„[Pan Jezus] chce ustanowić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Tym, którzy je przyjmą, obiecuję zbawienie. Dusze te będą tak drogie Bogu, jak kwiaty, którymi ozdabiam Jego tron(…) [Wówczas Matka Boska] rozchyliła swe dłonie i po raz drugi przekazała nam [widzącym] odblask tego niezmiernego światła(…) Przed prawą dłonią Matki Bożej znajdowało się serce otoczone cierniami, które wydawały się w nie wbijać. [Widzący zrozumieli], że było to Niepokalane Serce Maryi, znieważane przez grzechy ludzkości, które pragnęło zadośćuczynienia” (Antonio Borelli, Fatima – orędzie tragedii czy nadziei?).
Niezwykle znaczące w drugim objawieniu Maryi w Fatimie są słowa Matki Bożej dotyczące nabożeństwa do Jej Niepokalanego Serca. Zapewnia Ona Niebo tym, którzy będą praktykowali to nabożeństwo. Obietnica uczyniona Łucji, Hiacyncie, Franciszkowi, a za ich pośrednictwem także całej ludzkości, dotyczy wszystkich tych, którzy poznają Jej przesłanie, gdziekolwiek by się znajdowali.
Poprzez objawienie fatimskie, Matka Najświętsza podkreśliła wagę kultu Jej Niepokalanego Serca, który już od dłuższego czasu rozwijał się w Kościele. Jego genezę należy upatrywać w działalności św. Jana Eudesa (1601-1680). W pierwszej połowie XVII w., założyciel zakonu pod wezwaniem Serc Jezusa i Maryi, polecił swoim dzieciom duchowym obchodzić 8 lutego święto Serca Maryi. Na ten dzień przygotował odpowiednie teksty liturgiczne: mszalne i brewiarzowe. Św. Jan Eudes był także autorem pierwszego dziełka na temat kultu Serca Maryi wydanego rok po jego śmierci.
Wesprzyj nas już teraz!
Na przełomie XVII/XVIII w. nabożeństwo do Serca Maryi rozpowszechniło się w wielu krajach europejskich, w tym także w Polsce (bractwa w Wilnie od 1717 r. i w Warszawie u karmelitów w 1723 r.). Podczas pontyfikatu Piusa VII święto Niepokalanego Serca NMP przyjęło się we wszystkich zakonach i w wielu diecezjach . Papież Pius IX (zm. 1878) zatwierdził teksty Mszy świętej i oficjum brewiarza.
Przełomowe były jednak wspomniane objawienia w Fatimie. Dnia 31 października 1942 r., w orędziu radiowym skierowanym do Portugalii z okazji zakończenia roku jubileuszowego objawień, Ojciec Święty Pius XII oddał Kościół i cały rodzaj ludzki Niepokalanemu Sercu Maryi. 4 maja 1944 r. tenże sam papież ustanowił święto Niepokalanego Serca Maryi dla całego Kościoła. Obchodzone było początkowo 22 sierpnia, czyli na zakończenie oktawy Wniebowzięcia. W wyniku zmian posoborowych święto przeniesiono na sobotę po uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego.
Więcej tekstów na temat objawień i tajemnic fatimskich można odnaleźć na stronie Fatima.pl
