie za próby zakładania związków zawodowych i za niemoralne prowadzenie się – np. rozwody (z tego samego powodu zerwał stosunki z rodzonym bratem). (…) Najwięksi nawet wrogowie przyznawali, że trudno o większego niż on filantropa. Inna sprawa, że pobożność nie przeszkadzała mu kłamać pod przysięgą przed komisją Kongresu”, podsumowuje Rafał A. Ziemkiewicz.
Źródło: miesięcznik „Historia Do Rzeczy”
TK
