We Francji, w przeciwieństwie do krajów anglosaskich, czyniono wiele, by przybywający tu obcokrajowcy asymilowali się w społeczeństwie. Jakie są efekty polityki i czy podoba się ona Francuzom? Wyniki badań są jednoznaczne.
Asymilacja obcokrajowców we Francji miała być to procesem socjalnym, polegającym na zbliżaniu zachowań i postaw imigrantów do tradycji rdzennych Francuzów. Uważali oni, że to przede wszystkim nowi przybysze powinni wykazać się dobrą wolą i wysiłkiem na rzecz jak najszybszego przyjęcia francuskiej kultury i zwyczajów. Chodziło też oto, by nie powstawały getta złożone z obcokrajowców wyobcowanych, żyjących wprawdzie we Francji, ale gdzieś na jej uboczu kulturowym.
Wesprzyj nas już teraz!
Okazuje się jednak, że polityka asymilacji nie odpowiada większości francuskich „elit”. Pisze o tym wyraźnie prof. Muichèle Tribalat z Państwowego Instytutu Studiów Demograficznych (INED) w książce zatytułowanej „Asymilacja, Koniec Modelu Francuskiego”.
W pierwszej części autorka zajmuje się fenomenem migracyjnym we Francji wraz z analizą skutków jakie może on spowodować. W drugiej partii zastanawia się co zmieni przybycie islamu. Muzułmanie dzisiaj we Francji są prawie całkowicie „efektem” niedawnej imigracji. Islam stał się drugą religią Francji, a ilość praktykujących wyznawców Allaha zbliża się systematycznie do ilości praktykujących chrześcijan.
Trzeci rozdział zajmuje się asymilacją. Jej proces jest utrudniony nie tylko przez sam islam. Zdaniem Tribalat będzie ona tym bardziej trudna, bo „kontrastuje z ewolucją elit francuskich, stawiających coraz większe wymagania autochtonom, domagając się od nich ekstremalnej tolerancji dla nowo przybywających”. Na czele tego lobby stoi oczywiście lewica, która opuściła elektorat robotniczy, zwracając się do elektoratu multi-kulti. Obrona mniejszości stanowi podstawowy jej program. Domaga się w nim ochrony zachowania różnic i różnorodności, empatii dla obcokrajowców, posuwając się do ksenofilii i etnomasochizmu.
FLC
