„Dubia” sformułowane w reakcji na dwuznaczności zawarte w adhortacji Amoris Laetitia wciąż czekają na papieską odpowiedź. W międzyczasie zmarło już dwóch spośród czterech ich autorów – kardynał Meisner i kardynał Caffarra.
Warto przypomnieć stanowisko zmarłego w środę włoskiego dostojnika w kontekście największej debaty teologicznej za pontyfikatu papieża Franciszka. Jednoznacznie wskazywał on na źródło wielkiego zamętu panującego dziś w Kościele. „Jest on spowodowany przez niektóre akapity w Amoris Laetitia” – mówił.
Wesprzyj nas już teraz!
Wątpliwości kardynała Caffarry (oraz trzech innych kardynałów podpisanych pod „dubiami”) dotyczą udzielania Komunii świętej rozwodnikom żyjącym w ponownych związkach. Autorzy wskazują między innymi na pochodzący z 1981 roku dokument Familiaris consortio, w którym Jan Paweł II wyraźnie stwierdził, iż do Stołu Pańskiego mogą w niektórych przypadkach przystępować rozwodnicy, pod bezwzględnym warunkiem powstrzymywania się od współżycia seksualnego z nowymi towarzyszami życia. Według kardynałów-autorów wątpliwości, niejasne zapisy Amoris Laetitia papieża Franciszka mogą poszerzać to grono do osób, które w sumieniu „rozeznają”, że mimo trwania w grzechu ciężkim chcą przystępować do Komunii Świętej.
„Mówimy o bardzo poważnych kwestiach dotyczących życia Kościoła, a także zbawienia wiecznego wiernych” – zwracał uwagę kardynał Caffarra. „Kościół, który nie przywiązuje większej wagi do doktryny, nie jest bardziej duszpasterski, lecz jest mniej świadomy” – dodawał.
Włoski kardynał zawsze opowiadał się za jasnością i stanowczością katolickiej doktryny. „W ciągu ostatnich miesięcy, w niektórych bardzo podstawowych kwestiach dotyczących sakramentów, takich jak małżeństwo, spowiedź i Eucharystia, a także życia chrześcijańskiego w ogóle, biskupi wypowiadali całkowicie przeciwstawne twierdzenia” – zwracał uwagę. Twierdził, że może to doprowadzić do zamętu w sercach wiernych i duchownych. Stało się niestety tak, jak przewidywał – dziś w różnych krajach biskupi różnie interpretują Amoris Laetitia. To, co jest grzechem w Polsce (cudzołóstwo popełnione poprzez wejście w nowy związek), może już nie być nim np. w Niemczech.
Kardynał Caffarra miał odwagę zwrócić na to uwagę samemu papieżowi. „Gdyby papież nauczał, iż sumienie góruje nad Objawieniem, to działałby przeciwko sobie samemu” – mówił hierarcha. Dlatego też uważał piątą wątpliwość zapisaną w „dubiach” za najważniejszą, gdyż pyta ono o to, czy „sumienie może kiedykolwiek usprawiedliwiać zaangażowanie w czyny ze swej istoty złe”.
Mimo wściekłych ataków na kardynałów, którzy wystosowali „dubia” – ataków wywodzących się z kręgów progresywnych – kardynał Caffarra powtarzał, że to nie dubia, ale sama adhortacja papieska jest przyczyną zamieszania. Dubia miały położyć kres tej „wielkiej dezorientacji” i były „najprostszym ku temu sposobem”.
Kardynał Caffara uznał zarzuty, z których wynikać miało, że czterech kardynałów „dzieli Kościół i że nie są oni posłuszni nauczaniu papieża”, za „fałszywe i oczerniające”. „Dubia” są właśnie przykładem, że hierarchowie chcą być posłuszni: „Mogę być wierny magisterium papieża, jeśli wiem, czego papież naucza w kwestiach wiary i życia chrześcijańskiego. (…) Chcemy być posłuszni magisterium papieża, ale musi ono być jasne. (…) Po prostu i z szacunkiem przedstawiliśmy pewne pytania. (…) Jako kardynałowie mamy poważny obowiązek doradzać papieżowi w rządzeniu Kościołem”. Po prostu kardynałowie nie chcieli zachować się, jak „psy, które nie szczekają”, kiedy zbliża się zagrożenie.
„Dubia” powstały we wrześniu ubiegłego roku. Autorzy wątpliwości nie doczekali się odpowiedzi od papieża Franciszka. Na początku roku 2017 poprosili go zatem o spotkanie. Na tą prośbę też nie dostali odpowiedzi.
Kardynał Carlo Caffarra zmarł 6 września 2107. Wcześniej, 5 lipca 2017 zmarł kardynał Joachim Meisner. Wśród autorów „dubiów” są jeszcze kardynał Walter Brandmueller oraz kardynał Raymond Leo Burke.
kra
