12 listopada w Syrakuzach na Sycylii odbyła się konferencja sfinansowana przez Wielką Lożę Masońską Włoch pt. „Kościół i masoneria: tak blisko i wciąż tak daleko?”. Prelegentami byli teolog Maurizio Aliotta, biskup Antonio Staglianò z Noto na Sycylii oraz Sergio Rosso i Santi Fedele, wielcy mistrzowie Wielkiej Loży Masońskiej Włoch. O konferencji napisał ks. Paolo Siano w „Corrispondenza romana”.
1 listopada br., tuż przed planowanym sympozjum proboszcz Cetraro, ks. Ennio Stamile w wywiadzie udzielonym „Avvenire” wyjaśniał, dlaczego hierarchowie Kościoła katolickiego zamierzali wziąć udział w konferencji z sektą zakazaną i wielokrotnie potępioną przez papieży. – Nie bacząc na różnice, dobrze jest podejmować autentyczne ścieżki służby dla dobra wspólnego i odpowiedzialnego, przejrzystego zaangażowania się w sprawiedliwość społeczną – tłumaczył.
Wesprzyj nas już teraz!
W swoim jedenastominutowym wykładzie Msgr. Aliotta już podczas konferencji wykazał się dobrą znajomością masonerii, wskazując kilka elementów, które czynią ją niezgodną z nauczaniem Kościoła: antropocentryzm, elementy religijne i „super denominacyjne” rytuały inicjacyjne oraz duch relatywistycznej tolerancji. Aliotta zdawał się popierać „współpracę wokół projektów, które pomagają nam iść razem w kierunku coraz większej humanizacji”.
Sergio Rosso, który przemawiał przez prawie dziewiętnaście minut, zilustrował działalność filantropijną Wielkiej Loży Masońskiej Włoch i wyraził wielką pochwałę dla charytatywnej działalności Kościoła katolickiego na świecie. Rosso próbował rozróżnić i oddzielić masoński „sekularyzm” od „antykatolicyzmu”. Zalecił także współpracę katolicko-masońską na poziomie solidarności, aby „odrodzić erę ducha, który jest blisko nas”. O jakim duchu mówił mason?
Najdłuższe wystąpienie miał biskup Stagliano. Trwało ono około pięćdziesięciu minut. Na początku Staglianò przytoczył kilka słów z Czarodziejskiego fletu, słynnej opery Wolfganga Amadeusza Mozarta (1756-1791). Cytował i chwalił teologa Hansa Urs von Balthasara, który ogłosił Czarodziejski flet „operą o boskich cechach” (słowa Staglianò). Jego Ekscelencja przytoczył także osąd Hansa Kunga o powodach członkostwa Mozarta w masonerii: „Mozart stał się masonem, ponieważ tylko tam znalazł ucieleśnienie oświeceniowych ideałów równości, braterstwa i wolności, których nie widział wśród katolickiej hierarchii Salzburga”.
Już w XVIII wieku członkostwo w masonerii było niezgodne z wiarą katolicką z powodu religijnego indyferentyzmu masonerii, relatywizmu, racjonalizmu, ezoteryki i wolnomularskich przysiąg (z okrutnymi karami grożącymi tym, którzy zdradzą tajemnice masońskie).
Biskup Staglianò powiedział, że nie można być zarówno katolikiem, jak i masonem. Wielokrotnie powtarzał, że wolnomularze są ekskomunikowani, przypominając także potwierdzenie tej ekskomuniki wydane w 1983 r. przez kardynała Ratzingera, prefekta Kongregacji Nauki Wiary.
Hierarcha zauważył, że pomiędzy katolikami i masonami istnieje „dystans podobny do otchłani”. Mówił – bezpośrednio zwracając się do masonów – o ekskomunice i całkowitym ich wyrzuceniu z Kościoła.
Wspomniał nawet o „pogłosce”, że masonami są także księża i biskupi. – Jeśli to prawda – podkreślił – to ci księża i biskupi są również ekskomunikowani.
Niestety, biskup Staglianò nie powiedział, dlaczego masoni są ekskomunikowani ani dlaczego masoneria sprzeciwia się Kościołowi.
Kanon 2235 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, który nałożył karę ekskomuniki latae sententiae na katolików, którzy dołączają do masonerii, nie został przedłużony w nowym Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r., obowiązującym od 27 listopada 1983 r. Na mocy Kanonu 2235 Kodeksu z 1917 r. każdy katolik przynależący do masonerii został ipso facto ekskomunikowany poprzez akt przynależności lub wszczęcie takiej procedury. W deklaracji z 26 listopada 1983 r. Kongregacji Nauki Wiary znajduje się zapis stwierdzający niezgodność między masonerią a Kościołem, który stanowi, że katoliccy członkowie masonerii są w stanie ciężkiego grzechu i nie mogą przyjmować Komunii Świętej.
Z drugiej strony, masoni katoliccy nie są ekskomunikowani ipso facto przez akt związania się z masonerią w pierwszym stopniu wtajemniczenia. Jeśli jednak w trakcie formacji masońskiej osoby takie przyjmą i będą uznawać heretycką doktrynę masonów lub popadną w apostazję, wówczas zaciągają na siebie ekskomunikę przewidzianą za herezję lub apostazję – wyjaśnia ks. Siano.
Biskup Staglianò zaatakował katolików, którzy byli zakłopotani jego udziałem w konferencji. Napiętnował ich i stwierdził, że są daleko od Kościoła i że mają problemy z katolicką tożsamością. Następnie zwrócił się do masonów z prośbą, że jeśli istnieją „pilne, powiedzmy, sprawy antropologiczne” i „jeśli oni również chcą podnieść głos w obronie ludzkiej godności i wolności religijnej, to powinni ukazać swoje prawdziwe oblicze (jako ludzi zainteresowanych prawdziwym dobrem ludzkości), aby ci, którzy ich ekskomunikowali (Stolica Apostolska), uświadomili sobie, że ekskomunikowali coś, co nie istnieje”. Wystąpienie zakończył zdaniem: – Zmierzajmy razem w tym kierunku.
Hierarcha mocno nalegał, by masoni zrobili swoisty „rachunek sumienia” i by sami powiedzieli sobie – w sumieniu – że nie są złodziejami ani skorumpowanymi osobami, ani twórcami spisków (przeciwko Kościołowi) itd.
Ks. Siano komentując to wystąpienie, zauważył: „Odwołanie się do sumienia nie jest wystarczające. Należy raczej podać jasne i konkretne wskazówki, na przykład: powiedzieć masonom Wielkiej Loży Włoch, że muszą wyrzec się ezoteryzmu, gnostycyzmu, sekularyzmu i niechęci do dogmatów wiary oraz moralności, jeśli chcą zbliżyć się do nas, katolików”.
Nieco zirytowany słowami biskupa, wielki mistrz Santi Fedele mówił przez 18 minut, broniąc Wielkiej Loży Włoch, jej publicznej „przejrzystości” i prawa do prywatności. Fedele przywołał postać włoskiej polityk Rosy Bindi zaangażowanej w działalność charytatywną, którą określił mianem „katolickiej komunistki”. Zaprzeczył, że masoni wykonują „dziwne magiczne rytuały w świątyni”. Wywyższał „świecką moralność” masonerii i przyznał, że „Wielki Architekt Wszechświata” – pojęcie nawiązujące do książki Jamesa Andersona „Wolnomularstwo” (1723) – to deista. Wreszcie oznajmił z dumą, że cieszy się z bycia poza wspólnotą wierzących.
Ks. Siano, który specjalizuje się w tematyce masońskiej, komentując to wydarzenie wskazał, że Wielka Loża Masońska Włoch jest organizacją ezoteryczną i opartą na rytuałach inicjacyjnych. Inicjacja i ezoteryzm (gnostycyzm) – to prawdziwe „serce” masonerii, coś znacznie większego niż racjonalizm, sekularyzm i działalność humanitarna.
Dlatego zapytuje, do jakiego stopnia jest możliwa publiczna współpraca Kościoła i masonerii w zakresie realizacji dzieł „sprawiedliwości społecznej i solidarności” z tymi, którzy praktykują rytuały ezoteryczne i gnostyckie, najprawdopodobniej otwarte na wpływ sił pozanaturalnych?
Źródło: onepterfive.com
AS
