Pod naciskiem środowisk konserwatywnych udało się usunąć z rezolucji ONZ kontrowersyjny zapis na temat opieki „seksualnej”. Jest to krok w dobrą stronę, co potwierdza oburzenie państw rządzonych przez lewicę, które utyskują, że zmiana ma charakter… „anty-LGBT”.
W Zgromadzeniu Ogólnym ONZ, w Trzecim Komitecie, miała miejsce debata nad projektem projektem rezolucji „Obserwacja trzydziestej rocznicy Międzynarodowego Roku Rodziny w 2024 roku” (rez. A/C.3/79/L.12/Rev.1). Projekt ten został przyjęty bez głosowania. Propozycja zakłada, że dzieci, aby mogły się w pełni i harmonijnie rozwijać, powinny dorastać w zdrowym środowisku rodzinnym. Państwa członkowskie są wzywane do odpowiedniego uwzględnienia rozwoju polityki rodzinnej, aby w pełni wykorzystać potencjał przyszłych pokoleń. Ponadto, projekt zachęca państwa członkowskie do dalszych inwestycji w usługi dla rodzin w celu ich wsparcia i zapobiegania bezdomności rodzinnej, wprowadzenia polityki rodzinnej odpowiadającej na zmiany demograficzne oraz wzmocnienia polityki publicznej poprzez inwestowanie w systemy zabezpieczenia społecznego i ochrony socjalnej.
Kilku delegatów wyraziło swój sprzeciw wobec punktów 17, 18 i 19 projektu rezolucji, w związku z faktem, że odniesienia do „opieki zdrowotnej w zakresie zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego” zostały zastąpione przez „opiekę zdrowotną w zakresie zdrowia reprodukcyjnego”. Stanowi to odstępstwo od języka zawartego w „Agendzie 2030 na rzecz zrównoważonego rozwoju” i innych rezolucjach. Jeden z delegatów podkreślił, że „nie jest możliwe kompleksowe podejście do polityki rodzinnej bez uznania znaczenia zdrowia seksualnego i reprodukcyjnego”. Inny mówca stwierdził, że projekt rezolucji został wykorzystany przez niektóre państwa członkowskie i obserwatorów do redefiniowania rodziny i „promowania agendy przeciwko LGBTQ+”, podczas, gdy tekst odwołuje się do naturalnej definicji rodziny. Państwa wspierające tradycyjne rozumienie pojęć aksjologicznych uznały przyjęcie tekstu za sukces.
Wesprzyj nas już teraz!
Rezolucja wzywa państwa członkowskie do należytego uwzględnienia rozwoju przyjaznej rodzinie i zorientowanej na rodzinę polityki, która przyczyni się do pełnego dobrobytu przyszłych pokoleń. W punkcie 4 nawołuje również kraje członkowskie, podmioty systemu Narodów Zjednoczonych (w ramach ich odpowiednich mandatów) oraz inne zainteresowane strony do oferowania wsparcia członkom rodzin, w tym pracującym rodzicom. W rezolucji znajduje się też wezwanie do zapewnienia dostępu do pełnego i produktywnego zatrudnienia oraz godziwej pracy, a także skutecznych, odpornych i uwzględniających różnice płci systemów zabezpieczenia społecznego i usług publicznych. Zaliczają się do tego dostępna i niedroga opieka nad dziećmi, rozszerzone świadczenia rodzinne i rodzicielskie, płatne urlopy rodzicielskie i chorobowe, większa elastyczność warunków pracy oraz inwestycje w edukację rodzicielską. Punkt 5 natomiast wzywa do promowania przygotowań do obchodów trzydziestej rocznicy Międzynarodowego Roku Rodziny w 2024 roku na szczeblu krajowym, regionalnym i międzynarodowym poprzez praktyczne inicjatywy, w tym politykę i programy rodzinne odpowiadające potrzebom wszystkich rodzin.
Tak sformułowany tekst rezolucji podkreśla znaczenie instytucji rodziny, która od zawsze stanowiła fundament społeczeństwa. Wielokrotnie podkreślone w licznych dokumentach międzynarodowych, które przyjmują za punkt wyjścia założenie, że rodzina jest naturalnym środowiskiem rozwoju człowieka, rezolucja A/C.3/79/L.12/Rev.1 wpisuje się w kategorię dokumentów takich, jak np. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, który stanowi jeden z najważniejszych aktów międzynarodowych dotyczących praw człowieka. Choć nie zawiera wyraźnej definicji rodziny, to w wielu miejscach podkreśla jej znaczenie. W szczególności, art. 17 tego paktu gwarantuje prawo do życia rodzinnego. Głosi on, że „państwa-strony uznają rodzinę jako naturalną i podstawową komórkę społeczną i są uprawnione do ochrony”. Konwencja o prawach dziecka jeszcze bardziej szczegółowo reguluje kwestie związane z rodziną i dzieckiem. W preambule Konwencji podkreśla się, że dziecko, dla pełnego i harmonijnego rozwoju swojej osobowości, powinno dorastać w rodzinnym środowisku, w atmosferze szczęścia, miłości i zrozumienia. Artykuł 3 Konwencji stanowi, że przy podejmowaniu wszelkich działań dotyczących dzieci, najwyższy priorytet należy przyznać interesowi dziecka. Z kolei artykuł 5 nakłada na rodziców obowiązek zapewnienia optymalnych warunków dla rozwoju fizycznego i psychicznego dziecka. Konwencja wskazuje również na rolę państwa, które powinno wspierać rodziny w wypełnianiu ich funkcji wychowawczych.
– Przyjęcie rezolucji ONZ dotyczącej rodziny stanowi istotny krok w kierunku ochrony i promowania rodziny jako fundamentu społeczeństwa. Jest to potwierdzenie uniwersalnego charakteru rodziny jako podstawowej komórki społecznej, niezależnie od różnic kulturowych i historycznych. Szczególnie istotne jest podkreślenie, że rezolucja ta sprzeciwia się wszelkim próbom redefiniowania rodziny. Rezolucja ONZ zwraca uwagę na konieczność zapewnienia dzieciom zdrowego rozwoju w środowisku rodzinnym. To jasne przesłanie, które powinno stanowić podstawę polityki rodzinnej wszystkich państw – zaznacza Julia Książek z Centrum Prawa Międzynarodowego Ordo Iuris.
Źródło: Instytut Ordo Iuris
Groźna iluzja inkluzji – edukacja włączająca jako metoda na dekonstrukcję oświaty
