Podczas objawień Chrystus ukazał siostrze Małgorzacie Marii Alacoque swoje Serce spragnione ludzkiej miłości. To jej powierzył misję ustanowienia święta ku czci Jego Serca w pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała , oraz nabożeństw pierwszych piątków wynagradzających Chrystusowi cierpienia oraz zniewagi zadane przez grzechy.
1. Małgorzata Maria Alacoque
Urodziła się 22 lipca 1647 roku w Lauthcour we Francji. Była piątym z siedmiorga dzieci. Jej ojciec był notariuszem i sędzią królewskim. Zmarł gdy Małgorzata miała 8 lat. W wieku dorosłym Małgorzata podjęła decyzję o całkowitym oddaniu się Bogu. Kiedy miała 24 lata wstąpiła do zakonu Sióstr Nawiedzenia (Wizytek) w Paray-le-Monial w Burgundii, gdzie doznała wielu mistycznych objawień.
Wesprzyj nas już teraz!
Małgorzata zmarła 17 października 1690 r. w wieku 43 lat. Kiedy wieść o tym rozniosła się po okolicy, wierni przybyli licznie do kościoła, aby pożegnać osobę cieszącą się już za życia opinią świętości. Jej pogrzeb odbył się wieczorem 18 października. Małgorzatę Alacoque beatyfikował Pius IX (1864), kanonizował Benedykt XV (1920). Wraz ze św. Janem Eudesem jest nazywana „świętą od Serca Jezusowego”.
2. Pierwsze objawienie – Serce Jezusa płonące miłością
Podczas posługi w klasztorze Paray-le-Monial, siostra Małgorzata Maria Alacoque doznała wielu mistycznych objawień. Wśród nich cztery nazwano „wielkimi”. Pierwsze z nich nastąpiło, kiedy Małgorzata modliła się na chórze klasztornym 27 grudnia 1673 roku. Pan Jezus powiedział wtedy: „Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i wzbogacić ludzi swymi Bożymi skarbami. W nim znajdą wszystko czegokolwiek będzie im potrzeba dla ratowania swych dusz z przepaści zguby”.
Pan Jezus następnie wziął serce swojej służebnicy i symbolicznie umieścił je w Swoim Sercu, po czym wyjął ze Swego Serca i oddał gorejące serce Małgorzacie. Dlatego w ikonografii św. Małgorzata Maria przedstawiana jest w czarnym habicie wizytek, w rękach trzyma przebite serce.
3. Drugie objawienie – Serce Jezusa skarbnica łask
Podczas drugiego objawienia święta Małgorzata miała wizję Serca Bożego. Widziała Je jakby na tronie z płomieni, jaśniejące więcej niż słońce, przeźroczyste jak kryształ. Z boku widniała święta krwawa rana. Otoczone było cierniową koroną, zwieńczoną zatkniętym na szczycie świecącym krzyżem. Pan Jezus objawił jej, iż pragnie wprowadzenia nowego nabożeństwa, by być miłowanym przez ludzi i ratować ich dusze od zguby wiecznej, do której pociąga je szatan, a dla innych być drogą większego uświęcenia. To skłoniło Go do objawienia Swego Serca wraz ze wszystkimi skarbami Jego Bożej miłości, łask i miłosierdzia, które się w Nim znajdują.
4. Trzecie objawienie – Serce Jezusa jedynym ratunkiem od zguby wiecznej
Podczas tego objawienia Jezus powiedział Małgorzacie: „To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem bożej miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w ostatnich czasach”. Będzie jakby „odkupieniem miłosnym, oswobodzeniem ich z mocy księcia ciemności”. Będzie „pewnego rodzaju słodką wolnością dla nas w królestwie Jego miłości”. Pan Jezus domagał się wynagrodzenia najpierw od swojej uczennicy.
„Ty przynajmniej staraj się Mi zadośćuczynić o ile to będzie w twej mocy, za ich niewdzięczność” – mówił Chrystus, przekazując Małgorzacie jak ma wyglądać to wynagrodzenie: „Przede wszystkim przystępować będziesz do Komunii św. tak często, jak tylko pozwoli ci posłuszeństwo…, zwłaszcza zaś przyjmować mnie będziesz Mnie w każdy pierwszy piątek miesiąca”.
Wówczas Pan Jezus złożył także wielką obietnicę: „Obiecuję w nadmiarze Miłosierdzie Serca Mego, że Jego Miłość wszechpotężna udzieli wszystkim, którzy komunikować będą przez dziewięć pierwszych piątków miesiąca z rzędu, łaski pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski ani bez sakramentów świętych i że Moje Serce będzie dla nich bezpieczną ucieczką w ostatniej godzinie ich życia”.
5. Czwarte objawienie – ranione Serce Jezusa pragnie wynagrodzenia
W piątek 10 czerwca 1675 r., po oktawie Bożego Ciała, miało miejsce ostatnie objawienie Jezusowego Serca. Powiedział wtedy do swej służebnicy: “Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję”.
6. Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa
Został uznany oficjalnie w 1765 r. przez papieża Klemensa XIII. Na cały Kościół święto Serca Pana Jezusa rozszerzył papież Pius IX w roku 1856. Znamienny jest też akt oddania całego Kościoła i rodzaju ludzkiego w opiekę Serca Jezusowego, jakiego dokonał 31 grudnia 1899 roku papież Leon XIII. .W XX wieku aż 30 milionów ludzi na całym świecie należało do ruchu modlitewnego Najświętszego Serca Jezusowego. Nowy rys uroczystości nadał papież Jan Paweł II. Począwszy od 1995 r. w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, ustanowił on Światowy Dzień Modlitwy o Uświęcenie Kapłanów.
Źródła – brewiarz.pl, sluzebniczki.pl, stacja7.pl
Adam Białous
